Moje pierwsze spotkanie z pisarstwem tej autorki. Bardzo pozytywnie odebrałem tę, któtko i potocznie mówiąc, spoko książkę.

Moje pierwsze spotkanie z pisarstwem tej autorki. Bardzo pozytywnie odebrałem tę, któtko i potocznie mówiąc, spoko książkę.

Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta pozycja.
Sięgnęłam po nią, jako kolejną ze swojej domowej biblioteczki. Nazwisko (skojarzyło mi się z Rodziewiczówną) i okładka (zamek nad wodą) nie wiem czemu naprowadziły mnie na fabułę z XIX wieku. Jakie więc było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że akcja toczy się w latach 80' XX w.! Przynajmniej teraźniejszość bohaterów dzieje się wtedy, bo dzięki ciekawemu zabiegowi możemy również podejrzeć co było kilkadziesiąt lat wcześniej. Mało tego - nie dość, że widzimy jak wygląda Hiszpania (kolorowa, rozwinięta) to dla porównania mamy naszą Polskę. Oczami jednego bohatera zaglądamy do niej w latach międzywojennych, a dzięki Dominice, Łukaszowi i jego potrzebie słuchania radia poznajemy PRL, jego codzienność i sytuację sprzed wydarzeń sierpniowych.
Niesamowicie spodobały mi się wszystkie te zabiegi autorki, dzięki czemu powieść nie jest płaska, jak większość teraźniejszej beletrystyki, ale ma w sobie coś głębokiego, obok czego nie możemy przejść obojętnie.
Autorka opowiada o miłości międzyludzkiej, miłości patriotycznej i młodości. Stawia przed nami pytanie - jakbyś się zachował, gdybyś był w takiej sytuacji jak główni bohaterowie? Wygrałaby miłość do ojczyzny i wiara w to, że mimo wszystko trzeba być przy niej w trudnych czasach? Czy może potrzeba odnalezienia własnego szczęścia bez niepotrzebnego umartwiania się czymś, co jest daleko i na co nie mamy wpływu?
Chciałabym kiedyś umieć tak pisać... wkładać w bohaterów tyle prawdziwego życia, a czytelnika dotykać w samo serce...

Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta pozycja.
Sięgnęłam po nią, jako kolejną ze swojej domowej biblioteczki. Nazwisko (skojarzyło mi się z Rodziewiczówną) i okładka (zamek nad wodą) nie wiem czemu naprowadziły mnie na fabułę z XIX wieku. Jakie więc było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że akcja toczy się w latach 80' XX w.! Przynajmniej teraźniejszość bohaterów dzieje...

Most nad rwącą rzeka - Stanisława Fleszarowa-Muskat znana z osadzania powieści nad polskim Wybrzeżem tym razem zabiera czytelników do gorącej Hiszpanii, gdzie spędza wakacje młoda para z Polski,- w okresie trudnym dla Polaków; sierpień 1981rok -. Śródziemnomorski klimat, piękne krajobrazy, radośni mieszkańcy, atrakcyjne przygody, romantyczne uniesienia, tym wszystkim zachwyca się młoda studentka Dominika, natomiast jej partner Łukasz młody architekt, przez cały pobyt nasłuchuje wieści z ogarniętego niepokojami kraju. Czy młodzi bohaterowie zdecydują się na powrót do Polski w tych czasach szczególnie trudnych i przełomowych dla naszego kraju? Jakiego wyboru dokonają? Decyzja nie jest na pewno łatwa.
To też książka budzących wspomnień, dla tych, którzy ten czas przeżyli. Gorąco polecam!!!

Most nad rwącą rzeka - Stanisława Fleszarowa-Muskat znana z osadzania powieści nad polskim Wybrzeżem tym razem zabiera czytelników do gorącej Hiszpanii, gdzie spędza wakacje młoda para z Polski,- w okresie trudnym dla Polaków; sierpień 1981rok -. Śródziemnomorski klimat, piękne krajobrazy, radośni mieszkańcy, atrakcyjne przygody, romantyczne uniesienia, tym wszystkim...

Czasami powroty bywają udane - po raz pierwszy przeczytałam tą książkę jakieś 20 lat temu i nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia. A teraz, ku memu bezbrzeżnemu zdumieniu, nie dość, że wciągnęła fabułą, to zmusiła do zadania sobie pytania: jak ja postąpiłabym, gdybym była Dominiką? Gdybym była młodą piękną dziewczyną, której udało się wyjechać na chwilę za granicę pozostawiając za sobą smutny, szary i pełen dramatyzmu kraj lat osiemdziesiątych? Czy wielobarwność "Zachodu" zniewoliłaby mój patriotyzm? Pytanie może prostackie, ale odpowiedź udzielona z ręką na sercu może nie być już taka oczywista...

Czasami powroty bywają udane - po raz pierwszy przeczytałam tą książkę jakieś 20 lat temu i nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia. A teraz, ku memu bezbrzeżnemu zdumieniu, nie dość, że wciągnęła fabułą, to zmusiła do zadania sobie pytania: jak ja postąpiłabym, gdybym była Dominiką? Gdybym była młodą piękną dziewczyną, której udało się wyjechać na chwilę za granicę...

Bardzo dobra książka, aczkolwiek jestem lekko rozczarowana zakończeniem.

Bardzo dobra książka, aczkolwiek jestem lekko rozczarowana zakończeniem.

Jest to książka, którą miałam w swojej biblioteczce od wielu wielu lat nieprzeczytaną, bo zawsze miałam pod ręką coś nowego. Autorka przedstawia w niej lata 80-te, jeszcze przed stanem wojennym. Był to burzliwy okres zmian w Polsce, ale akcja powieści rozgrywa się w Hiszpanii. Poznajemy młodą parę polskich studentów, którzy dzięki ojcu chłopaka dziewczyny dostają pieniądze na wycieczkę. W wyniku zbiegu różnych okoliczności zwiedzają Hiszpanię w towarzystwie amerykańskiej wycieczki. Poznają młodzież z krajów Europy Zachodniej, dla których wyjazdy zagraniczne nie stwarzają takich trudności, jak w tym czasie dla Polaków. Ale innym bohaterem powieści, którego losy poznajemy jest znany amerykański dyrygent Jerome Asman, który jak się okazuje jest z pochodzenia Polakiem. I właśnie jego osoba czyni wiele zamieszania. Poznajemy trochę historii sprzed II wojny światowej dzięki wspomnieniom Asmana. Ja również przypomniałam sobie, jak się żyło w latach osiemdziesiątych w Polsce.
Powieść dla mnie wciągająca, podoba mi się język autorki i dlatego też sięgnę po następną jej książkę. Zakończenie powieści trochę mnie zaskoczyło, ale poznając bohaterkę powieści Dominikę, można było się spodziewać i takiego zakończenia. Reasumując - książka interesująca i godna polecenia.

Jest to książka, którą miałam w swojej biblioteczce od wielu wielu lat nieprzeczytaną, bo zawsze miałam pod ręką coś nowego. Autorka przedstawia w niej lata 80-te, jeszcze przed stanem wojennym. Był to burzliwy okres zmian w Polsce, ale akcja powieści rozgrywa się w Hiszpanii. Poznajemy młodą parę polskich studentów, którzy dzięki ojcu chłopaka dziewczyny dostają pieniądze...

Dwa wątki - dwóch młodych ludzi spędzających wakacje w Hiszpanii w latach 80-tych, szarpani miłością do kraju oraz tęsknotą za normalnym życiem. Drugi wątek (dla mnie o wiele ciekawszy) - starszego człowieka , który żyje jakby w dwóch światach - teraźniejszym i tym wojennym ze wspomnień ...

Dwa wątki - dwóch młodych ludzi spędzających wakacje w Hiszpanii w latach 80-tych, szarpani miłością do kraju oraz tęsknotą za normalnym życiem. Drugi wątek (dla mnie o wiele ciekawszy) - starszego człowieka , który żyje jakby w dwóch światach - teraźniejszym i tym wojennym ze wspomnień ...

Książkę znalazłam na półce ze starymi książkami mojej mamy. Z dużą ciekawością sięgnęłam po nią...i już po przeczytaniu pierwszych stron mój entuzjazm minął.
Historia mnie nie wciągnęła, była nużąca i męcząca. Myślę, że miał na to wpływ czas, w którym toczyła się akcja, a mianowicie lata 80. Lata, w których się urodziłam i wszystko co wtedy działo się w Polsce, znam z opowiadań rodziców oraz lekcji historii. Pewnie dlatego niektóre postawy głównych bohaterów były dla mnie niezrozumiałe, obce, zaskakujące. Cała historia nabiera tempa dopiero na koniec książki żeby zakończyć się zaskakująco (za to 1 plus). 2 plus za postać Jerome Astmana, który dla mnie był najbarwniejszy i najciekawszy w całej książce, a jego wspomnienia z lat dzieciństwa to bardzo ciekawa lekcja historii.

Książkę znalazłam na półce ze starymi książkami mojej mamy. Z dużą ciekawością sięgnęłam po nią...i już po przeczytaniu pierwszych stron mój entuzjazm minął.
Historia mnie nie wciągnęła, była nużąca i męcząca. Myślę, że miał na to wpływ czas, w którym toczyła się akcja, a mianowicie lata 80. Lata, w których się urodziłam i wszystko co wtedy działo się w Polsce, znam z...

Tym razem autorka zabiera nas w podróż do Hiszpanii – kraju pełnego słońca, miłości i dobrego jedzenia, czyli wszystkiego czego akurat nie ma w Polsce dotkniętej strajkami, głodem i strachem. Akcja toczy się w sierpniu 1981 roku, czyli w czasach szczególnie trudnych i przełomowych dla naszego kraju. Bieda, niepewność jutra i wreszcie nieprzeparta potrzeba bycia wolnym wypchnęła ludzi na ulicę. Cały świat z zapartym tchem śledzi wydarzenia w Polsce.
Nasi bohaterowie to para młodych ludzi spędzających wakacje w Hiszpanii. Ona – Dominika, całą sobą chłonie piękne miejsce, w którym miała okazję się znaleźć i za wszelką cenę chce na ten krótki czas odciąć się od tego co dzieje się w kraju. Zachwyca ją wszystko: jedzenie, zabytki, piękna pogoda, kuszą wystawy pełne towarów, o których w Polsce można jedynie pomarzyć. Z lękiem myśli o powrocie do szarej, polskiej rzeczywistości. Kontrast jest zbyt wielki. Również nią – Dominiką wszyscy się zachwycają. Mężczyźni są pod jej urokiem, a kobiety zazdroszczą świeżości i młodości. Łukasz, jej chłopak, zdaje się tego nie dostrzegać. Całkowicie pochłania go to co dzieje się w Polsce. Zamiast zwiedzać – słucha wiadomości. Tylko to się dla niego liczy – co strasznie złości Dominikę. Często się o to sprzeczają. Łukasz ma zupełnie inny charakter niż jego dziewczyna. Jest zamknięty w sobie, spokojny, nie szuka towarzystwa. Często zastanawia się czemu Dominika go rozczula choć powinna złościć. Czy starczy mu cierpliwości na jej humory? Czy poczucie obowiązku będzie silniejsze od uczucia do niej? Czy to co do siebie czują to na pewno miłość? Z tymi i z innymi problemami przyjdzie im się zmierzyć w trakcie sielankowej, zdawałoby się, podróży po pięknej Hiszpanii.
Dla mnie najciekawszą postacią z całej książki jest Jeremy Astman – światowej sławy dyrygent, polsko – żydowskiego pochodzenia, który zatrzymał się w Hiszpanii na krótki urlop przed koncertami. Przypadkowe spotkanie dwójki młodych Polaków budzi w nim bolesne wspomnienia. Podążając ich śladem cofa się w czasie. Wspomina wczesne dzieciństwo w Zaleszczykach, babcię i sklep, który prowadziła, początek wojny i jego dość przypadkową ucieczkę, z której nie było już odwrotu. Przekroczył most nad rwącą rzeką – Dniestrem, zostawiając za sobą babcię i szczęśliwe dzieciństwo. Most na zawsze pozostał w jego pamięci jako symbol łączący go z przeszłością. Mimo, iż bardzo chciał się od niej odciąć, to jednak wystarczało niewiele aby wszystko z ogromną siłą powracało.

„Dlaczego to wciąż trwa, myśli Asman, skąd to przychodzi, świeże i nieskażone pyłem lat, dlaczego nie pamięta się tylu innych rzeczy, a to się wciąż pamięta…? Więc wystarczy, żeby szedł obok kogoś stamtąd i aby ten ktoś wspinając się cyprysowym traktem ku najpiękniejszym hiszpańskim ogrodom – nie schodził wciąż z kamienistej i wyboistej polskiej drogi – aby i on wstępował na nią, kalecząc serce dawnym utrapieniem.”

Asman chciał uchodzić za bezpaństwowca. Twierdził, że jego ojczyzną i religią jest muzyka. Łukasz, jednym stwierdzeniem, że rodziny i kraju nie opuszcza się w potrzebie, na nowo rozbudził jego rozterki.

„Dlaczego nie wydaje mi się to naiwne, myśli Asman, skażone patosem i skazane na śmierć okrutną praktyką historii…? Czy dlatego, że sam zostawiłem w nieszczęściu rodzinę i kraj i przez tyle lat… przez tyle lat zadawałem sobie pytanie, czy wystarczającą pociechą i rozgrzeszeniem może być fakt, że przeżyłem…? Że przydaję się na coś na świecie choćby z tą skazą, z tym pęknięciem w duszy?”

Dominika wzbudzała w Asmanie szczególnie silne emocje. Stała się dla niego uosobieniem utraconej młodości. Młodości, która została w Zaleszczykach. Młodości, którą zabrała mu wojna. Nagle za jej sprawą wszystko stało się możliwe. Ona jedna mogła cofnąć czas. Czy im się to udało?

Recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/

Tym razem autorka zabiera nas w podróż do Hiszpanii – kraju pełnego słońca, miłości i dobrego jedzenia, czyli wszystkiego czego akurat nie ma w Polsce dotkniętej strajkami, głodem i strachem. Akcja toczy się w sierpniu 1981 roku, czyli w czasach szczególnie trudnych i przełomowych dla naszego kraju. Bieda, niepewność jutra i wreszcie nieprzeparta potrzeba bycia wolnym...