Lilavati

MAMO, TATO, NUDZĘ SIĘ !!!

Rozpoczęły się wakacje i nasze latorośle czekają aby podrzucić im pomysł na świetną zabawę. Moją „wakacyjną książką” z okresu dzieciństwa była książka która stała w bibliotece u ojca i była nam, dzieciom, „wypożyczana” tylko w okresie wakacji.

Książka ta, Lilavati” Szczepana Jeleńskiego, nie uczy po szkolnemu matematyki lecz jest skarbnicą zagadek, łamigłówek, gier. Szczepan Jeleński nie był z wykształcenia matematykiem lecz inżynierem. Znajdziemy w tej książce zadania chińskie, hinduskie, greckie, arabskie, rosyjskie czy francuskie które swą egzotyką jeszcze bardziej nas fascynowały. Nie wszystkie łamigłówki oparte są na działaniach matematycznych, a jeśli trzeba zastosować matematykę, to tę najprostszą. Dlatego nazywana ta książka była „wakacyjną” bo co roku nasza wiedza matematyczna wzrastała i mogliśmy sięgać do coraz trudniejszych zagadek.

Książka podzielona jest na siedem części. W jednej części poznajemy anegdoty matematyczne, w innych ciekawe właściwości liczb, figury magiczne, szachownice, domino, i wiele innych gier które są doskonałą rozrywką dla całej rodziny.
Z książki mogą korzystać właściwie wszyscy. Najmłodsi do rozwiązania mają bardzo proste zadania które rozwijają logiczne myślenie, nieco starsi mogą zmierzyć się z nieco trudniejszymi zadaniami. Trudniejsze zadania mają podane rozwiązania.

To nie jest książka którą czyta się od razu „od deski, do deski”. To książka w której zabawa i matematyczna spostrzegawczość przynosi sporą dawkę ogromnej satysfakcji, a poznanymi anegdotami można zaimponować rówieśnikom po powrocie z wakacji. Uczy radości z poszukiwania i odgadywania rozwiązań egzotycznych zagadek, odkrywa historie związane z szachownicą, domino, czy możliwość odgadnięcia daty urodzin.

Dziś ta książka jest w moim posiadaniu i nie raz była pomocna przy świetnej zabawy z dorastającymi dzieciakami.
Gorąco polecam i życzę miłej zabawy którą z pewnością dostarczą pomysły z tej książki.

MAMO, TATO, NUDZĘ SIĘ !!!

Rozpoczęły się wakacje i nasze latorośle czekają aby podrzucić im pomysł na świetną zabawę. Moją „wakacyjną książką” z okresu dzieciństwa była książka która stała w bibliotece u ojca i była nam, dzieciom, „wypożyczana” tylko w okresie wakacji.

Książka ta, Lilavati” Szczepana Jeleńskiego, nie uczy po szkolnemu matematyki lecz jest skarbnicą...

Wspaniała matematyczna rozrywka :)

Wspaniała matematyczna rozrywka :)

Ulubiona książka mojego dzieciństwa - studiowaliśmy ją razem z tatą nawet a może przede wszystkim na wakacjach. Przechwycona po latach czytana z zapartym tchem przez moje dzieci a teraz także wnuki. Matematyka jest fascynująca, trzeba tylko tak jak to potrafił Jeleński umieć o niej pięknie i zrozumiałym językiem opowiadać.

Ulubiona książka mojego dzieciństwa - studiowaliśmy ją razem z tatą nawet a może przede wszystkim na wakacjach. Przechwycona po latach czytana z zapartym tchem przez moje dzieci a teraz także wnuki. Matematyka jest fascynująca, trzeba tylko tak jak to potrafił Jeleński umieć o niej pięknie i zrozumiałym językiem opowiadać.

Kupiona i przeczytana jeszcze w liceum.

Matematyka - dla większości niezrozumiała, przez to uważana za nudną, w tej książce przedstawiona raczej jako rozrywka, trochę sztuka. Jeśli ktoś lubi matematyczne łamigłówki to zdecydowanie powinien po tę książkę sięgnąć.

Kupiona i przeczytana jeszcze w liceum.

Matematyka - dla większości niezrozumiała, przez to uważana za nudną, w tej książce przedstawiona raczej jako rozrywka, trochę sztuka. Jeśli ktoś lubi matematyczne łamigłówki to zdecydowanie powinien po tę książkę sięgnąć.

Druga, jakby, część książki "Śladami Pitagorasa", która jest absolutną klasyką zagadek matematycznych. Czytałem obie w dzieciństwie. Pamiętam jednak, że "Lilavati" mniej mnie wciągnęła. Chyba dlatego, że brakowało jej takiej lekkości i piękna, z jakimi przedstawione były zagadki w "Śladami Pitagorasa". Problemy w niej przedstawione były chyba też trochę bardziej złożone, co nie zachęcało mnie jako dziesięcioletniego dziecka, do zagłębiania się w nie tak samo jak w zagadki ze "Śladów Pitagorasa", które z tego co pamiętam przeanalizowałem wszystkie.

Druga, jakby, część książki "Śladami Pitagorasa", która jest absolutną klasyką zagadek matematycznych. Czytałem obie w dzieciństwie. Pamiętam jednak, że "Lilavati" mniej mnie wciągnęła. Chyba dlatego, że brakowało jej takiej lekkości i piękna, z jakimi przedstawione były zagadki w "Śladami Pitagorasa". Problemy w niej przedstawione były chyba też trochę bardziej złożone, co...

Ulubiona książka mojego dzieciństwa. To ona nauczyła mnie nieszablonowego podejścia do rozwiązywania zadań matematycznych, a jednocześnie pokazała jaką to może sprawiać ogromną przyjemność. Pamiętam, że z początku nie udawało mi się rozwiązywać tych zadań albo rozwiązywałem je źle, ale po zapoznaniu się z rozwiązaniem brałem się za następne i w końcu zaczęło mi się udawać rozwiązywać nawet dosyć trudne. Ale ta książka to nie tylko zadania, lecz także almanach barwnych opowieści o matematyce i o życiu.

Ulubiona książka mojego dzieciństwa. To ona nauczyła mnie nieszablonowego podejścia do rozwiązywania zadań matematycznych, a jednocześnie pokazała jaką to może sprawiać ogromną przyjemność. Pamiętam, że z początku nie udawało mi się rozwiązywać tych zadań albo rozwiązywałem je źle, ale po zapoznaniu się z rozwiązaniem brałem się za następne i w końcu zaczęło mi się udawać...

Posiadam 2 wydanie tej książki, pożółkły papier sugeruje, że jest bardzo stara. Mimo swojego wieku książka jest bardzo ciekawa. przewrotnie dzięki niej nie nauczyłem się matematyki a programowania, bardzo dużą część zadań można potraktować jako napisz program, który...

Posiadam 2 wydanie tej książki, pożółkły papier sugeruje, że jest bardzo stara. Mimo swojego wieku książka jest bardzo ciekawa. przewrotnie dzięki niej nie nauczyłem się matematyki a programowania, bardzo dużą część zadań można potraktować jako napisz program, który...

Jedna z moich ulubionych pozycji w dzieciństwie - zestaw świetnie dobranych zagadek logicznych i zadań matematycznych, oczywiście dopasowanych do poziomu człowieka młodego. Sporo można się z niej nauczyć, dobrze się przy tym bawiąc.

Jedna z moich ulubionych pozycji w dzieciństwie - zestaw świetnie dobranych zagadek logicznych i zadań matematycznych, oczywiście dopasowanych do poziomu człowieka młodego. Sporo można się z niej nauczyć, dobrze się przy tym bawiąc.

Lilavati była córką sławnego hinduskiego matematyka z XII w.Bhaskary, zwanego Acaria, czyli mędrzec. Jest to też tytuł jego pierwszego dzieła matematycznego Siddhanta, które dedykował córce. Słowo Lilavati znaczy - urocza, czarująca. Lilavati obdarzona była podobno wielkim matematycznym talentem. A książka pana Jeleńskiego, która za moich czasów szkolnych była niemal lekturą obowiązkową to zbiór anegdot i zagadek matematycznych. Jest to doskonała pozycja pozwalająca bliżej poznać królową nauk jaką niewątpliwie jest MATEMATYKA. Polecam.

Lilavati była córką sławnego hinduskiego matematyka z XII w.Bhaskary, zwanego Acaria, czyli mędrzec. Jest to też tytuł jego pierwszego dzieła matematycznego Siddhanta, które dedykował córce. Słowo Lilavati znaczy - urocza, czarująca. Lilavati obdarzona była podobno wielkim matematycznym talentem. A książka pana Jeleńskiego, która za moich czasów szkolnych była niemal...

Po prostu rewelacja. Lilavati to pierwsza książka jaką przeczytałem w życiu. Zajęło mi to kilka miesięcy, ale miałem chyba koło sześciu lat. Nadal chętnie do niej wracam :).

Po prostu rewelacja. Lilavati to pierwsza książka jaką przeczytałem w życiu. Zajęło mi to kilka miesięcy, ale miałem chyba koło sześciu lat. Nadal chętnie do niej wracam :).