Cenie literaturę za to że skłania nas do przemyśleń a jeśli tego nie robi to liczę na to że chociaż opowie mi ciekawą wciagajacą historie niestety tutaj nie znałem ani jednego ani drugiego, nie jestem w stanie powiedzieć co ta książka wniosła do mojego życia bo oprócz pojedynczych przypadków nie miała kompletnie żadnej głębi. Nie jestem znawcą literatury a tym bardziej wierszy, ale jeśli wszytskie wyglądają jak te to najprawdopodobniej nigdy nie zostanę. Bardzo cenie Bukowskiego ale tym razem ogromnie się na nim zawiodłem mam nadzieję że po raz ostatni.

Cenie literaturę za to że skłania nas do przemyśleń a jeśli tego nie robi to liczę na to że chociaż opowie mi ciekawą wciagajacą historie niestety tutaj nie znałem ani jednego ani drugiego, nie jestem w stanie powiedzieć co ta książka wniosła do mojego życia bo oprócz pojedynczych przypadków nie miała kompletnie żadnej głębi. Nie jestem znawcą literatury a tym bardziej...

8/10

8/10

W Bukowskim jest coś surowego, brudnego, prostackiego, buntowniczego, dumnego, a mimo to przyciąga. Skąd ten magnetyzm, obstawiam że z otwartości. Tak wiele na codzień dostajemy zawoalowanych przekazów, że przestajemy się w nie zagłębiać, bo skupiamy się na szukaniu haczyka. U Bukowskiego nie czuje się zagrożenia, człowiek czyta więc ze zrozumieniem, ponieważ autor zaprasza go do tego.

Książka stanowi zbiór prostych historyjek zapisanych w wersach, ale i tekstów do przemyślenia. Szczegolnie przypadły mi do gustu: "kupa", "samotne serca", "zbrodnia popłaca", "wyrzucanie wagi"... to tak z grubsza te pozostawiające mnie z refleksją.

Czy każdy jest w stanie zachwycić się Bukowskim? Myślę, że nie wszyscy się u niego odnajdą. Dlatego zalecam stosować go ostrożnie w diecie książkowej :)... no chyba, że ktoś jest z buntowników - takim czytelnikom polecam jego lekturę.

W Bukowskim jest coś surowego, brudnego, prostackiego, buntowniczego, dumnego, a mimo to przyciąga. Skąd ten magnetyzm, obstawiam że z otwartości. Tak wiele na codzień dostajemy zawoalowanych przekazów, że przestajemy się w nie zagłębiać, bo skupiamy się na szukaniu haczyka. U Bukowskiego nie czuje się zagrożenia, człowiek czyta więc ze zrozumieniem, ponieważ autor...

Świetny zbiór poezji Bukowskiego, przeznaczony do druku po jego śmierci. Ponad 300 stron tekstów. Bardzo ciekawe przemyślenia, wiersze niekiedy, jak on sam twierdził, utkanie niemal z niczego, ale właśnie to jest w nich piękne. Kilka tekstów jest naprawdę wielkich. Jeśli lubisz prozę Bukowskiego, to te wiersze na pewno ci się spodobają. Serdecznie polecam!

Świetny zbiór poezji Bukowskiego, przeznaczony do druku po jego śmierci. Ponad 300 stron tekstów. Bardzo ciekawe przemyślenia, wiersze niekiedy, jak on sam twierdził, utkanie niemal z niczego, ale właśnie to jest w nich piękne. Kilka tekstów jest naprawdę wielkich. Jeśli lubisz prozę Bukowskiego, to te wiersze na pewno ci się spodobają. Serdecznie polecam!

Nie mogłabym inaczej ocenić poezji Bukowskiego, chociaż to nie tak, że bezkrytycznie zasiadam do tomiku i daję dziesięć gwiazdek. Niby wiem, że nie może być inaczej niż genialnie, że ja przecież go już znam, to mój dobry kumpel, nadajemy na tych samych falach, mamy zbieżny vibe. To dziwne, bo nawet pokrywa się moja granica dobrego smaku z granicą Buka, amazing! Poeta jest poetą wyjątkowym, nie ma innych takich wierszy, nawet podobnych, gdyby Netflix miał nam zaproponować coś w tym stylu, to by się zwyczajnie nie dało. Bukowski to alkoholik, lubi seks i wyścigi konne, głównie o tych trzech uciechach pisze, ale jakoś tak pisze, że o całym życiu nam pisze. Jego, innych, a przede wszystkim naszym, z góry do dołu. Czuję się absolutnie odarta z ubrań, ba, ze skóry, widzę i czuję siebie w tych tworach. Buk jak zwykle bardziej opowiada niż pisze wiersze, ale może to w zasadzie jedno i to samo.
Buk miał charakter i żeby się te wiersze komuś podobały, jakiś charakter musi mieć, obojętne jaki, może ale nie musi być literacki albo ten osobowościowy, to nie są wiersze dla szarych myszy. A Królowa Szczurów genialna, aż mężowi przeczytałam o niej wiersz i też mu się spodobał.

Nie mogłabym inaczej ocenić poezji Bukowskiego, chociaż to nie tak, że bezkrytycznie zasiadam do tomiku i daję dziesięć gwiazdek. Niby wiem, że nie może być inaczej niż genialnie, że ja przecież go już znam, to mój dobry kumpel, nadajemy na tych samych falach, mamy zbieżny vibe. To dziwne, bo nawet pokrywa się moja granica dobrego smaku z granicą Buka, amazing! Poeta jest...

Kiedyś myślałem o poezji i poetach, że to takie wydumane utwory o dupie Maryny. Jakieś rymy, jakieś metafory, a zasadniczo chodzi o to, że ktoś się nieszczęśliwie zakochał. Nieliczne przykłady trafiających do mnie wierszy, z którymi zetknąłem się przez lata edukacji nie odwiodły mnie od tej opinii.

A potem trafiam na Bukowskiego
Który pisze wiersz
O parkowaniu
I myślę
"Kurcze"
C'est la vie

Moja kumpela stwierdziła, że po przeczytaniu jego wierszy masz ochotę zrobić dwie rzeczy:
Napić się
I pójść obstawić gonitwę
Nie sposób się z tym nie zgodzić.

Kiedyś myślałem o poezji i poetach, że to takie wydumane utwory o dupie Maryny. Jakieś rymy, jakieś metafory, a zasadniczo chodzi o to, że ktoś się nieszczęśliwie zakochał. Nieliczne przykłady trafiających do mnie wierszy, z którymi zetknąłem się przez lata edukacji nie odwiodły mnie od tej opinii.

A potem trafiam na Bukowskiego
Który pisze wiersz
O parkowaniu
I...