Miłość kąsa

Niestety książka nie zachwyca głębią. Jeden raz się przemęczyłam, ale więcej do niej nie wrócę.

Niestety książka nie zachwyca głębią. Jeden raz się przemęczyłam, ale więcej do niej nie wrócę.

Pierwsza część była bardzo ok , natomiast ta mnie strasznie rozczarowała. Praktycznie 0 fabuły, wszystkie "problemy" wynikają z tego że, kto by się spodziewał bohaterowie ze sobą NIE ROZMAWIAJĄ . Glówny bohater zachowuje się jak jakiś Crep i było to dla mnie raczej niepokojące a nie romantyczne. Zresztą to ewidentnie jakiś rodzinny problem bo prawie wszyscy z jego krewnych z którymi mamy do czynienia traktują Rachel równie źle.... trochę jak źli rodzice którzy "myślą za dziecko" I układają jego życie od a do z.
Główna bohaterka myśli jedno , robi drugie, mamy niby uwierzyć że nie chce porzucić swojego życia bla bla bla podczas gdy robi zupełnie na odwrót, pewnie dlatego że jest tak "zakochana". Lepiej wypadają osobno niż jako "para". Antagonisty równie dobrze mogło by wgl nie być bo jest tak nijaki i nudny jak flaki z olejem.
Miałam nadzieję na trochę głupiutką ale sympatyczną opowieść o wampirach na odstresowanie a zamiast tego co chwilę się wkurzałam na durnych bohaterów.

Pierwsza część była bardzo ok , natomiast ta mnie strasznie rozczarowała. Praktycznie 0 fabuły, wszystkie "problemy" wynikają z tego że, kto by się spodziewał bohaterowie ze sobą NIE ROZMAWIAJĄ . Glówny bohater zachowuje się jak jakiś Crep i było to dla mnie raczej niepokojące a nie romantyczne. Zresztą to ewidentnie jakiś rodzinny problem bo prawie wszyscy z jego krewnych...

Jeśli ktoś chce absurdalnej historii o wampirach, bez większego sensu i polotu, przewidywalnej do granic możliwości, to jak najbardziej polecam. W przeciwnym razie lepiej trzymać się od niej z daleka.

Jeśli ktoś chce absurdalnej historii o wampirach, bez większego sensu i polotu, przewidywalnej do granic możliwości, to jak najbardziej polecam. W przeciwnym razie lepiej trzymać się od niej z daleka.

Kicz kiczem pogania, czyli kły i seks co kilka stron, aż do porzygu z love story.
Choć od dawna już nie czytuje takich rzeczy masowo to czasami przychodzi taki moment gdy trzeba umysłowo się zgnoić i nie mieć żadnych, ale to żadnych oczekiwań. Humoru trochę jest, napaleńcze fantazje, lekka historia i bardzo szybka akcja. Tego było mi trzeba. A to, że książka bez polotu, bez ambicji.. Rozrywka różne ma oblicza. To z plastikowych kłów też dobre. Następną część też pewnie kiedyś przeczytam.

Kicz kiczem pogania, czyli kły i seks co kilka stron, aż do porzygu z love story.
Choć od dawna już nie czytuje takich rzeczy masowo to czasami przychodzi taki moment gdy trzeba umysłowo się zgnoić i nie mieć żadnych, ale to żadnych oczekiwań. Humoru trochę jest, napaleńcze fantazje, lekka historia i bardzo szybka akcja. Tego było mi trzeba. A to, że książka bez polotu, bez...

Fajniejsza niż 1 część :)

Fajniejsza niż 1 część :)

Drugi tom cyku Ród Argeneau zaskakuje. Człowiek spodziewa się bowiem dalszych losów bohaterów Ukąszenia, seksownej wampirzycy Lissianny i młodego psychologa Gregory’ego. Przypomnę – facet został porwany i podrzucony jej do łóżka tylko po to, by wyleczyć ją z krwiowstętu. Główny wątek ich historii w sumie się zakończył ale wydawał się jedynie wstępem do jakieś większej, bardziej niesamowitej przygody. Tymczasem… niespodzianka. Miłość kąsa ma innych bohaterów. Lissianna i Gregory pojawiają się tu jedynie na drugim planie.

W sumie historia zostaje odwrócona. Główna bohaterka nie jest bowiem wampirzycą, a zwyczajną dziewczyną, która pracuje w kostnicy. Pewnego dnia przywożą jej spalone ciało mężczyzny imieniem Etienne, które z niejasnych powodów ulega regeneracji. Jakby samo się naprawiało. Chwilę później w szpitalu pojawia się szaleniec, które chce zabić tegoż trupa. Dziewczyna staje w obronie nieżyjącego (tak, tak, wiem, jak to brzmi) i sama pada trupem. Trup zaś ożywa i postanawia uratować jej życie. Z wdzięczności, ma się rozumieć.

Więcej:
https://zdalaodpolityki.pl/2018/11/20/milosc-kasa/

Drugi tom cyku Ród Argeneau zaskakuje. Człowiek spodziewa się bowiem dalszych losów bohaterów Ukąszenia, seksownej wampirzycy Lissianny i młodego psychologa Gregory’ego. Przypomnę – facet został porwany i podrzucony jej do łóżka tylko po to, by wyleczyć ją z krwiowstętu. Główny wątek ich historii w sumie się zakończył ale wydawał się jedynie wstępem do jakieś większej,...

Dobra w swoim gatunku - paranormal romance. Od początku do końca można się domyślić jak historia się potoczy. Zero niespodzianek. I o to chodzi :)

Jest tu wszystko czego się szuka w tego typu literaturze. Przystojny wampir zostaje uratowany od ostatecznej śmierci przez piękna panią koroner. Niestety w wyniku akcji ratowniczej ona sama znajduje się w stanie zagrożenia życia. Aby przeżyć musi zostać przemieniona. Nie jest to jej decyzja więc ciężko jej się z pogodzić z przemianą, uważa ze wampiry to bezduszni krwiopijcy. Rachel jest słodka i urocza w swojej niewiedzy, Etienne powoli zatraca się w jej osobowości i ramionach.

Jak zwykle na drodze do szczęścia stoi typ spod ciemnej gwiazdy. Wspólna walka z niebezpieczeństwem zamiast ich scalić powoduje niepewność uczuć i jak zwykle końcowy konflikt. Czy kochankowie się pogodzą? Bardzo przyjemna lektura, świetnie odpręża.

Dobra w swoim gatunku - paranormal romance. Od początku do końca można się domyślić jak historia się potoczy. Zero niespodzianek. I o to chodzi :)

Jest tu wszystko czego się szuka w tego typu literaturze. Przystojny wampir zostaje uratowany od ostatecznej śmierci przez piękna panią koroner. Niestety w wyniku akcji ratowniczej ona sama znajduje się w stanie zagrożenia...

Pomysł z fano-świrem wampira świetny, doskonale poprowadzony. A jaki ten wampir szlachetny i ile ma skrupułów. Zamiast fano-świra wyssać, co jak wiadomo czynią wampiry, ten wysyła go bez mała do psychoanalityka i odpuszcza mu tak ze dwa swoje zabójstwa. Do tego dodać motyw z księżulem sprawdzającym pod względem wampiryzmu nie ta osobę co trzeba i mamy doskonałą humoreskę. Warto przeczytać samemu.

Pomysł z fano-świrem wampira świetny, doskonale poprowadzony. A jaki ten wampir szlachetny i ile ma skrupułów. Zamiast fano-świra wyssać, co jak wiadomo czynią wampiry, ten wysyła go bez mała do psychoanalityka i odpuszcza mu tak ze dwa swoje zabójstwa. Do tego dodać motyw z księżulem sprawdzającym pod względem wampiryzmu nie ta osobę co trzeba i mamy doskonałą humoreskę....

Rachel Garrett jest zwykłą kobietą nieubłaganie zbliżającą się do trzydziestki. Może i zwykłą za to z nietypowym zawodem, bowiem Raichel pracuje na nocną zmianę w… kostnicy. Czyż to nie idealne miejsce by spotkać wampira? Ale przecież wampiry nie istnieją. Przynajmniej tak myśli główna bohaterka dopóki na jej stół nie trafi wyjątkowo przystojny trup imieniem Etienne.
Od chwili, gdy Rachel postanowi uratować życie zwłokom (jak kolwiek to nie brzmi),jej życie już nigdy nie będzie takie samo.

Gdy sięgałam po tą książkę byłam do niej sceptycznie nastawiona. Wydawało mi się, że wyrosłam już z wampirów i elementów nad przyrodzonych. Na szczęście się myliłam. Książka okazała się być strzałem w dziesiątkę dla mojego dotychczasowego niezdecydowania, co chciałabym przeczytać.
Bo nie ukrywam, że jest w niej wiele wątków. Oczywiście wątkiem przewodnim jest romans, fantastyki, humoru nawet wątki lekko thilerowo-kryminalne.

Co więcej książkę czyta się jednym tchem. Prosta narracja, łatwy język i zwykła ciekawość czytelnika zmuszają do przeczytania przysłowiowego jeszcze jednego rozdziału.

Jak dla mnie lektura idealna na słoneczny leniwy dzień.

Rachel Garrett jest zwykłą kobietą nieubłaganie zbliżającą się do trzydziestki. Może i zwykłą za to z nietypowym zawodem, bowiem Raichel pracuje na nocną zmianę w… kostnicy. Czyż to nie idealne miejsce by spotkać wampira? Ale przecież wampiry nie istnieją. Przynajmniej tak myśli główna bohaterka dopóki na jej stół nie trafi wyjątkowo przystojny trup imieniem Etienne.
Od...

Spodobała mi się identycznie, co pierwsza część. Wciąż mamy do czynienia z tym samym wampirzym rodem, jednak tym razem mamy do czynienia z trochę innymi głównymi bohaterami. Ci również przypadli mi do gustu, a ja sama w dalszym ciągu jestem ogromną fanką humoru Lynsay Sands.

Spodobała mi się identycznie, co pierwsza część. Wciąż mamy do czynienia z tym samym wampirzym rodem, jednak tym razem mamy do czynienia z trochę innymi głównymi bohaterami. Ci również przypadli mi do gustu, a ja sama w dalszym ciągu jestem ogromną fanką humoru Lynsay Sands.