Żyjący w XVI w. Św. Jan od Krzyża, wielki reformator zakonu karmelitańskiego, Doktor Kościoła, jest jednym z największych mistyków chrześcijańskich. Praktycznie każdy, kto naprawdę spotkał Boga, wcześniej czy później sięga po dzieła św. Jana, ponieważ ukazują o­ne drogę życia wewnętrznego, na której - bez niczyjej pomocy - czulibyśmy się bardzo zagubieni.
Pierwszymi utworami Świętego Mistyka są wiersze, na których później oparł swe główne dzieła: Droga na Górę Karmel, Noc ciemna, Pieśń duchowa, Żywy płomień miłości. Pozostawił po sobie również wiele listów, sentencji, porad.

Góra Karmel – czyli góra doskonałości. Są trzy drogi, którymi człowiek podąża, ale tylko jedna z nich wiedzie na szczyt tej góry. Jest to droga totalnego ogołocenia, zaparcia się siebie.
Pierwsza droga to droga ducha niedoskonałego dóbr ziemskich. Na tej drodze spotyka nas: posiadanie, radość, wiedza, pociecha, odpoczynek. Tą drogą idą ludzie, którzy ulegli urokowi świata. Mimo że realizują oni dobro, to jest to dobro ziemskie.