Znaczenie "Jądra ciemności" rosło powoli: w 1924 roku Thomas Stearns Eliot, jeden z największych poetów angielskich stulecia, wykorzystał zdanie z opowiadania Conrada jako motto dla swojego poematu "Wydrążeni ludzie", sygnalizując pokrewieństwo w szukaniu wyrazu dla pustki wewnętrznej jako podstawowej właściwości człowieka XX wieku; w 1939 Orson Wells przygotował radiową adaptację "Jądra ciemności", planując przy okazji wersję filmową; w 1958 amerykańska sieć telewizyjna CBS nakręciła luźną adaptację powieści. Mocne uderzenie przyszło chyba dopiero w latach 70-tych za sprawą dwóch niezwykłych filmów, które z tekstu Conrada czerpały inspirację: w 1972 roku pojawia się "Aguirre, gniew boży" Wernera Herzoga, a w 1979 - "Czas Apokalipsy" Francisa Forda Coppoli. Dwa te dzieła świadczyły, że "Jądro ciemności" jest przenośne: można zmienić realia i czas historyczny, można cofnąć się do okresu podbojów Ameryki Południowej albo wejść w wojnę amerykańsko-wietnamską, a zarazem, dzięki podsuwanej przez Conrada strukturze wyprawy do piekła, można wyjaśnić konkretne doświadczenia historyczne - potworne, graniczne, przerażające. Tekst Conrada stawał się uniwersalną przypowieścią o przechodzeniu ludzkiego w nie-ludzkie.