W świetle niedawnej beatyfikacji wydaje mi się przydatna. Warto wiedzieć co tak naprawdę mówił, uważał i głosił człowiek uznawany za żywy drogowskaz dla ludzkości i sumienie świata, którego wizerunek nosi się na koszulkach, breloczkach, medalikach itp.
Początek książki może trochę zniechęcać, jest przepełniony informacjami i trudnymi słowami. Ale potem wszystko się rozjaśnia, autor tłumaczy większość niezrozumiałych terminów. W zapamiętaniu informacji pomaga to, że niektóre tematy są poruszane wielokrotnie, pewne fragmenty co jakiś czas się powtarzają.
I co najważniejsze książka nie jest tylko o etyce Karola Wojtyły, oprócz omówienie jego poglądów przedstawione zostały poglądy Schelera (fenomenologiczna etyka wartości) Dietricha von Hildebranda (jego wersja fenomenologicznej etyki wartości, poszerzona o kontekst katolicyzmu) oraz polskich etyków, z których twórczości czerpał Wojtyła lub tych, którzy jego myśl kontynuują.
Autor rozpoczyna analizę polskiej katolickiej myśli etycznej od 20-lecia międzywojennego, gdzie omawia głównie nurt tomistyczny, potem przychodzi do personalizmu, aby na końcu zaprezentować poglądy Stróżewskiego i Tischnera.
W zasadniczej części książki głównym tematem jest etyka Karola Wojtyły. Etyka ta została omówiona obszernie i myślę, że wyczerpała temat na poziomie podstawowym. Wywód rozpoczyna się od filozoficznych inspiracji idei kapłaństwa Jana Pawła II, przechodzi przez studia i szkice o antropologii, analizę stanowiska Wojtyły wobec różnych stanowisk etycznych, opisuje kontynuację Osoby i czynu oraz na koniec odpowiada na pytanie, czy Karol Wojtyła był eudajmonistą (eudajmonizm - stanowisko etyczne głoszące, że szczęście jest najwyższą wartością i celem życia ludzkiego; eudajmonista rozumie szczęście inaczej, niż zazwyczaj rozumie się je współcześnie: nie jako subiektywne zadowolenie, ale jako pewien stan zachodzący na skutek właściwego postępowania).
Oprócz prezentacji prac Wojtyły z czasów krakowskich, czytelnik może zapoznać się z przesłaniem zawartym w encyklice papieża Veritatis splendor dotyczącej dylematów w teologii moralnej. Autor książki omawia każdą część encykliki po kolei, przybliżając w jasny sposób papieskie nauczanie.
Na zakończenie autor przedstawia także własne przemyślenia.
Na uwagę zasługuje również obszerna bibliografia i odwołania do dzieł różnych filozofów, etyków, teologów, socjologów itp. Zbiór tylu publikacji dotyczących personalizmu i innych prądów w etyce pomaga w pisaniu prac, czy pogłębianiu wiedzy na dany temat.

W świetle niedawnej beatyfikacji wydaje mi się przydatna. Warto wiedzieć co tak naprawdę mówił, uważał i głosił człowiek uznawany za żywy drogowskaz dla ludzkości i sumienie świata, którego wizerunek nosi się na koszulkach, breloczkach, medalikach itp.
Początek książki może trochę zniechęcać, jest przepełniony informacjami i trudnymi słowami. Ale potem wszystko się...