Końcówkę książki z wątkiem o Toskani można by wywalić. Po co to? Za dużo też było o pracy doktorskiej i studiach... Gdyby książka była tylko o przygodach w Bieszczadach dałabym 9/10. A tak to 5-

Końcówkę książki z wątkiem o Toskani można by wywalić. Po co to? Za dużo też było o pracy doktorskiej i studiach... Gdyby książka była tylko o przygodach w Bieszczadach dałabym 9/10. A tak to 5-

W powieści wykorzystano piękne fragmenty wiersza Mariny Cwietajewej "Przyszłam do ciebie" i "Uczeń".

Najciekawszy według mnie był dziennik z obserwacji. Mogłam poznać kolejny raz naturę wilków w dzikim otoczeniu. Relacje osobników watahy. Inteligencję Sokratesa, który miał na wszystkich oko.

Narracja jest tak przyjaźnie napisana, że książkę przeczytałam w 1-2 dni. Książka posiada wiele szczegółów z życia bieszczadzkich lasów. Wszystkich bohaterów bardzo polubiłam. Każdy jest sobą i wyróżnia się od tła. Zakończenie zmiotło mnie z planszy. 😱

.....
Cała recenzja na ig: d_wachowicz

W powieści wykorzystano piękne fragmenty wiersza Mariny Cwietajewej "Przyszłam do ciebie" i "Uczeń".

Najciekawszy według mnie był dziennik z obserwacji. Mogłam poznać kolejny raz naturę wilków w dzikim otoczeniu. Relacje osobników watahy. Inteligencję Sokratesa, który miał na wszystkich oko.

Narracja jest tak przyjaźnie napisana, że książkę przeczytałam w 1-2 dni. Książka...

Książkę czyta się bardzo przyjemnie. Z każdą kolejną stroną wciągamy się w historię miłośniczki wilków - Katarzyny, która przybywa do Bieszczad, aby obserwować te wyjątkowe stworzenia. Przyznam szczerze, że nigdy w Bieszczadach nie byłam, ale dzięki Autorce poczułam się jakbym znała okolicę na wylot. Na pewno sięgnę po drugi tom. :)

Książkę czyta się bardzo przyjemnie. Z każdą kolejną stroną wciągamy się w historię miłośniczki wilków - Katarzyny, która przybywa do Bieszczad, aby obserwować te wyjątkowe stworzenia. Przyznam szczerze, że nigdy w Bieszczadach nie byłam, ale dzięki Autorce poczułam się jakbym znała okolicę na wylot. Na pewno sięgnę po drugi tom. :)

Bardzo mi się podobało. Nurowska namalowała realistyczny obraz Bieszczad. Przyrody i ludzi. Główna bohaterka zakochana jest w wilkach. Rozumiem to, bo sama uwielbiam tę piękne, dumne i niebezpieczne zwierzęta. Do tej pory temat ich ochrony jest bardzo ciężkim tematem. Kasia poświęca wszystko by pomóc "swojej " watasze. Pisarka skupia się przede wszystkim na relacj człowiek - wilk. Wszystkie inne wątki są traktowane po macoszemu. Samo zakończenie nie zaskoczyło mnie. Spodziewałam się czegoś takiego. Polecam.

Bardzo mi się podobało. Nurowska namalowała realistyczny obraz Bieszczad. Przyrody i ludzi. Główna bohaterka zakochana jest w wilkach. Rozumiem to, bo sama uwielbiam tę piękne, dumne i niebezpieczne zwierzęta. Do tej pory temat ich ochrony jest bardzo ciężkim tematem. Kasia poświęca wszystko by pomóc "swojej " watasze. Pisarka skupia się przede wszystkim na relacj...

Wciągająca tematyka, ale miałam wrażenie, że książka jest bardzo powierzchowna, skrótowa. Czegoś zabrakło, by opowieść wciągnęła tak, jak historie autorki potrafią to zrobić. Bardziej mi to przypominało obszerny szkic, niż książkę.

Wciągająca tematyka, ale miałam wrażenie, że książka jest bardzo powierzchowna, skrótowa. Czegoś zabrakło, by opowieść wciągnęła tak, jak historie autorki potrafią to zrobić. Bardziej mi to przypominało obszerny szkic, niż książkę.

Ksiązka na jedno popołudnie i wieczór. Raz na jakiś czas wracam do powieści Nurowskiej i jeszcze nigdy się nie zawiodłam. Lubię ten bardzo charakterystyczny styl i klimat jaki potrafi stworzyć. Historia o wilkach momentami trochę bajkowa, ale ogólnie bardzo dobrze się czyta i świetnie relaksuje.

Ksiązka na jedno popołudnie i wieczór. Raz na jakiś czas wracam do powieści Nurowskiej i jeszcze nigdy się nie zawiodłam. Lubię ten bardzo charakterystyczny styl i klimat jaki potrafi stworzyć. Historia o wilkach momentami trochę bajkowa, ale ogólnie bardzo dobrze się czyta i świetnie relaksuje.

Dość wysoka ocena bo lubię temat wilków, jest on tu ciekawie zaprezentowany choć rozpoczynając książkę myślałam ze jest to dokument (moje przeoczenie i inne nastawienie). Trudno mi powiedzieć czy polecam, zależy jeśli chcesz posłuchać o wilkach i o nich się coś więcej dowiedzieć to nie koniecznie, ale jeśli chcesz się odciąć od zgiełku dnia i przenieść myślami w Bieszczady to z pewnością to w niej uzyskasz.

Dość wysoka ocena bo lubię temat wilków, jest on tu ciekawie zaprezentowany choć rozpoczynając książkę myślałam ze jest to dokument (moje przeoczenie i inne nastawienie). Trudno mi powiedzieć czy polecam, zależy jeśli chcesz posłuchać o wilkach i o nich się coś więcej dowiedzieć to nie koniecznie, ale jeśli chcesz się odciąć od zgiełku dnia i przenieść myślami w Bieszczady...

Katarzyna Lewicka, młoda, ambitna pani magister, wyjeżdża w Bieszczady aby zebrać materiały do swojej pracy doktorskiej. Zatrzymuje się w małej wiosce niedaleko Komańczy i razem z dwoma młodymi pasjonatami przyrody zamieszkuje w drewnianej chacie na odludziu, bez prądu i wody. Olgierd zna bardzo dobrze las i zwyczaje wilków i to właśnie między nim i Katarzyną nawiązuje się romans. Dziewczyna całe dnie spędza w lesie, wpada na trop młodych wilczków i dzięki nim obserwuje watahę. Dzięki wilkom zbiera niepowtarzalne materiały do swojej pracy. Całym sercem kocha te zwierzęta, nadaje im imiona i przywiązuje się do nich. Ludzie we wsi oraz studenci z uczelni zaczynają nazywać ją "tańcząca z wilkami".
To była piękna i wzruszająca historia. Maria Nurowska przepięknie opisała w książce klimat Bieszczad, a opisy przyrody wprawiały mnie w zachwyt. Stworzyła powieść o miłości i pasji, pokazała nam ludzi kochających przyrodę i nieobojętnych na krzywdę zwierząt. W tym przypadku wilków, dzikich, tajemniczych, ale niesamowicie inteligentnych. Bohaterzy książki to ludzie, którzy nad wygody przedkładają dobro przyrody i zwierząt i są w stanie wiele dla nich poświęcić. Z wielką siłą i pasją przekonują miejscową ludność do wzajemnej egzystencji z wilkami chociaż wiedzą, że sprawa do łatwych nie należy. Zakończenie książki wbiło mnie w fotel i od razu zaczęłam czytać drugą część z nadzieją, że jednak będzie inaczej. Pani Maria to jedna z moich ulubionych autorek, ale niestety już nic więcej nie napisze. Zmarła 3 lutego 2022 roku.

Katarzyna Lewicka, młoda, ambitna pani magister, wyjeżdża w Bieszczady aby zebrać materiały do swojej pracy doktorskiej. Zatrzymuje się w małej wiosce niedaleko Komańczy i razem z dwoma młodymi pasjonatami przyrody zamieszkuje w drewnianej chacie na odludziu, bez prądu i wody. Olgierd zna bardzo dobrze las i zwyczaje wilków i to właśnie między nim i Katarzyną nawiązuje...

Nie jest ty wymagająca książka, spokojnie można ją przeczytać w jeden wieczór. Postacie są dość przewidywalne i nudne, tak samo relacje między nimi. Nie mniej jednak opisy przyrody i więź jaką główna bohaterka nawiązała z watahą wilków mnie nawet porwała. Ogromny plus za notatki bohaterki z obserwacji wilków i zakończenie.

Nie jest ty wymagająca książka, spokojnie można ją przeczytać w jeden wieczór. Postacie są dość przewidywalne i nudne, tak samo relacje między nimi. Nie mniej jednak opisy przyrody i więź jaką główna bohaterka nawiązała z watahą wilków mnie nawet porwała. Ogromny plus za notatki bohaterki z obserwacji wilków i zakończenie.

Zaliczona jako audiobook w podróży. Cóż, nie moja bajka..... właściwie bajeczka. Historia banalna, język prosty... próżno tu szukać wyszukanych dialogów czy jakiejś głębszej, osobistej myśli. Domyślam się , że wysokie oceny tej książki to właśnie za lekkość i prostotę w odbiorze.

Zaliczona jako audiobook w podróży. Cóż, nie moja bajka..... właściwie bajeczka. Historia banalna, język prosty... próżno tu szukać wyszukanych dialogów czy jakiejś głębszej, osobistej myśli. Domyślam się , że wysokie oceny tej książki to właśnie za lekkość i prostotę w odbiorze.