nudne

nudne

Pogodna opowieść o dziewczynce, która mieszka z tatą. Urocza w swej prostocie, ale jak to u Modiano coś zdaje się czaić w mroku. Ilustracje Sempe przecudne. Uczta. Aha i Paryż. Czułam namiastkę klimatu tego miasta... Udzielił mi się dziecięcy optymizm.

Pogodna opowieść o dziewczynce, która mieszka z tatą. Urocza w swej prostocie, ale jak to u Modiano coś zdaje się czaić w mroku. Ilustracje Sempe przecudne. Uczta. Aha i Paryż. Czułam namiastkę klimatu tego miasta... Udzielił mi się dziecięcy optymizm.

Miłe opowiadanie prosto z francuskiej klasy średniej. Matka Amerykanka, świat widziany barwami i z lekka zapaszkiem wiosny. Klarowne, czarujące, niegroźne - z zabawnym panem, który traktuje pracę jak nabożeństwo. Do podusi. Z dzieckiem.

Miłe opowiadanie prosto z francuskiej klasy średniej. Matka Amerykanka, świat widziany barwami i z lekka zapaszkiem wiosny. Klarowne, czarujące, niegroźne - z zabawnym panem, który traktuje pracę jak nabożeństwo. Do podusi. Z dzieckiem.

„Nigdy się nie zmieniamy, jesteśmy tacy sami, zaś ci, którymi byliśmy w przeszłości, żyją sobie nadal aż po wieczne czasy”.

W przeczytanej wczoraj powieści Antoine’a Laurina było tak wiele odniesień do francuskiego pisarza Patricka Modiano, że postanowiłam przeczytać coś jego autorstwa. Padło na małą książeczkę, jak się okazuje przeznaczoną bardziej dla dzieci, może nastolatków, ale za to wzbogaconą pięknymi ilustracjami Jean Jacques`a Sempe, współtwórcy postaci kultowego Mikołajka.

Katarzyna, prowadząca w Nowym Jorku szkołę baletową, wspomina czasy swojego dzieciństwa, kiedy to mieszkała wraz o ojcem w X dzielnicy Paryża. Oczami małej okularnicy poznajemy jej beztroski paryski świat, który prócz tego, że wypełniony
ojcowską miłością i troską, jest też niezrozumiały i zagadkowy, pełen tajemniczych osób i enigmatycznych wydarzeń. Ojciec prowadzi magazyn transportowy, w którym z perspektywy Katarzynki dzieją się rzeczy niezwykłe i niebezpieczne. Ojciec, mimo że jest człowiekiem pogodnego usposobienia i pełnym ciepła, jest też życiowym nieudacznikiem ciągle czekającym na swoją okazję, ten jeden jedyny moment, który zmieni wszystko. Ciekawa świata dziewczynka nie zawsze uzyskuje odpowiedzi na nurtujące ją kwestie, wie, że „świat nie jest taki zły” bo tak mówi tata.

To nostalgiczna i nieco melancholijna opowiastka o tym, co minęło, o dziecięctwie, które zostaje w człowieku na zawsze budząc wspomnienia o dawnych, ulotnych momentach. Nie znajdziemy tutaj ani wartkiej akcji, ani zwrotów akcji, ani pośpiechu narracyjnego będącego znakiem rozpoznawczym współczesnej literatury. Historia toczy się powoli, niemal sennie, czasem pokazuje zamglony i nie całkiem rzeczywisty świat Katarzynki, czasem zastanawiamy się, czy wszystko, co przedstawione na pewno jest prawdą.

To pierwsza książka Modiano, jaką przeczytałam i z pewnością to za mało, żeby móc uchwycić całokształt stylu autora, jednak mogę powiedzieć, że przypadł mi do gustu ten jego ostrożny, minimalistyczny w wyrazie, lecz trafny i obrazowy sposób narracji, pewna językowa łagodność i umiejętność tworzenia klimatycznych opowieści, w których pozornie nie dzieje się nic, a jednak dzieje się bardzo wiele.

Podobało mi się i w dalszej perspektywie na pewno przeczytam coś jeszcze spod pióra Patricka Modiano, jednak bardziej dedykowanego dorosłym.

„Nigdy się nie zmieniamy, jesteśmy tacy sami, zaś ci, którymi byliśmy w przeszłości, żyją sobie nadal aż po wieczne czasy”.

W przeczytanej wczoraj powieści Antoine’a Laurina było tak wiele odniesień do francuskiego pisarza Patricka Modiano, że postanowiłam przeczytać coś jego autorstwa. Padło na małą książeczkę, jak się okazuje przeznaczoną bardziej dla dzieci, może...

Fenomenalna, ciepła i pozbawiona ostrych konturów jak ulotne wspomnienie.
Nie jest to literatura dziecięca, nie spodziewajmy się Mikołajka. Oczywiście nadaje się dla dzieci, nadaje się dla każdego, nie dzieje się w niej nic niestosownego, ale sporo z klimatu może nie zostać dostrzeżone przez maluchy.
Acha i wiecie co? Lepiej zrobić błont ortograficzny niż być zbyt sztywnym i pedantycznym, tak mówią :D

Fenomenalna, ciepła i pozbawiona ostrych konturów jak ulotne wspomnienie.
Nie jest to literatura dziecięca, nie spodziewajmy się Mikołajka. Oczywiście nadaje się dla dzieci, nadaje się dla każdego, nie dzieje się w niej nic niestosownego, ale sporo z klimatu może nie zostać dostrzeżone przez maluchy.
Acha i wiecie co? Lepiej zrobić błont ortograficzny niż być zbyt sztywnym...

To się nazywa przyjemność czytania. Lektura na jeden wieczór, która przenosi czytelnika w świat który opisuje autor. Przez chwilę żyje się życiem bohaterów.

To się nazywa przyjemność czytania. Lektura na jeden wieczór, która przenosi czytelnika w świat który opisuje autor. Przez chwilę żyje się życiem bohaterów.

Bardzo pozytywna książka o wspomnieniach głównej bohaterki z dzieciństwa - czyta się jednym tchem, a i ilustracje są kapitalne. Klimat tej książki jest niesamowity.

Bardzo pozytywna książka o wspomnieniach głównej bohaterki z dzieciństwa - czyta się jednym tchem, a i ilustracje są kapitalne. Klimat tej książki jest niesamowity.

"Katarzynka" to przepiękna, krótka opowieść o dzieciństwie tytułowej dziewczynki, dopełniona wspaniałymi ilustracjami, którą czyta się jednym tchem.

"Katarzynka" to przepiękna, krótka opowieść o dzieciństwie tytułowej dziewczynki, dopełniona wspaniałymi ilustracjami, którą czyta się jednym tchem.

Patrick Modiano urodził się w 1945 roku. W wieku 23 lat wydał swoją pierwszą powieść. W wieku 27 lat otrzymał nagrodę Akademii Francuskiej, za swoją trzecią powieść. W 1978 otrzymał Nagrodę Goncourtów za powieść „Ulicę ciemnych sklepików”. W 1988 napisał książeczkę „Katarzynka”, którą zilustrował Jean-Jacques Sempe. W Polsce pozycja ta została wydana przez wydawnictwo Czuły Barbarzyńca w 2008 roku.
Książka została przydzielona do literatury dziecięcej. Ja ją przeczytałem mając 36 lat, więc nie byłem docelowym odbiorcą tej mającej 92 strony książki. Historia zaczyna się, gdy dorosła tytułowa bohaterka wspomina swoje dzieciństwo w Paryżu, które spędziła ze swoim ojcem, który bardzo ją kochał.
Dziewczynka pokazuje otaczającą ją rzeczywistość ze swojej perspektywy. Opowiada o lekcjach tańca, o firmie swojego taty. Jednak ta opowieść jest nieco naiwna, ale trudno się dziwić skoro narratorka ma zaledwie kilka lat, a słowa ojca są dla niej najważniejsze.
To bardzo krótka historia, ale zawierająca sporo treści, która nie jest wypowiedziana wprost. Warto przeczytać tę historię. Mnie podobnie, jak wielu innym osobom, udało się ją przeczytać w jeden dzień. Jest to najszybciej przeczytana książka w 2019 roku. Do jej przeczytania potrzebowałem także jednego posiedzenia. Nie można zapominać także o pięknych ilustracjach wspomnianego pana Sempe.
Pragnę dodać, że za zeszły rok, książka ta znalazła się na podium najlepszych książek. Otrzymała ona Srebrne Troniątko. Polecam.

Ocena: 7/10

https://www.facebook.com/czytamnatronie/

Patrick Modiano urodził się w 1945 roku. W wieku 23 lat wydał swoją pierwszą powieść. W wieku 27 lat otrzymał nagrodę Akademii Francuskiej, za swoją trzecią powieść. W 1978 otrzymał Nagrodę Goncourtów za powieść „Ulicę ciemnych sklepików”. W 1988 napisał książeczkę „Katarzynka”, którą zilustrował Jean-Jacques Sempe. W Polsce pozycja ta została wydana przez wydawnictwo Czuły...

Tak, to ten laureat Nobla, wzbogacony ilustracjami Sempe, przedstawia na 50 stronach, wspomnienia Katarzynki, która obecnie jest dorosła, dzieciata i mieszka w Nowym Jorku. Jej dziecięce obserwacje z paryskiego świata dorosłych i poznawanie jego ułudy, tchnie świeżością i niewinnością, bo wydaje się on jej normalny i naturalny. Dzięki temu i wspomnienia pozostają piękne, nie poddane weryfikacji. Bo pamiętamy tylko to, co chcemy pamiętać.
Najtrafniejszą recenzję napisała „Anna G.-P.”:
„Za klimat. Za klimat kocham Modiano.”
Ja też. I jeszcze dodam, że jeśli ktoś jeszcze nie polubił Modiano, to niech zacznie lekturę od tej książeczki .
A według nieudacznika tatusia Kasi „świat nie jest taki zły”, oczywiście w jego marzeniach i w subiektywnych wspomnieniach. Urocze 8/10

Tak, to ten laureat Nobla, wzbogacony ilustracjami Sempe, przedstawia na 50 stronach, wspomnienia Katarzynki, która obecnie jest dorosła, dzieciata i mieszka w Nowym Jorku. Jej dziecięce obserwacje z paryskiego świata dorosłych i poznawanie jego ułudy, tchnie świeżością i niewinnością, bo wydaje się on jej normalny ...