"Nocny ptak", to książka, na którą składa się krótka powieść
oraz kilka opowiadań. Nie przepadam za opowiadaniami, więc
przeczytałam tylko pierwsze.
"Nocny ptak", a więc pierwsza cześć jest dobra, momentami
nawet bardzo. Podoba mi się sposób narracji. W kilku miejscach
miałam wrażenie chaosu, ale po tym, co ostatnio próbowałam
czytać (kilku autorów bałkańskich),to wiem, że ten chaos
jest bardzo kontrolowany, w sensie, można się połapać
i ogarnąć to. Porwała mnie głębia psychologiczna głównej
bohaterki, jej przemyślenia, ale też swoista poetyckość,
symbolizm. Myślę, że warto się zapoznać z tą lekturą.

"Nocny ptak", to książka, na którą składa się krótka powieść
oraz kilka opowiadań. Nie przepadam za opowiadaniami, więc
przeczytałam tylko pierwsze.
"Nocny ptak", a więc pierwsza cześć jest dobra, momentami
nawet bardzo. Podoba mi się sposób narracji. W kilku miejscach
miałam wrażenie chaosu, ale po tym, co ostatnio próbowałam
czytać (kilku autorów bałkańskich),to...

Piękna obwoluta, zaprojektowana przed laty przez wybitną graficzkę, Ewę Frysztak kusi by sięgnąć po książkę duńskiej pisarki, opublikowaną w Polsce w roku 1974.
Książka, choć niewielkiej objętości, nie jest jednorodna. Pierwsza, większa część to podzielona na trzy rozdziały mikropowieść „Nocny ptak”. Druga, to zbiór opowiadań napisanych kilka lat później.
Miedzy obiema częściami daje się zauważyć różnicę formalną. Mikropowieść jest bardziej abstrakcyjna, oprócz opisu zdarzeń pojawiają się w niej zapiski snów i dosyć trudne w odbiorze (zapewne niełatwe także w tłumaczeniu) fragmenty poetyckie. Opowiadania są znacznie bardziej realistyczne, skupione raczej na perspektywie psychologicznej poszczególnych bohaterów niż poetyce formy.
Niezależnie od tych różnic, całość reprezentuje silny w duńskiej literaturze lat sześćdziesiątych (np. P. Seeberg) nurt psychologiczny, skupiony na emocjonalnej stronie zachowań jednostek, pozostających pod wpływem presji społecznej. To świat w przededniu (lub w trakcie) rewolucji społecznej ’68, która zaatakowała dotychczasowe ramy struktury rodziny, pracy, państwa, szukając przestrzeni dla większego indywidualizmu i swobody kształtowania osobowości.
Bohaterowie Ryum to osoby samotne, zmarginalizowane w poukładanym, przewidywalnym świecie, odrzucone nie dlatego, ze zrobiły coś złego, ale dlatego, że ich wrażliwość i emocjonalne potrzeby nie znalazły miejsca w mieszczańskim, konwencjonalnym społeczeństwie. Nie jest to jednak intrygująca perspektywa wolnych duchem, zbuntowanych amerykańskich bitników. Tonacja opowieści jest smutna, przepojona rozczarowaniem, odrzuceniem, melancholią, czasem jedynie (jak w ostatniej części „Nocnego ptaka”) wskazująca na pogodzenie z pozycją outsidera. Bohaterowie zmagają się z samotnością, brakiem umiejętności nawiązywania trwałych relacji, czasem skrywaną agresją płynącą z żalu względem otoczenia.
Książka nie porywa, brakuje jej spójnej formy, wbrew opisowi na obwolucie nie sprawia też wrażenia przemyślanej, dojrzałej perspektywy literackiej. To szczere, ale jeszcze poszukujące formy pisarstwo. Dla bardzo ambitnych fanów literatury sprzed 50 lat.

Piękna obwoluta, zaprojektowana przed laty przez wybitną graficzkę, Ewę Frysztak kusi by sięgnąć po książkę duńskiej pisarki, opublikowaną w Polsce w roku 1974.
Książka, choć niewielkiej objętości, nie jest jednorodna. Pierwsza, większa część to podzielona na trzy rozdziały mikropowieść „Nocny ptak”. Druga, to zbiór opowiadań napisanych kilka lat później.
Miedzy obiema...

"Nocny Ptak" jest dziwny i nie do końca go rozumiem.
Pozostałe opowiadania są piękne.

"Nocny Ptak" jest dziwny i nie do końca go rozumiem.
Pozostałe opowiadania są piękne.

Niewypał.
Przepadam co do zasady za literaturą skandynawską, ale wszędzie zdarzają się bolesne wyjątki i "Nocny Ptak" do nich należy.
Jest to zwyczajnie smętne i do mnie nie przemawia.

Niewypał.
Przepadam co do zasady za literaturą skandynawską, ale wszędzie zdarzają się bolesne wyjątki i "Nocny Ptak" do nich należy.
Jest to zwyczajnie smętne i do mnie nie przemawia.