(...)
„Separatum” zdecydowanie jest aktem świadomej kreacji: to książka w dużej mierze autotematyczna, z jednej strony w próbach ujęcia i objęcia wierszem zjawiska „bycia poetą”, z drugiej – w poszukiwaniach prawdy o międzyludzkich relacjach, w podpatrywaniu związku dwojga. Podmiot liryczny tych wierszy wydaje się być blisko samego autora. Nawet jeśli czytelnikowi uda się nie ulec pokusie ich utożsamiania, to musi skonstatować: tu poeta pisze o poecie, facet o facecie, mąż o mężu itd. i choćby już w tym aspekcie będą to autotematyczne wiersze, co – od razu zastrzegam – jest w tym przypadku sporą wartością, niesie bowiem ze sobą żywe doświadczenie, które pozwala zaufać książce i prawdziwie poczuć leżące u jej gruntu emocje.

Jaki jest poeta Mosonia? „Zrobi wszystko, by pozostać / samotnym” [antybohater], „wzorem Piłata / burzy wodę w szklance słów / gdy nie może popełnić / hucpy z przewrotką na miarę / wiekopomności” [requiem dla poezji współczesnej]. Czyli jednak. Pogadajmy z dystansem: poezja to sprawa poważna, życiowa, ale przecież jej twórcy, z całą przynależną psychicznej konstytucji nieadekwatnością, nieprzystawalnością do świata, z poczuciem wyjątkowości i osamotnienia, często i z nosicielstwem wirusa misji – zasługują na odrobinę ironii. I autoironii, bo przecież Mosoń nie próbuje wmówić czytelnikowi, że wymyka się temu obrazowi. Społeczeństwo widzi w poecie – a już na pewno widziało – kogoś „ponad przeciętnością”, wiersze „separatum” widzą coś jeszcze: ta rola się zużyła, trzeba więc zdać sobie sprawę i trzeba zdać sprawę z autentycznej roli i kondycji współczesnego poety. Mosoń robi to z ironią, ale i z życzliwością.
(...)

Izabela Fietkiewicz-Paszek, Gazeta Literacka Migotania, nr 2(31)/2011
cała recenzja:
http://alternet.poezja-art.eu/wp-content/uploads/2014/05/Piotr-Moso%C5%84-separatum.pdf

(...)
„Separatum” zdecydowanie jest aktem świadomej kreacji: to książka w dużej mierze autotematyczna, z jednej strony w próbach ujęcia i objęcia wierszem zjawiska „bycia poetą”, z drugiej – w poszukiwaniach prawdy o międzyludzkich relacjach, w podpatrywaniu związku dwojga. Podmiot liryczny tych wierszy wydaje się być blisko samego autora. Nawet jeśli czytelnikowi uda się...

Separatum, tomik jakże ciekawy i zaskakujący. Pełen ironi, żartu i sarkazmu. To nie jest tandetny zbiór wierszy w ładnej okładce. Zaryzykowałbym stwierdzenie, że to jeden z najlepszych tomików, jakie czytałem. Wybitny w swojej prostocie, a dodatkowo prawdziwy. Popularność zdobył nawet w internecie, w którym krąży od jakiegoś czasu żartobliwy wierszyk pt. "Bardzo krótki wiersz o frustracji".Szczerze polecam, iście wyborne dla inteligentnego czytelnika poezji.

Separatum, tomik jakże ciekawy i zaskakujący. Pełen ironi, żartu i sarkazmu. To nie jest tandetny zbiór wierszy w ładnej okładce. Zaryzykowałbym stwierdzenie, że to jeden z najlepszych tomików, jakie czytałem. Wybitny w swojej prostocie, a dodatkowo prawdziwy. Popularność zdobył nawet w internecie, w którym krąży od jakiegoś czasu żartobliwy wierszyk pt. "Bardzo krótki...