Historia przedstawiona z różnych punktów, widziana oczami bohaterów książki.
Obawiałam się pogubić w wątkach w związku z podobieństwami imion bohaterów, ale sposób w jaki autor opowiada nie pozwala na pomyłki.
Spodziewałam się, że będzie to książka stricte militarna, i owszem sporo tu wojny, ale te wątki poprzeplatane są wieloma różnymi historiami, co sprawia, że czyta się bardzo dobrze.

Historia przedstawiona z różnych punktów, widziana oczami bohaterów książki.
Obawiałam się pogubić w wątkach w związku z podobieństwami imion bohaterów, ale sposób w jaki autor opowiada nie pozwala na pomyłki.
Spodziewałam się, że będzie to książka stricte militarna, i owszem sporo tu wojny, ale te wątki poprzeplatane są wieloma różnymi historiami, co sprawia, że czyta...

Świetna powieść w każdym calu. Autor daje nam to co najlepsze w Starożytnym Rzymie, czyli intrygi polityczne i przede wszystkim świetne opisy bitwy, raz szczegółowe, widziane oczami żołnierza, innym razem ogranicza się do przedstawienia po prostu wyniku bitwy, wszystko świetnie wyważone.

Świetna powieść w każdym calu. Autor daje nam to co najlepsze w Starożytnym Rzymie, czyli intrygi polityczne i przede wszystkim świetne opisy bitwy, raz szczegółowe, widziane oczami żołnierza, innym razem ogranicza się do przedstawienia po prostu wyniku bitwy, wszystko świetnie wyważone.

Świetnie się czyta. Sporo akcji, powieść oparta na faktach, starożytność. To jest to! :)

Świetnie się czyta. Sporo akcji, powieść oparta na faktach, starożytność. To jest to! :)

Kiedy czytam o II wojnie punickiej - moje uczucia są całkowicie podzielone, między podziwem dla Hannibala - wodza Kartaginy, a szacunkiem dla Publiusza Korneliusza Scypiona Młodszego - wodza Rzymu. Ci dwaj są głównymi bohaterami powieści. Ponadto śledzimy losy zwykłego Italika - Tytusa Makcjusza ( jego nazwisko nic mi nie mówi, chyba, że to przyszły dramatopisarz rzymski, choć na razie się na to nie zanosi, bo nie wziął pióra do ręki:)!

W powieści widzimy początek II wojny punickiej, która w sumie była katastrofą Rzymu. Kolejne klęski Rzymu: nad rzekami Ticinus, Trebią i Jeziorem Trazymeńskim, ukazywały jednocześnie geniusz taktyczny Hannibala, ale i siłę charakteru Scypiona. Na tle wielkich zwycięstw Hannibala, Scypion był jakby w cieniu. To oczywiste, zważywszy, że w początkowej fazie II wojny punickiej - dopiero zaczynała się jego kariera wojskowa, podczas, gdy Hannibal był już wielkim wodzem! Chociaż i tak zachowanie Scypiona nad rzeką Ticinus - było wspaniałe. Zawsze, dużo hartu ducha wymaga podniesienie się z kolan, po przegranej bitwie.

Niezmiernie cenię autora, że nie uczynił z Hannibala postaci negatywnej - mimo, że to syn konsula - Scypion, był tytułowym bohaterem. Hannibal zasługuje na wielki podziw, bo wbrew pozorom, co zresztą zaznaczono w książce - to nie on był agresorem. To Rzym wypowiedział wojnę Kartaginie, a Hannibal był po prostu dowódcą w służbie swojego kraju. Oczywiście można spekulować - że po spacyfikowaniu Hiszpanii - Hannibal pewnie ruszyłby na Półwysep Apeniński. Ale faktem jest, że on tej wojny nie rozpoczął. Natomiast taktykę Hannibala, jego geniusz strategiczny, ogromną odwagę, niemal szaleństwo, wreszcie przejście przez Alpy w zimie! - wszystko to oceniam bardzo wysoko!

W ogóle bardzo cenię autora, bo dostrzegł i opisał uderzające podobieństwo Hannibala i Scypiona. Dwaj młodzi mężczyźni, w podobnym wieku(Hannibal był trochę starszy:),synowie dowódców wojskowych, obaj szalenie odważni. Z racji urodzenia i historii, zostali postawieni, dokładnie po dwóch stronach tego samego konfliktu. Czyli ich losy były ze sobą powiązane, byli jak lustrzane odbicia. Przy czym zwycięstwo jednego, skazywało drugiego na porażkę. A jest to tym bardziej tragiczne, że obaj zasługiwali na zwycięstwo, obaj byli godni tego zwycięstwa!

To dopiero pierwsza część cyklu. Nie mogę się doczekać drugiej pt. "Africanus: Wojna w Italii".

Kiedy czytam o II wojnie punickiej - moje uczucia są całkowicie podzielone, między podziwem dla Hannibala - wodza Kartaginy, a szacunkiem dla Publiusza Korneliusza Scypiona Młodszego - wodza Rzymu. Ci dwaj są głównymi bohaterami powieści. Ponadto śledzimy losy zwykłego Italika - Tytusa Makcjusza ( jego nazwisko nic mi nie mówi, chyba, że to przyszły dramatopisarz rzymski,...

Bardzo dobrze napisana książka od której nie można się oderwać

Bardzo dobrze napisana książka od której nie można się oderwać

Nie zachwyciłam się. Zabrakło mi tutaj detali z życia codziennego w Rzymie, zgodnie z notką na okładce książki to także "uczta dla miłośników obyczajowych i kultorowych detali codziennego życia w Rzymie"...gdzie? ja się pytam... Za dużo samych opisów bitew, pod koniec książki niektóre opisy bitew juz pomijałam lub czytałam bardzo pobieżnie. Polecam miłośnikom opisów bitew i wojen.

Nie zachwyciłam się. Zabrakło mi tutaj detali z życia codziennego w Rzymie, zgodnie z notką na okładce książki to także "uczta dla miłośników obyczajowych i kultorowych detali codziennego życia w Rzymie"...gdzie? ja się pytam... Za dużo samych opisów bitew, pod koniec książki niektóre opisy bitew juz pomijałam lub czytałam bardzo pobieżnie. Polecam miłośnikom opisów bitew i...

Krótko na temat. Wielkie oczekiwania, dodatkowo rozbudzone bardzo dobrymi opiniami, zostały zawiedzione. Książka jest słaba. Tom drugi trochę lepszy. Nic dziwnego, że wydawnictwo nie planuje wydania tomu trzeciego. Nie polecam.

Krótko na temat. Wielkie oczekiwania, dodatkowo rozbudzone bardzo dobrymi opiniami, zostały zawiedzione. Książka jest słaba. Tom drugi trochę lepszy. Nic dziwnego, że wydawnictwo nie planuje wydania tomu trzeciego. Nie polecam.

Pomimo "drewnianych dialogów" czyta się bezsprzecznie dobrze :)

Pomimo "drewnianych dialogów" czyta się bezsprzecznie dobrze :)

Na pewno sięge po kolęjną część.

Na pewno sięge po kolęjną część.

Czytałam w wersji hiszpańskojęzycznej, dlatego nie wypowiadam się na temat kwestii językowych. Sama fabuła całkiem zgrabnie zbudowana. W przeciwieństwie do niektórych opinii, mnie książka tak naprawdę wciągnęła dopiero wtedy, gdy Plautowi zaczęło się powodzić w życiu ;) Bardzo podoba mi się zmiana perspektywy pomiędzy rozdziałami, ten wielogłos pozwala na poznanie pełnego obrazu. Z pewnością czytanie takiej książki jest znacznie przyjemniejsze niż podręcznika do historii, a tylko z niego znałam jak dotąd historię wojen punickich ;)

Czytałam w wersji hiszpańskojęzycznej, dlatego nie wypowiadam się na temat kwestii językowych. Sama fabuła całkiem zgrabnie zbudowana. W przeciwieństwie do niektórych opinii, mnie książka tak naprawdę wciągnęła dopiero wtedy, gdy Plautowi zaczęło się powodzić w życiu ;) Bardzo podoba mi się zmiana perspektywy pomiędzy rozdziałami, ten wielogłos pozwala na poznanie pełnego...