Książka to opowieść o podróży do wnętrza siebie, wnętrza pragnień i tajemnic. Nasączona pożądaniem i namiętnością. Autorka Camille Laurens licznie nawiązuje do własnych doświadczeń, czyniąc książkę publikacją zainspirowaną motywami autobiograficznymi. Przedstawia w niej kobietę, inspirację, niewiastę, która żyje i oddycha dzięki mężczyznom. Metaforycznie, oczywiście. Główna bohaterka nie może żyć bez obecności mężczyzn, opowiada swoje własne doświadczenia z męskim pierwiastkiem, w sposób niezwykle kunsztowny opisuje jej relacje z ojcem, dziadkiem, wujkiem, mężem, kochankiem. Każda historia wnosi do jej życia epizod gwałtownych uczuć i doznań. Jej wyznania są zmysłowe, irracjonalne, a wręcz toksyczne.

Szczery i intymny autoportret kobiety, która żyła w świecie pozbawionym kobiet.
Tym jednym zdaniem mogłabym opisać tę książkę. Kiedy ją czytałam, czułam się nieswojo, tak silnie na mnie działała. Miałam wrażenie, że podsłuchuje główną bohaterkę, jestem w miejscu, gdzie nie powinnam być, jakby na spowiedzi, czy schowana w szafie terapeuty.

Francuska proza Laurens jest ładunkiem emocjonalnym, ciężkim, lecz jednakowo płynnym. Nie potrafię opisać jej stylu, to połączenie szczerości Balzaca z namiętnością Dumasa (syna). W książce pełno nawiązań do francuskich twórców, którzy tak jak ona, w swoich dziełach zawierali urzekające przeżycia. Jestem zahipnotyzowana unikatowym stylem Laurens. Tak chłodnym, oszczędnym, że aż roziskrzonym. Polecam spróbować, posmakować jej książki, oryginalności i somatyczności.

Książka to opowieść o podróży do wnętrza siebie, wnętrza pragnień i tajemnic. Nasączona pożądaniem i namiętnością. Autorka Camille Laurens licznie nawiązuje do własnych doświadczeń, czyniąc książkę publikacją zainspirowaną motywami autobiograficznymi. Przedstawia w niej kobietę, inspirację, niewiastę, która żyje i oddycha dzięki mężczyznom. Metaforycznie, oczywiście....

Jedni twierdzą, że pani profesor Laurens prezentuje w tej książce bogaty i głęboki profil psychologiczny bohaterki uwikłanej w toksyczne związki. Inni mówią, że nie ma tu nic nowego, sam chaos. Ja z kolei twierdzę, że za tydzień nie będę pamiętać ani zdania, ani słowa z tej książki, bo jest dla mnie jałowa i pozbawiona ikry.
Bardzo męczyłam się, czytając te wynurzenia zaburzonej kobiety, dla której mężczyzna jest stojakiem na członek.
Nie czułam ani sympatii, ani zrozumienia. Czułam jedynie niesmak i niechęć. Chciałabym się jednak obronić - zazwyczaj przepadam za tego rodzaju literaturą, za monologami wewnetrznymi, za wspomnieniami, opowieściami o uczuciach. Ta książka była dla mnie jednak niestrawialna.

Jedni twierdzą, że pani profesor Laurens prezentuje w tej książce bogaty i głęboki profil psychologiczny bohaterki uwikłanej w toksyczne związki. Inni mówią, że nie ma tu nic nowego, sam chaos. Ja z kolei twierdzę, że za tydzień nie będę pamiętać ani zdania, ani słowa z tej książki, bo jest dla mnie jałowa i pozbawiona ikry.
Bardzo męczyłam się, czytając te wynurzenia...

Czasem nie rozumiem po co ktoś pisze książki...

Czasem nie rozumiem po co ktoś pisze książki...

Przeczytałam ją pierwszy raz pare lat temu. Wywarła na mnie ogromne wrażenie.

Przeczytałam ją pierwszy raz pare lat temu. Wywarła na mnie ogromne wrażenie.

Kilka fajnych, trafnych zdań o mężczyznach. Nie porywające jednak. Na koniec poczułam zniechęcenie, znudzenie.

Kilka fajnych, trafnych zdań o mężczyznach. Nie porywające jednak. Na koniec poczułam zniechęcenie, znudzenie.

40-letnia kobieta Camille, rozmawia z psychoanalitykiem o mężczyznach
którzy byli, są w jej życiu: ojciec, kochanek, wydawca, kolega z pracy ..... . Kolejność opisywanych osobników jest przypadkowa, ale każdy z nich jest przedmiotem analizy. Spostrzeżenia nie są odkrywcze, choć myślę, że czytelnik wiele razy może ulokować swoją osobę, swoje zachowanie w prowadzonej rozmowie.
Czy polecam? Mając książkę w ręku spróbujcie przeczytać

40-letnia kobieta Camille, rozmawia z psychoanalitykiem o mężczyznach
którzy byli, są w jej życiu: ojciec, kochanek, wydawca, kolega z pracy ..... . Kolejność opisywanych osobników jest przypadkowa, ale każdy z nich jest przedmiotem analizy. Spostrzeżenia nie są odkrywcze, choć myślę, że czytelnik wiele razy może ulokować swoją osobę, swoje zachowanie w prowadzonej...

Poruszająca, niezwykła... Poetyckie studium kobiecości, męskości i tego napięcia nieodzownego pomiędzy.....

Poruszająca, niezwykła... Poetyckie studium kobiecości, męskości i tego napięcia nieodzownego pomiędzy.....

Szczerze mówiąc dla mnie to był bełkot zdesperowanej, odrzuconej kobiety. Naprawdę ciężko mi się to czytało i całość może by była ciekawa, tylko nie w takiej formie.

Szczerze mówiąc dla mnie to był bełkot zdesperowanej, odrzuconej kobiety. Naprawdę ciężko mi się to czytało i całość może by była ciekawa, tylko nie w takiej formie.

Nudziła mnie ta książka. Nic mnie w niej nie zachwyciło, nie przykuło mojej uwagi. Rozważania bohaterki nie niosły ze sobą nic odkrywczego, brakowało mi tam czegoś. Ot, takie smętne rozważania o mężczyznach, którzy przewinęli się przez jej życie. Fajny pomysł, mimo wszystko, ale z takim pomysłem można było napisać coś znacznie lepszego.

Nudziła mnie ta książka. Nic mnie w niej nie zachwyciło, nie przykuło mojej uwagi. Rozważania bohaterki nie niosły ze sobą nic odkrywczego, brakowało mi tam czegoś. Ot, takie smętne rozważania o mężczyznach, którzy przewinęli się przez jej życie. Fajny pomysł, mimo wszystko, ale z takim pomysłem można było napisać coś znacznie lepszego.

To aż zaskakujące jak te chaotyczne myśli często przypominają twoje własne.. :)

To aż zaskakujące jak te chaotyczne myśli często przypominają twoje własne.. :)