Tartak tortur

No cóż, jak dotąd najlepsza część z "Serii niefortunnych zdarzeń". Tym razem Autor odbiegł nieco od typowego dla siebie schematu, odsunął hrabiego Olafa w cień, wykreował nowego antagonistę i postarał się o mocniejszy, bardziej krwawy klimat tej części. Wszystko złożyło się na bardzo dobrą opowieść i właściwie nie mam jej nic do zarzucenia.
Jednakże zaczynam się zastanawiać jak i czy w ogóle Autor zamierza wyjaśnić tajemnicę oka. Zaserwował w tej części kolejne przesłanki, ale nie uchylił nawet rąbka tajemnicy. Trzymam kciuki, żeby tajemnica nie okazała się klapą i sięgam po kolejne części, do czego was również zachęcam ;).

No cóż, jak dotąd najlepsza część z "Serii niefortunnych zdarzeń". Tym razem Autor odbiegł nieco od typowego dla siebie schematu, odsunął hrabiego Olafa w cień, wykreował nowego antagonistę i postarał się o mocniejszy, bardziej krwawy klimat tej części. Wszystko złożyło się na bardzo dobrą opowieść i właściwie nie mam jej nic do zarzucenia.
Jednakże zaczynam się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Akcja toczy się w tartaku. Ciekawe wcielenie Olafa

Akcja toczy się w tartaku. Ciekawe wcielenie Olafa

Pokaż mimo to

„Tartak tortur” to chyba jedna z bardziej frustrujących części „Serii niefortunnych zdarzeń”. Ale! Nie mam tu bynajmniej na myśli jakiejkolwiek „ciężkiej” narracji ani nudzenia się przy lekturze. Chodzi mi raczej o liczne frustrujące przeżycia sierot Baudelaire, które niekiedy są cykliczne - możliwość przewidzenia kolejnych nieszczęść frustruje jeszcze bardziej. Wbrew pozorom, wcale nie jest to wada książki, ale świadectwo, że w „Tartaku tortur” autorowi udało się osiągnąć swój cel - jak największe zasmucenie czytelnika, które od początku serii było jego zamierzeniem. „Tartak” jest chyba najlepszym tomem z początku serii. Hrabia Olaf schodzi w nim nieco na drugi plan, pojawiają się nowi wrogowie dzieci, ale też i nowi przyjaciele, stanowiący miłą odmianę w stosunku do wszystkich, którzy tak źle traktowali Baudelaire’ów w poprzednich częściach serii. Ukazana w książce życzliwość pozwala odpocząć od całej frustracji, jaką ona powoduje.
Ciekawe jest również wykorzystanie pewnych motywów. Jakich, dowiedzcie się sami - nie chcę psuć zabawy. Oprócz tego „Tartak tortur” trochę bardziej od pozostałych części przypomina mi horror i jest może odrobinę bardziej krwawy, co również traktuję jako pewnego rodzaju zaletę. bardziej Książka jest napisana w bardzo kreatywny sposób, jednocześnie tak jak reszta serii zawiera pewne ważna przekazy. Polecam!

„Tartak tortur” to chyba jedna z bardziej frustrujących części „Serii niefortunnych zdarzeń”. Ale! Nie mam tu bynajmniej na myśli jakiejkolwiek „ciężkiej” narracji ani nudzenia się przy lekturze. Chodzi mi raczej o liczne frustrujące przeżycia sierot Baudelaire, które niekiedy są cykliczne - możliwość przewidzenia kolejnych nieszczęść frustruje jeszcze bardziej. Wbrew...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak dotąd najlepsza część. Coraz mniej dla dzieci, coraz bardziej doceniam język autora i humor w powieści.

Jak dotąd najlepsza część. Coraz mniej dla dzieci, coraz bardziej doceniam język autora i humor w powieści.

Pokaż mimo to

Fajowe, takie krwawe hihihi

Fajowe, takie krwawe hihihi

Pokaż mimo to

Czwarty tom serii, mimo że podobny do pozostałych, ma jednak kilka nowych elementów, które wyróżniają się w porównaniu do poprzednich części.

Dzieci są tak samo bystre, Hrabia Olaf tak samo przebiegły, ale jest go o wiele mniej niż w poprzednich częściach! Wcześniej grał on zazwyczaj główne skrzypce w upadlaniu dzieciom życia, a teraz pojawiły się dodatkowe osoby, które równie intensywnie przyłożyły do tego rękę, a także ze dwie pozytywne dusze, które chciały rodzeństwu pomóc. Dużo większa ilość postaci, niż zazwyczaj, była naprawdę fajnym urozmaiceniem!

Pojawił się też motyw hipnozy, który ciekawie dopełnił już zwyczajne przerysowanie osób, wypowiedzi i wydarzeń tej serii.

Ta część zawiera też dużo straszniejszych dla młodszego czytelnika scen niż poprzednie tomy. W tartaku wydarzy się pewien niespodziewany, śmiertelny wypadek..

Żadnych tajemnych teorii, ani śladów, że w tej serii jest jakiś głębszy sens, na razie nie ma, a szkoda, bo w serialu było to od samego początku i z ogromną ekscytacją podchodziłam do każdego nowego odcinka. Tutaj cały czas czekam na większą dawkę napięcia, mam nadzieję, że dostanę ją już w kolejnym tomie!

Całość recenzji znajduje się na blogu:
https://niezwykle-slowa.blogspot.com/2019/04/121-tartak-tortur.html

Czwarty tom serii, mimo że podobny do pozostałych, ma jednak kilka nowych elementów, które wyróżniają się w porównaniu do poprzednich części.

Dzieci są tak samo bystre, Hrabia Olaf tak samo przebiegły, ale jest go o wiele mniej niż w poprzednich częściach! Wcześniej grał on zazwyczaj główne skrzypce w upadlaniu dzieciom życia, a teraz pojawiły się dodatkowe osoby, które...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tym razem część bardziej makabryczna, przypomina horror. Zdecydowanie dla dużych dzieci :).

Tym razem część bardziej makabryczna, przypomina horror. Zdecydowanie dla dużych dzieci :).

Pokaż mimo to

przeczytałam tą książkę i z czystym sumieniem mogę ją polecić z tej książki można naprawdędużo się nauczyć

przeczytałam tą książkę i z czystym sumieniem mogę ją polecić z tej książki można naprawdędużo się nauczyć

Pokaż mimo to

Biedni Baudelaire'owie nadal nie odnaleźli szczęścia. Tym razem są zmuszeni do ciężkiej pracy w tartaku. Znów pojawia się nasz uparty Hrabia Olaf i po raz kolejny jesteśmy świadkami morderstw. Cieszy mnie jednak, że autor oderwał się od schematu i posłużył tartakiem tortur, a nie - jak do tej pory - (nie)zwykłym opiekunem.

Biedni Baudelaire'owie nadal nie odnaleźli szczęścia. Tym razem są zmuszeni do ciężkiej pracy w tartaku. Znów pojawia się nasz uparty Hrabia Olaf i po raz kolejny jesteśmy świadkami morderstw. Cieszy mnie jednak, że autor oderwał się od schematu i posłużył tartakiem tortur, a nie - jak do tej pory - (nie)zwykłym opiekunem.

Pokaż mimo to

W serialu ta część była przekombinowana, tu było logicznie i przede wszystkim zrozumiale.

W serialu ta część była przekombinowana, tu było logicznie i przede wszystkim zrozumiale.

Pokaż mimo to