Raczej obyczajówka, względnie dramat, niż kryminał.

Raczej obyczajówka, względnie dramat, niż kryminał.

Nie jest to dla mnie kryminał,. tylko książka obyczajowa. Dylematy sześćdziesięciolatka, który w swojej ocenie był życiowym nieudacznikiem. Zmienia swoje życie po wygranej w lotto. Jak zmienia i do czego to doprowadza. Nie porwała mnie ta powieść. Spodziewałam się czegoś innego.

Nie jest to dla mnie kryminał,. tylko książka obyczajowa. Dylematy sześćdziesięciolatka, który w swojej ocenie był życiowym nieudacznikiem. Zmienia swoje życie po wygranej w lotto. Jak zmienia i do czego to doprowadza. Nie porwała mnie ta powieść. Spodziewałam się czegoś innego.

Ileż ja się naszukałam tej książki. Pamiętałam mniej więcej fabułę, ale tytuł wyszedł mi z głowy, aż w końcu (geniusz ze mnieXD) wystarczyło zerknąć do wypożyczeń z biblioteki. Chyba przeczytam ponownie żeby sprawdzić czy będzie mi się podobało jak za pierwszym razem. Miała swój klimacik ta książka.

Ileż ja się naszukałam tej książki. Pamiętałam mniej więcej fabułę, ale tytuł wyszedł mi z głowy, aż w końcu (geniusz ze mnieXD) wystarczyło zerknąć do wypożyczeń z biblioteki. Chyba przeczytam ponownie żeby sprawdzić czy będzie mi się podobało jak za pierwszym razem. Miała swój klimacik ta książka.

Uwielbiam styl autora. Znowu jestem pod olbrzymim wrażeniem pomysłu, wnikliwości w umysły ludzkie i prowadzenia fabuły przemyślanej od pierwszego akapitu po ostatni.
Najpierw poznajemy dwoje bohaterów tego tomu, lubimy/nie lubimy – to nie ma znaczenia, ważne jest to, że potrafimy zrozumieć, poczuć ciągłość decyzji, zachowań. Znamy ich wystarczająco dobrze, aby w naszym umyśle (czytelnika) został wyryty wyrazisty portret. I dopiero wtedy przenosi nas autor w świat śledztwa. Są świadkowie i wnioski policjantów, a nam chce się krzyczeć – to nie tak, to tylko pozory!, przestańcie zajmować się swoimi sprawami i pomyślcie trochę bardziej, dostrzeżcie rysy (choć co mają dostrzec, przecież sami myślelibyśmy tak samo…) … i to jest TO co powinno pozostać po tej lekturze; jak łatwo i szybko potrafimy oceniać, zaszufladkować i jak trudno wyjąć kogoś z tej szufladki.
Jest to powieść psychologiczna/obyczajowa ubrana tylko w fabułę kryminalną.

Uwielbiam styl autora. Znowu jestem pod olbrzymim wrażeniem pomysłu, wnikliwości w umysły ludzkie i prowadzenia fabuły przemyślanej od pierwszego akapitu po ostatni.
Najpierw poznajemy dwoje bohaterów tego tomu, lubimy/nie lubimy – to nie ma znaczenia, ważne jest to, że potrafimy zrozumieć, poczuć ciągłość decyzji, zachowań. Znamy ich wystarczająco dobrze, aby w naszym...

Jak ja lubię tę opowieść. Często o niej mówię, jak to Pan Roos wygrał górę pieniędzy i na co ją przeznaczył.
Bardzo dobra opowieść o ludziach, o społeczeństwie z wątkiem kryminalnym. I smutna, ale tak musi być, bo dobry kryminał zawsze ma gorycz w sobie.

Jak ja lubię tę opowieść. Często o niej mówię, jak to Pan Roos wygrał górę pieniędzy i na co ją przeznaczył.
Bardzo dobra opowieść o ludziach, o społeczeństwie z wątkiem kryminalnym. I smutna, ale tak musi być, bo dobry kryminał zawsze ma gorycz w sobie.

Nesser, podobnie jak jego rodak Mankell, potrafi z literatury popularnej wyciągnąć to, co najlepsze. Jego książki są jak piękne rockowe ballady, które się nie starzeją. Dużo tu życiowej mądrości, trochę czasami przegadanej, ale przekonywującej. Prawdziwe jest to o czym pisze, bohaterowie są ludzcy i wiarygodni mimo swoich dziwactw. Pospolitość niektórych woła o pomstę do nieba, wrażliwość drugich jest naprawdę ujmująca. Akurat ten tom niekoniecznie spodoba się wielbicielom skandynawskich kryminałów policyjnych, bo ,,Drugie życie pana Roosa,, to powieść trochę psychologiczna, trochę obyczajowa, a trochę moralitet. Duży plus za wiarygodne opisanie polskiej bohaterki i jej otoczenia. Aż się zastanawiam, czy Nesser blisko nie przyjaźni się z jakimiś Polakami w Szwecji. Książka jest też dobrze przetłumaczona.

Nesser, podobnie jak jego rodak Mankell, potrafi z literatury popularnej wyciągnąć to, co najlepsze. Jego książki są jak piękne rockowe ballady, które się nie starzeją. Dużo tu życiowej mądrości, trochę czasami przegadanej, ale przekonywującej. Prawdziwe jest to o czym pisze, bohaterowie są ludzcy i wiarygodni mimo swoich dziwactw. Pospolitość niektórych woła o pomstę do...

Bardzo przyjemnie się czyta, wydaje się że druga część będzie jeszcze ciekawsza i akcja się rozwinie

Bardzo przyjemnie się czyta, wydaje się że druga część będzie jeszcze ciekawsza i akcja się rozwinie

Ante Valdemar Roos pewnego dnia wygrywa w lotto. Anna Gambowska ucieka z ośrodka dla uzależnionych. Co się stanie, gdy ich drogi się przetną?
Nie dziwi mnie rozrzut ocen przy tej książce. Sama mam problem z jej oceną, bo jako kryminał jest śmiertelnie nudna. Za to obyczajowo... bogata, poetyczna wręcz, choć strasznie przygnębiająca. Świetne charaktery, trochę ciężkiego humoru, dużo samotności i mroku. Nie przeszkadza, że nie czytało się poprzednich tomów, bo bohater cyklu gra marginalną rolę.

Ante Valdemar Roos pewnego dnia wygrywa w lotto. Anna Gambowska ucieka z ośrodka dla uzależnionych. Co się stanie, gdy ich drogi się przetną?
Nie dziwi mnie rozrzut ocen przy tej książce. Sama mam problem z jej oceną, bo jako kryminał jest śmiertelnie nudna. Za to obyczajowo... bogata, poetyczna wręcz, choć strasznie przygnębiająca. Świetne charaktery, trochę ciężkiego...

Najlepsza z pierwszych trzech tomów o komisarzu Barbarottim. Świetnie, że go za dużo w tej książce nie ma. Główne postacie według mnie są świetne. Bardzo ich oboje polubiłam. Właściwie to uświadamiają jak dużo ludzi jest nieszczęśliwych. Pokazują jak brak asertywności źle wpływa na życie człowieka. Mnie wciągnęła choć jestem pewna, że to nie jest porywająca lektura dla każdego.

Najlepsza z pierwszych trzech tomów o komisarzu Barbarottim. Świetnie, że go za dużo w tej książce nie ma. Główne postacie według mnie są świetne. Bardzo ich oboje polubiłam. Właściwie to uświadamiają jak dużo ludzi jest nieszczęśliwych. Pokazują jak brak asertywności źle wpływa na życie człowieka. Mnie wciągnęła choć jestem pewna, że to nie jest porywająca lektura dla każdego.

Podoba mi się obyczajowość tego kryminału, lubię takie historie, brawo.

Podoba mi się obyczajowość tego kryminału, lubię takie historie, brawo.