🐙Ten tom szedł mi nieco bardziej opornie niż poprzednie. Może to dlatego, że początek stawia poprzeczkę wysoko, a środek i końcówka już do niej nie sięgają, jednak mimo wszystko, nie jest to zła część cyklu.

🐙W „Piętnie Rzeki” pojawia nam się nowa, ciekawa i dość istotna postać, a mianowicie – Kojot, ale żeby wam nie spoilerować, to mogę jedynie wspomnieć, że jest humorystycznym bohaterem, który jeszcze będzie mieć okazję, żeby namieszać. Ta część raczej skupia się na Mercy i Adamie, możemy nieco odpocząć od znanych nam już wilkołaków, za to poznać bliżej naszego alfę i poniekąd również zmiennokształtną. Ich związek naprawdę przyjemnie się rozwija.

🐙Fabuła w tym tomie jest w porządku, ale jeśli czyta się ją już któryś raz, to niezbyt porywa. Może zwyczajnie za pierwszym razem zbyt mocno się emocjonowałam „Piętnem Rzeki”, ale teraz nieco mi się dłużyła akcja między większymi wydarzeniami. Co prawda mamy ciekawy motyw, kolejne kłopoty, jednak nie ma tu tego ognia, który pojawiał się wcześniej.

🐙Świat odkrywa przed nami więcej na temat korzeni naszej głównej bohaterki – Wielki Duch, Kojot, i inne indiańskie wierzenia są świetnie opisane przez Briggs i chętnie poczytałabym o nich jeszcze więcej, bo jest to motyw, który nie pojawia się tak często w powieściach jak mitologia nordycka, czy słowiańska, a jest naprawdę barwny i interesujący.

🐙Zwrot akcji… Cóż, jest tutaj na pewno, jednak nie jest wybitny. Może zaskoczyć, owszem, ale nie wywołuje większych emocji, a przynajmniej tak było w moim przypadku.

🐙Zakończenie w tym tomie nie do końca mi się podobało. Wiem, że miało na celu ponowne wprowadzenie dwóch postaci na scenę, jednak mimo że było przyjemne, to zwyczajnie nie pasuje mi do ogółu treści, co na szczęście nie psuje całości.

🐙Cykl o Mercedes Thompson wciąż się rozkręca, a ta książka jest dopiero szóstą z aktualnie trzynastotomowej serii, więc jeszcze wiele może się wydarzyć.

🐙Ten tom szedł mi nieco bardziej opornie niż poprzednie. Może to dlatego, że początek stawia poprzeczkę wysoko, a środek i końcówka już do niej nie sięgają, jednak mimo wszystko, nie jest to zła część cyklu.

🐙W „Piętnie Rzeki” pojawia nam się nowa, ciekawa i dość istotna postać, a mianowicie – Kojot, ale żeby wam nie spoilerować, to mogę jedynie wspomnieć, że jest...

W tej części sporo się działo. Walka, miłość, śmierć. Pojawiły się także odpowiedzi na pytania, które dawno zostały zadane.
I mimo tego tą część oceniam najgorzej z dotychczasowych.

Tego tomu nie mogłam dostać nigdzie. Dosłownie jest białym krukiem tej serii, więc postanowiłam się poświęcić i użyć kindle mojego męża.
O matko, jak ja się momentami męczyłam. Nie chcę się nad tym rozwodzić, bo nie to oceniam, ale czuję jednak, że miało to wpływ na moją ocenę.

Mam wrażenie, że w tej części panował chaos. Nagle pojawiały się jakieś postacie, często były przeskoki (odnosiłam takie wrażenie) ze środka akcji na kolejną scenę. Ciężko mi było wyobrazić szamotaninę z potworem z opisu wydarzeń. Cała tajemnica korzeni Mercy też była dla mnie zagmatwana... Z trudem próbowałam odnaleźć się w tej książce.

W tym tomie ta seria straciła pewną cechę, którą też zmianę zaobserwowałam od jakiegoś czasu. Mianowicie straciła tą iskierkę intrygi. Niby są morderstwa, nie wiadomo kto zabija, ale to już nie to samo, co było w dwóch pierwszych tomach. Tam faktycznie, Mercy prowadziła śledztwa. Tutaj jakby ktoś ją prowadził za rączkę i wszystko jej podsuwał pod nos. Nie było już dedukcji typowe dla Mercy tylko bazowanie na szczęściu. Tak jakby wejście do watahy zmieniło coś więcej niż tylko samo przynależenie.

Nie do końca kupuję też szczerość miłości jaką darzy Mercy, Adama. Nie zrozumcie mnie źle. Ja im z całego serducha kibicuję. Uwielbiam ich. Jednak to mnie nie przekonało.
O ile od strony Adama jeszcze rozumiem, ponieważ Adam to nie tylko człowiek, a również wilk i to w zasadzie wilk wybrał Mercy na towarzyszkę, a Adam jarał się Marcy od dawna. Tak u Mercy, kiedy jeszcze dwa tomy temu było niezdecydowanie między Samuelem, a Adamem... Jej uczucia jakoś szybko się ukierunkowały, kiedy musiała szybko podjąć decyzję.
Kochała Samuela i to wielokrotnie powtarzała. Również to, że nie jest w stanie określić co czuje do Alfy z Dorzecza Kolumbii. I nagle się stało. Mam nadzieję, że przekonam się do jej miłości, bo na razie tego nie kupuję. Akceptuję, ale nie kupuję. Zresztą... Mercy zawsze była dla mnie samotnym kojotem...

Mimo tego nadal jest to historia o mojej ulubionej parze i ich perypetiach watahy. Nadal ta historia jest dobra. I nadal kupuję ten świat, postacie i wydarzenia. Tylko przy tej części było mi ciężko się skupić.

Oceniam pozytywnie tom, jak i całą serię.

W tej części sporo się działo. Walka, miłość, śmierć. Pojawiły się także odpowiedzi na pytania, które dawno zostały zadane.
I mimo tego tą część oceniam najgorzej z dotychczasowych.

Tego tomu nie mogłam dostać nigdzie. Dosłownie jest białym krukiem tej serii, więc postanowiłam się poświęcić i użyć kindle mojego męża.
O matko, jak ja się momentami męczyłam. Nie chcę się...

Moja comiesięczna rutyna. Kolejna część za mną. W tej dostajemy dużo więcej relacji z Adamem, ale nadal nie opuszcza nas akcja i rozbudowany świat, gdzie wszystko może się wydarzyć i pojawić. Trzyma równy poziom i jest przyjemną rozrywką.

Moja comiesięczna rutyna. Kolejna część za mną. W tej dostajemy dużo więcej relacji z Adamem, ale nadal nie opuszcza nas akcja i rozbudowany świat, gdzie wszystko może się wydarzyć i pojawić. Trzyma równy poziom i jest przyjemną rozrywką.

Mam dziwną relację z Mercy, bo tęskniłam za jej przygodami niemiłosiernie. Ale ta książka ciągnęła mi się równie mocno, jak ja za nią tęskniłam i nie rozumiem tego, bo fabularnie była spoko i chętnie słuchałam. Tyle, że z drugiej strony nie raz łapałam się na myśli, że nudzi mnie ten tom.

I tak sobie myślę, że chciałabym więcej fantastycznych istot, więcej akcji, więcej samej Mercy, ale o wiele mniej romansu, bo jej życie uczuciowe kompletnie mnie nie interesuje... I słucham książek o Mercy dla samej Mercy, bo to świetna babka jest.

Mam dziwną relację z Mercy, bo tęskniłam za jej przygodami niemiłosiernie. Ale ta książka ciągnęła mi się równie mocno, jak ja za nią tęskniłam i nie rozumiem tego, bo fabularnie była spoko i chętnie słuchałam. Tyle, że z drugiej strony nie raz łapałam się na myśli, że nudzi mnie ten tom.

I tak sobie myślę, że chciałabym więcej fantastycznych istot, więcej akcji, więcej...

Chyba jest to najsłabsza z części, które przeczytałam. Wydawało mi się, że może w tej części dostaniemy bardziej rozbudowanych bohaterów z lekką nutką przygód no i miesiącem miodowym w tle, a zrobiła się z fabuły chryja :) Za dużo wszystkiego jak na 1 tom.

Chyba jest to najsłabsza z części, które przeczytałam. Wydawało mi się, że może w tej części dostaniemy bardziej rozbudowanych bohaterów z lekką nutką przygód no i miesiącem miodowym w tle, a zrobiła się z fabuły chryja :) Za dużo wszystkiego jak na 1 tom.

Cała seria jest świetna. Polecam.

Cała seria jest świetna. Polecam.

Piętno rzeki to już szósty tom przygód o Mercedes Thompson i szczerze powiem, że nawet czytając wszystkie części po raz drugi, mam taką samą frajdę jak za pierwszym razem. Sporo czytelników narzeka na ten tytuł, a ja go bardzo lubię. Łączy w sobie czas spędzony we dwoje ze sporą dawką emocji.

http://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2018/03/01/pietno-rzeki-patricia-briggs/

Piętno rzeki to już szósty tom przygód o Mercedes Thompson i szczerze powiem, że nawet czytając wszystkie części po raz drugi, mam taką samą frajdę jak za pierwszym razem. Sporo czytelników narzeka na ten tytuł, a ja go bardzo lubię. Łączy w sobie czas spędzony we dwoje ze sporą dawką emocji.

http://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2018/03/01/pietno-rzeki-patricia-briggs/

"Piętno rzeki" autorstwa Patricia Briggs to dynamiczna i pełna akcji powieść, która wprowadza nas w świat Mercedes Thompson, niezwykłej bohaterki będącej zmiennokształtną. Zmagając się z własnymi lękami i trudnościami rodzinnymi, Mercy często zostaje wplątana w kłopoty, które niejednokrotnie stawiają ją w obliczu niebezpieczeństwa.

Patricia Briggs, utalentowana pisarka z gatunku urban fantasy, potrafi wciągnąć czytelnika w swój świat dzięki lekkiej narracji, wartkiej akcji i interesującym postaciom. Jej umiejętność tworzenia realistycznych bohaterów, pełnych wewnętrznych konfliktów, sprawia, że czytelnicy łatwo utożsamiają się z ich losami.

W "Piętnie rzeki" Briggs przenosi nas do dorzecza rzeki Kolumbia, gdzie zło czai się na każdym kroku. Mercy i jej towarzysz, wilkołak alfa, muszą stawić czoła temu niebezpieczeństwu i poszukać pomocy u jedynego człowieka, który może ich wspomóc. Powieść wciąga nas w wir walki o przetrwanie i odkrywania tajemnic, które skrywa ten mroczny świat.

Mimo wciągającej fabuły i ciekawych postaci, "Piętno rzeki" nie unika pewnych schematów charakterystycznych dla gatunku urban fantasy. Niektóre elementy mogą wydawać się przewidywalne, a tempo narracji czasami traci na dynamice.

Podsumowując, "Piętno rzeki" to solidna powieść z gatunku urban fantasy, która dostarcza czytelnikom emocjonującej rozrywki i interesujących postaci. Choć nie pozbawiona pewnych schematów i przewidywalności, zasługuje na ocenę 6/10. Dla fanów gatunku i tych, którzy lubią wciągające historie pełne akcji, "Piętno rzeki" będzie satysfakcjonującym wyborem.

"Piętno rzeki" autorstwa Patricia Briggs to dynamiczna i pełna akcji powieść, która wprowadza nas w świat Mercedes Thompson, niezwykłej bohaterki będącej zmiennokształtną. Zmagając się z własnymi lękami i trudnościami rodzinnymi, Mercy często zostaje wplątana w kłopoty, które niejednokrotnie stawiają ją w obliczu niebezpieczeństwa.

Patricia Briggs, utalentowana pisarka z...

Niby taka słaba, a nie można tomu 6 nigdzie dostać. Ogólnie ta część jest dla mnie na poziomie "OK". Widać zmianę tłumacza. Historia z nawiązaniem do Indian ciekawa, lecz w całokształcie coś mi zgrzytało.

Niby taka słaba, a nie można tomu 6 nigdzie dostać. Ogólnie ta część jest dla mnie na poziomie "OK". Widać zmianę tłumacza. Historia z nawiązaniem do Indian ciekawa, lecz w całokształcie coś mi zgrzytało.

Bardzo dobra kontynuacja serii. Od razu coś się dzieje, poznajemy nowych, magicznych bohaterów. Dużo lepsza odsłona cyklu niż dwa ostatnie tomy.

Bardzo dobra kontynuacja serii. Od razu coś się dzieje, poznajemy nowych, magicznych bohaterów. Dużo lepsza odsłona cyklu niż dwa ostatnie tomy.