Badania norweskiego etnografa i archeologa Thora Heyerdahla pozwoliły mu stawiać tezę o kontaktach rozwiniętych starożytnych kultur Eurazji, Ameryki i Polinezji. Aby takie kontakty mogły mieć miejsce, konieczne było przebycie oceanów przy pomocy jedynie prostych środków transportu.

Thor Heyerdahl udowodnił, że przebycie Pacyfiku było możliwe na tratwie sporządzonej z pni drzewa balsa. Swoją podróż, odbytą w 1947 roku, opisał w książce „Wyprawa Kon-Tiki”. Po ponad dwudziestu latach postanowił w podobny sposób zademonstrować możliwość przeprawienia się starożytnych Egipcjan przez Atlantyk do Ameryki. W tym celu mieli oni posłużyć się łodzią sporządzoną z papirusu. Taką łódź Heyerdahl zrekonstruował, chociaż okazało się to niezwykle trudne. Dość powiedzieć, że do tego zadania podchodził dwukrotnie i dopiero druga próba zakończyła się pomyślnie. Paradoksalnie staroegipską łódź wykonali z sukcesem dopiero południowoamerykańscy Indianie.

Rejs tratwą przez Pacyfik miał dowieść tezy o zasiedleniu Polinezji przez mieszkańców Ameryki, rejs papirusową łodzią nie służył dowiedzeniu jakiejkolwiek tezy, był jedynie chęcią sprawdzenia takiej możliwości. Jak pisał autor: „Co chciałem udowodnić? Nic. Nie chciałem niczego udowadniać. Chciałem się po prostu dowiedzieć, czy taki statek mógł być używany na morzu. ... Chciałem zbadać, czy trzcinowy statek nie mógłby żeglować jeszcze dalej – czy potrafi odbyć podróż do Ameryki.”

Nie ulega wątpliwości, że wartość eksperymentu norweskiego podróżnika była bardzo znacząca. Nie przesądzając rozstrzygnięcia, które wymagało dodatkowych badań naukowych, w tym archeologicznych, ucinała jałowe spekulacje i pozwalała traktować tezę o starożytnych kontaktach międzykontynentalnych jako co najmniej prawdopodobną.

Wszystkie perypetie związane z budową i późniejszy rejs przez Ocean Atlantycki zostały przez autora opisane w książce „Ekspedycja Ra”. Ta pasjonująca opowieść zaciekawi nie tylko amatorów literatury podróżniczej ale również wszystkich interesujących się starożytnymi kulturami. To również okazja do bliższego poznania tak niezwykłego człowieka, jakim był Thor Heyerdahl.

Badania norweskiego etnografa i archeologa Thora Heyerdahla pozwoliły mu stawiać tezę o kontaktach rozwiniętych starożytnych kultur Eurazji, Ameryki i Polinezji. Aby takie kontakty mogły mieć miejsce, konieczne było przebycie oceanów przy pomocy jedynie prostych środków transportu.

Thor Heyerdahl udowodnił, że przebycie Pacyfiku było możliwe na tratwie sporządzonej z pni...

Po przeczytaniu nasuwa się jedna myśl: w tym szaleństwie jest metoda.
Autor usiłuje dowieść przedkolumbijskich kontaktów między Europą a Ameryką. W tym celu buduje łódź z papirusu, mając plany w postaci hieroglifów i rysunków w piramidach. I płynie przez Atlantyk ku Nowemu Światu. Opisy codziennych zmagań z żywiołem i trzeszcząco-skrzypiącym środkiem lokomocji fascynują. A wszystko okraszone historycznymi dygresjami i legendami.
Dla wielbicieli morskich podróży i zagadek historii.
Polecam!

Po przeczytaniu nasuwa się jedna myśl: w tym szaleństwie jest metoda.
Autor usiłuje dowieść przedkolumbijskich kontaktów między Europą a Ameryką. W tym celu buduje łódź z papirusu, mając plany w postaci hieroglifów i rysunków w piramidach. I płynie przez Atlantyk ku Nowemu Światu. Opisy codziennych zmagań z żywiołem i trzeszcząco-skrzypiącym środkiem lokomocji fascynują. A...

Tym razem Heyerdahl próbuje udowodnić, że żeglarze Starożytnego Egiptu mogli odwiedzić Amerykę, i że miało to wpływ na rozwój staromerykańskich cywilizacji. Buduje więc trzcinowy statek (Ra) i wraz z międzynarodową załogą przeprawia się przez Atlantyk. W książce jest i opis późniejszej ekspedycji Ra II. Książka nieco podobna do 'Kon-Tiki, ale imho lepsza. Klasyka.

Tym razem Heyerdahl próbuje udowodnić, że żeglarze Starożytnego Egiptu mogli odwiedzić Amerykę, i że miało to wpływ na rozwój staromerykańskich cywilizacji. Buduje więc trzcinowy statek (Ra) i wraz z międzynarodową załogą przeprawia się przez Atlantyk. W książce jest i opis późniejszej ekspedycji Ra II. Książka nieco podobna do 'Kon-Tiki, ale imho lepsza. Klasyka.