Ale mam zamęt w głowie po przeczytaniu tej książki, jest rewelacyjna a zarazem okropna, dziwna i przerażająca . ,, Repatrianci'' to książka o ludziach z pewnej wioski na Kresach Wschodnich, którzy przeżyli napaść banderowców, a po wojnie zostali przesiedleni na ziemie odzyskane. Cała akcja rozgrywa się w bydlęcym pociągu, którym jadą aby rozpocząć nowe życie. Nędzarz Chłost, Binko Horbaty, Maminka Skurwinka, Wiedźma Honorata,Pierdziel Dymko , Garbata Niunia- to osoby , które min jadą tym pociągiem, dziwne prawda? Ludzie ci nie mogą pozbyć się widm przeszłości, wciąż przed oczami mają bestialsko pomordowanych sąsiadów i bliskich, wciąż widzą popiół i zgliszcza, które pozostały po ich rodzinnej wsi.Tu uwaga-opisy zbrodni dokonywanych przez banderowców są bardzo drastyczne. Nie podobało mi się to,że pasażerowie tego pociągu byli bardzo specyficzni : nimfomanka, przemocowi synowie, wyrodna matka. Nie rozumiem dlaczego autor tak skonstruował swoich bohaterów, poza tym w książce jest dużo perwersji : zoofilia, stosunki seksualne, opisy czynności fizjologicznych.Nie wiem,może nie rozumiem zamysłu autora ,ale dla mnie to przekroczenie pewnych granic. Szkoda ,mnie to psuje wrażenie jakie zrobiła na mnie ta książka, mimo wszystko wysoko ja oceniam i polecam.

Ale mam zamęt w głowie po przeczytaniu tej książki, jest rewelacyjna a zarazem okropna, dziwna i przerażająca . ,, Repatrianci'' to książka o ludziach z pewnej wioski na Kresach Wschodnich, którzy przeżyli napaść banderowców, a po wojnie zostali przesiedleni na ziemie odzyskane. Cała akcja rozgrywa się w bydlęcym pociągu, którym jadą aby rozpocząć nowe życie. Nędzarz...

Najdłużej czytana przeze mnie książka. Dobrnęłam do końca po ponad dwóch latach. Czym bliżej końca tym czytało się lepiej. Być może świadomość że więcej za mną a może już człowiek przywykł do tych wstrząsających obrazów?

Najdłużej czytana przeze mnie książka. Dobrnęłam do końca po ponad dwóch latach. Czym bliżej końca tym czytało się lepiej. Być może świadomość że więcej za mną a może już człowiek przywykł do tych wstrząsających obrazów?

Rzadko kiedy zdarza mi się nie doczytać książki do końca, tym razem jednak przekracza to moje możliwości. Wydawało się, że jej autor, którego "Strach" przeczytałam z ogromnym zainteresowaniem, również i tym razem wzbudzi moją ciekawość. Przebrnęłam przez 100 stron i dalej nie jestem w stanie "podróżować" pociągiem z repatriantami do nowego miejsca ich życia. I dlatego też nie oceniam tej książki, bo byłoby to nieuczciwe.
Akcja, o ile można nazwać to akcją, dzieje się w pociągu, którym "podróżują" przesiedlani z terenów Wołynia, Podola czy Ukrainy ich dotychczasowi mieszkańcy. Narratorem jest siedmioletni Łazarz, w którego umyśle snują się makabryczne wizje mordów, upodlenia, barbarzyńskich akcji skierowanych przeciw jego bliskim, sąsiadom czy żołnierzom. Obrazy okrutne i wstrząsające, jak ze współczesnych horrorów, ale sposób i forma ich przekazu przez autora nie dają nadziei, że na kolejnych stronach cokolwiek może się zmienić. Nie jestem w stanie przebrnąć przez tak dołujące opisy dziecięcych wizji, wspomnień czy zapamiętanej rzeczywistości.
Książka ma dość wysokie oceny, ale nie zachęca mnie to do jej kontynuowania; może w przyszłości wrócę do niej, ale dziś nie.

Rzadko kiedy zdarza mi się nie doczytać książki do końca, tym razem jednak przekracza to moje możliwości. Wydawało się, że jej autor, którego "Strach" przeczytałam z ogromnym zainteresowaniem, również i tym razem wzbudzi moją ciekawość. Przebrnęłam przez 100 stron i dalej nie jestem w stanie "podróżować" pociągiem z repatriantami do nowego miejsca ich życia. I dlatego też...