Do pewnego momentu jakość to wszystko idzie w miarę, niestety potem robi się badziewie. Drugi raz bym tego kryminału nie czytał. Zwiodły mnie opinie. Wiem to pierwsza książka autora, ale jak się coś pisze, to trochę trzeba się przyłożyć. Jedna policjantka która lubi piwo i dziwi się że brzuch jej wystaje. Trzech policjantów a nie przepraszam był jeszcze czwarty niby od komputerów. Kilka trupów/blondynki/ ale paniki nie ma, milionerzy i bogacze zboczeni, seks z 13-14 latkami za zgodą rodziców. Kurde jak tu nie być za pisem -że nie lubią Niemców
Strata czasu .NIESTETY.

Do pewnego momentu jakość to wszystko idzie w miarę, niestety potem robi się badziewie. Drugi raz bym tego kryminału nie czytał. Zwiodły mnie opinie. Wiem to pierwsza książka autora, ale jak się coś pisze, to trochę trzeba się przyłożyć. Jedna policjantka która lubi piwo i dziwi się że brzuch jej wystaje. Trzech policjantów a nie przepraszam był jeszcze czwarty niby od...

Podoba mi się w tej książce jej niedoskonałość. Te powtarzające się schematy, typu co stronę: postać właśnie zapaliła papierosa i wypuściła dym. Opisy zszarzałych melin sprawiły, że poczułam zginły zapach tamtych miejsc. I brutalność zbrodni, których opisy też były niczego sobie. Polecam, przyjemna lektura

Podoba mi się w tej książce jej niedoskonałość. Te powtarzające się schematy, typu co stronę: postać właśnie zapaliła papierosa i wypuściła dym. Opisy zszarzałych melin sprawiły, że poczułam zginły zapach tamtych miejsc. I brutalność zbrodni, których opisy też były niczego sobie. Polecam, przyjemna lektura

Dość mocna, miejsca zbrodni dosadnie opisane, chce się czytać dalej.
Jednak minus za błędy w druku i za to, że czytelnik dowiaduje się wcześniej niż policja kto jest mordercą.
Bardzo dobry epilog 1.

Dość mocna, miejsca zbrodni dosadnie opisane, chce się czytać dalej.
Jednak minus za błędy w druku i za to, że czytelnik dowiaduje się wcześniej niż policja kto jest mordercą.
Bardzo dobry epilog 1.

Ta książka to kryminał? Nieśmieszny żart. Przerażająca większość „Rytuału zbrodni” skupia się na podstawowych czynnościach, ze szczególnym uwzględnieniem spożywanych posiłków przez bohaterów oraz paleniu papierosów. Do tego niemal każda postać ma problem z alkoholem, bo go spożywała minimum raz dziennie. I tym oto sposobem wymieniłam najważniejsze elementy zawarte w książce. Co stronę można było przeczytać o jedzeniu/paleniu/piciu przez któregoś z bohaterów.
Nie będzie szczególnie zaskakujące, jeśli napiszę, że kryminał nie trzyma w napięciu. Wszystko rozgrywa się powoli, śledztwo przez ponad dwieście stron stoi w miejscu, natomiast główni bohaterowie jeżdżą do rodzin w tę i z powrotem z milion razy, bo mają kłopot z zebraniem odpowiedzi na pytania, więc co jakiś czas wracają, aby spytać o jeszcze jedną kwestię. Ale! Na całe szczęście dla wszystkich bohaterów, bo wątpliwa jest ich inteligencja, na ratunek przybywa Julia Durant!
Kim jest ta inteligentna i bystra Julia? Podejrzewam, że w zamyśle autora miała być niezależną kobietą, która sobie lepiej radzi w logicznym myśleniu i wyciąganiu wniosków niż jej kumple z pracy. W tym miejscu zaczynają się schody. Mam wrażenie, jakby autor nie potrafił pokazać inteligencji Julii, dlatego poszedł na łatwiznę i… zaniżył go u pozostałych bohaterów. Przy czym fenomen naszej głównej policjantki składa się z: intuicji oraz wniosków, do których mogłaby bez problemu dojść reszta, gdyby tylko w ich głowie również zachodziły procesy myślowe. O charakterze Julii czy pozostałych bohaterów nie ma co nawet mówić, bo wszyscy są tak samo ciekawi jak wykonywane przez nie czynności. Nikogo nie zdołałam polubić ani nawet znielubić, bo bohaterowie, a zwłaszcza bogata elita, zrobiona została na jedno kopyto.
Po skończeniu tej książki zadałam sobie ważne pytanie: jaki powinien być kryminał? W mojej opinii powinien on trzymać w napięciu, zawierać w sobie zwroty akcji, a do tego czytelnik powinien choć trochę głowić się nad tym tożsamością głównego złego. A jego zatrzymaniu/pościgowi winno towarzyszyć wiele emocji. Nie muszę chyba pisać czego tutaj zabrakło. Naprawdę wszystkiego. Jesteśmy w stanie szybko wskazać zabójcę. I pierwszy raz spotkałam się z takim absurdem, że autor specjalnie pokazał nikomu niepotrzebną scenę spotkania dwóch postaci „pobocznych”, aby jeden przekazał drugiemu informację. Nie mamy szansy razem z Julią czy pozostałymi policjantami rozwiązać zagadki, bo oni są na tyle nieudolni, że już szybciej narrator wyjawia, o kogo chodzi. Policjanci nawet na końcu mieli problemy, aby dodać dwóch do dwóch.
Książka zawiera prawie czterysta stron, a spokojnie mogłaby być cieńsza o połowę. W żaden sposób by jej to nie zaszkodziło, chyba że nagminne informacje o jedzeniu, piciu czy paleniu są na tyle istotne fabularnie, aby trzeba było je czytać na okrągło. To pierwszy kryminał, na którym się tak nudziłam, a do tego rozczarowanie fabułą było gwoździem do trumny. Zakończę przygodę z cyklem o Julii Durant na pierwszym tomie.

Ta książka to kryminał? Nieśmieszny żart. Przerażająca większość „Rytuału zbrodni” skupia się na podstawowych czynnościach, ze szczególnym uwzględnieniem spożywanych posiłków przez bohaterów oraz paleniu papierosów. Do tego niemal każda postać ma problem z alkoholem, bo go spożywała minimum raz dziennie. I tym oto sposobem wymieniłam najważniejsze elementy zawarte w...

MROCZNIE oj MROCZNIE
No i jestem mile zaskoczony tą lekturą i chociaż opisuje ona dochodzenie momentami żmudne nad czynami seryjnego mordercy, to jest tutaj ukazana także mroczna strona człowieka jak i celebryty tak i zwykłego szarego i ich dewjacji.
Czyta się super chociaż jak dla mnie za dużo opisów życia prywatnego bohaterów
( przyszła , ugotowała , zjadła, wypiła piwo ),akcja z biegiem książki także przyspiesza, a opis zbrodni roi wrażenie, polecam każdemu fanowi kryminału ja na pewno powrócę do tego autora.

MROCZNIE oj MROCZNIE
No i jestem mile zaskoczony tą lekturą i chociaż opisuje ona dochodzenie momentami żmudne nad czynami seryjnego mordercy, to jest tutaj ukazana także mroczna strona człowieka jak i celebryty tak i zwykłego szarego i ich dewjacji.
Czyta się super chociaż jak dla mnie za dużo opisów życia prywatnego bohaterów
( przyszła , ugotowała , zjadła, wypiła piwo...

książka jest pełna błędów - autor niewiele wie chyba nie tylko o pracy policji, procedurach i psychologii/psychiatrii, ale przede wszystkim - o logice. czytając książkę miałam wrażenie, że część napisał pod wpływem alkoholu, ponieważ niektóre opisy i przemyślenia powtarzały się niemalże strona po stronie, w pewnym momencie nawet zapomniał, ile ofiar już popełnił. mnóstwo niekonsekwencji, mnóstwo papierosów i brudu po stronie biedniejszej części bohaterów.
sprawcy można się domyślić, ale autor i tak wychodzi na przeciw czytelnikowi i w pewnym momencie po prostu go zdradza.
nosz kurczę, po tej lekturze czuję, że potraktowano mnie, czytelnika, jak idiotkę i straciłam po prostu kilka godzin życia na tę książkę.

książka jest pełna błędów - autor niewiele wie chyba nie tylko o pracy policji, procedurach i psychologii/psychiatrii, ale przede wszystkim - o logice. czytając książkę miałam wrażenie, że część napisał pod wpływem alkoholu, ponieważ niektóre opisy i przemyślenia powtarzały się niemalże strona po stronie, w pewnym momencie nawet zapomniał, ile ofiar już popełnił. mnóstwo...

Kryminał. Pierwsza odsłona przygód komisarz Julii Durant. Policjantka jest typową przedstawicielką zawodu policji i "typową" kobietą w tym zawodzie. Narzeka na swoją figurę, jara fajki, pije alkohol i narzeka na swoje życie seksualne. Takie kobiety idealnie pasują do spraw jakie mają wyjaśniać w swojej pracy i do zespołu tworzonego przez mężczyzn. Sprawa z jaką przyszło jej się zmierzyć zdaje się przewyższać jej możliwości i całej policji.
Klasyczny kryminał. Akcja toczy się szybko, dużo opisów zbrodni, niekiedy zbyt brutalnych. Nie mniej jednak nie rażą w oczy i nie powodują odczucia obrzydzenia i strachu.
Jako minus można podać że akcja czasami staje w miejscu i uważny czytelnik może łatwo rozgryźć kto stoi za zabójstwami.
Autor nie wykorzystał w swojej powieści nic czego nie byłoby w innych pozycjach z tego gatunku, ale nie jest to książka-kalka. Wszystko jest spójne i co może być zaskoczeniem, nie ma spektakularnych zwrotów akcji.
Czyta się praktycznie jednym tchem, czasem nie chce się odłożyć jej na bok.
Dla wielbicieli kryminałów. Polecam.

Kryminał. Pierwsza odsłona przygód komisarz Julii Durant. Policjantka jest typową przedstawicielką zawodu policji i "typową" kobietą w tym zawodzie. Narzeka na swoją figurę, jara fajki, pije alkohol i narzeka na swoje życie seksualne. Takie kobiety idealnie pasują do spraw jakie mają wyjaśniać w swojej pracy i do zespołu tworzonego przez mężczyzn. Sprawa z jaką przyszło jej...

Polecam.

Polecam.

Jeden z lepszych kryminałów jakie dane mi było przeczytać. Do ostatniej chwili nie wiedziałam, kto jest mordercą młodych kobiet. Polecam.

Jeden z lepszych kryminałów jakie dane mi było przeczytać. Do ostatniej chwili nie wiedziałam, kto jest mordercą młodych kobiet. Polecam.

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)