Jakby wziąć sagę "Zmierzch", serial "Pamiętniki Wampirów", wlać wiadro wody i wsypać worek cukru - to wyjdzie coś w rodzaju "Tajemnicy Czarnej Róży". O dziwo, nie jest to nawet takie złe, ujmuje słodyczą i naiwnością opowieści, z normalnie jednak rozumianym horrorem, czy nawet z normalnie rozumianą powieścią, nie ma to nic wspólnego.

Do Dacezville (miejsce stylizowane na riceańską Luizjanę, ale daty wydarzeń historycznych do których odnosi się powieść - XIV wiek, nakazują uznać "Dacezville" za Francję; tak naprawdę jest to zdaje się mityczna Nibylandia Autorki) do swej babci przybywa nastoletnia Cornelia Ojnone. Wobec faktu, że jej rodzice pracują w Chicago (???) postanawia ona zamieszkać u babci na stałe.

Na miejscu zaprzyjaźnia się z grupą miejscowej młodzieży. Nie układa jej się jedynie z tajemniczym i przystojnym Rico, który początkowo przyjmuje dziewczynę niechętnie. Lody stopnieją, gdy okaże się, że Cornelię łączy z chłopakiem fascynacja miejscowym zrujnowanym dworkiem, w którym, jak głosi legenda, przed wiekami mieszkały wampiry...

Grupa młodzieży toczy beztroskie życie licealistów - a to na kręgle pójdą, a to do klubu potańczyć, a to na basen, czasami wieczory na wspólnych seansach filmowych im miną. Co było do przewidzenia, wkrótce niechęć Cornelii i Rica ustąpi miejsca miłości. W bajecznym nastroju młodzi spędzą w ulubionych ruinach walentynkowy wieczór. Tym większy cios spadnie na Cornelię, gdy chwilę później na przyjęciu zastanie ukochanego w objęciach innej....

Wszystko znajdzie swe wyjaśnienie, uczucie młodych się obroni, cóż jednak, wszystko się kiedyś kończy, życie, jak to bywa z wakacyjnymi romansami nastolatków, rozdzieli zakochanych.

No, to co do fabuły to by było na tyle. W powieści bowiem nic więcej się nie dzieje. Owszem, na czytelnika czekają aż dwa duże twisty fabularne - przyznać trzeba że fajnie wymyślone (nie jest twistem fakt, że Rico jest wampirem - to akurat oczywistość),potrafią one zaskoczyć i rozbawić czytelnika (zwłaszcza dowcip z babcią),ale generalnie jakichś dramatycznych wydarzeń nie ma się co spodziewać.

dokończenie opinii na :
http://www.lubiegroze.pl/artykuly/sylwia-adamiak-tajemnica-czarnej-rozy-410/

Jakby wziąć sagę "Zmierzch", serial "Pamiętniki Wampirów", wlać wiadro wody i wsypać worek cukru - to wyjdzie coś w rodzaju "Tajemnicy Czarnej Róży". O dziwo, nie jest to nawet takie złe, ujmuje słodyczą i naiwnością opowieści, z normalnie jednak rozumianym horrorem, czy nawet z normalnie rozumianą powieścią, nie ma to nic wspólnego.

Do Dacezville (miejsce stylizowane na...

Historia opisana w książce jest dość ciekawa i pomysłowa, nie mniej jednak jak na mój gust zbyt nawiana nawet jak na paranormal romance. Sądzę, że dużą część opowieści można przewidzieć, jednak należy się duże uznanie dla autorki za nagły zwrot akcji, przez który w pewnym momencie zwątpiłam i nie potrafiłam się odnaleźć na nowo, będąc niemal tak samo zagubiona jak główna bohaterka. Minusem jest język, który przywodzi mi na myśl "czytanki" w podstawówce, bo choć za rozległymi opisami nie przepadam, to tutaj wydawał mi się, aż zbyt prosty. Poza tym, da się dostrzec parę błędów w wydaniu, być może spowodowane niedopatrzeniem korektora czy edytora. Do tego pozostawione otwarte zakończenie, właściwie pozostawiając historie niewyjaśnioną...

Historia opisana w książce jest dość ciekawa i pomysłowa, nie mniej jednak jak na mój gust zbyt nawiana nawet jak na paranormal romance. Sądzę, że dużą część opowieści można przewidzieć, jednak należy się duże uznanie dla autorki za nagły zwrot akcji, przez który w pewnym momencie zwątpiłam i nie potrafiłam się odnaleźć na nowo, będąc niemal tak samo zagubiona jak główna...

Szczerze? Bez rewelacji. Przeczytałam szybko - tak, jak szybko czyta się gazetę czy etykietę Domestosa w toalecie. Nie jest źle, jeżeli chodzi o pomysł na książkę, chociaż może to nie jej czas; w tej chwili jest po prostu kolejną książką z gatunku paranormal romance, jakich pełno na rynku. Mam wrażenie, że momentami fabuła jest nieco niespójna, lecz to może być spowodowane pobieżnością, z jaką czytałam tę powieść.

Szczerze? Bez rewelacji. Przeczytałam szybko - tak, jak szybko czyta się gazetę czy etykietę Domestosa w toalecie. Nie jest źle, jeżeli chodzi o pomysł na książkę, chociaż może to nie jej czas; w tej chwili jest po prostu kolejną książką z gatunku paranormal romance, jakich pełno na rynku. Mam wrażenie, że momentami fabuła jest nieco niespójna, lecz to może być spowodowane...

Zacznę od tego, że książka jest lekka, szybko się ją czyta,aksamitna,zabawna, porwała mnie do tego świata i na dodatek rozpływałam się w niektórych momentach. Ale cała ta historia ma w pewnym rodzaju fragmenty delikatne, zmysłowe, idealnie romantyczne. Chociaż zaniepokoił mnie ten Rico, furiat z niego a Cornelia śmiała, odważna dziewczyna. Oni są jak dwa magnesy o przeciwnych biegunach. Kiedy się spotykali ' paczką ' znajomych dochodziło do konfliktów między nimi, jedna, druga mina a później był tylko wybuch. Ale co ciekawe jeszcze, co wytrąciło moją świadomość tego, że ona była z nim, a później po tym incydencie nagle nie byli. Kurczę, czy to był tylko sen czy było naprawdę. Myślę, że te drugie, Rico musiał coś jej namieszać w główce. Jak dla mnie to był następny poziom. Zaszokowała mnie również zmiana koloru włosów dziewczyny. Ale tak naprawdę, szkoda było mi jej, jak Rico ją potraktował, hmm powinien ją uprzedzić, napisać list, cokolwiek. Ale i tak uważam, że słuszną bohaterka podjęła decyzję.
Książka bardzo mi się podobała, brawa dla autorki :)

Zacznę od tego, że książka jest lekka, szybko się ją czyta,aksamitna,zabawna, porwała mnie do tego świata i na dodatek rozpływałam się w niektórych momentach. Ale cała ta historia ma w pewnym rodzaju fragmenty delikatne, zmysłowe, idealnie romantyczne. Chociaż zaniepokoił mnie ten Rico, furiat z niego a Cornelia śmiała, odważna dziewczyna. Oni są jak dwa magnesy o...

Jedyne słowo, które przychodzi mi na myśl po przeczytaniu tej książki, to mózgosieczka.
Już po epilogu wiedziałam, co mi wpadło w ręce.
Całe to oblężenie dworku opisane jednym zdaniem: "Odbyła się bitwa".
W dodatku: "Oblegani zwyciężyli. Świętowano zwycięstwo." przyprawiło mnie o napad histerii. Jeszcze te braki w interpunkcji.
Co do dalszej części...
Nadal jest prowadzona w podobny sposób: niedobór opisów, które i tak są bardzo powierzchowne, prawie cała treść to dialogi, bardzo sztywne i nienaturalne, kolejne braki w interpunkcji oraz logice (weszła do dworku, wpadła do dziury, popatrzyła na jakieś rysunki, wyszła, przy czym minęło 4 godziny?!).
Lepiej bawiłam się przy "Balladynie". Lepsze dialogi...
Nie będę dalej się rozwodzić nad tą lekturą, zapytam po prostu:
jakim cudem to dopuszczono do druku?

Jedyne słowo, które przychodzi mi na myśl po przeczytaniu tej książki, to mózgosieczka.
Już po epilogu wiedziałam, co mi wpadło w ręce.
Całe to oblężenie dworku opisane jednym zdaniem: "Odbyła się bitwa".
W dodatku: "Oblegani zwyciężyli. Świętowano zwycięstwo." przyprawiło mnie o napad histerii. Jeszcze te braki w interpunkcji.
Co do dalszej części...
Nadal jest...

Sama jestem zdziwiona tym, że ta powieść bardzo mi się podobała. Co wcale nie oznacza, że nie jest pozbawiona wad. Jej dużym plusem jest pomysł na całość, niewielkie napięcie i ciekawe, trzymające w niepewności zakończenie. Natomiast wiele życzyłabym sobie od wykonania. Zdecydowanie zbyt dużo zbędnych dialogów, a za mało opisów. Szczególnie przeszkadzała mi powierzchowność opisów, których i tak nie było wiele. Brakowało mi szczegółów, takiego ogólnego dopracowania. No cóż, ale mimo tego dobrze bawiłam się, czytając tą powieść :)

Sama jestem zdziwiona tym, że ta powieść bardzo mi się podobała. Co wcale nie oznacza, że nie jest pozbawiona wad. Jej dużym plusem jest pomysł na całość, niewielkie napięcie i ciekawe, trzymające w niepewności zakończenie. Natomiast wiele życzyłabym sobie od wykonania. Zdecydowanie zbyt dużo zbędnych dialogów, a za mało opisów. Szczególnie przeszkadzała mi powierzchowność...

Uwielbiam tą książkę. Musi być jej kontynuacja.!

Uwielbiam tą książkę. Musi być jej kontynuacja.!

Książka bardzo mi się spodobała, ale jest parę momentów , które nie zostały wyjaśnione do końca i w pewnych chwilach nie wiedziałam o co chodzi i co się dzieję. Ale myślę ,że książka warta przeczytania.

Książka bardzo mi się spodobała, ale jest parę momentów , które nie zostały wyjaśnione do końca i w pewnych chwilach nie wiedziałam o co chodzi i co się dzieję. Ale myślę ,że książka warta przeczytania.

Książka jest rewelacyjna! Od samego początku myślałam, że będzie to jakaś nuda, okazało się zupełnie coś innnego. Trzymała mnie w napięciu przez cały czas :)

Książka jest rewelacyjna! Od samego początku myślałam, że będzie to jakaś nuda, okazało się zupełnie coś innnego. Trzymała mnie w napięciu przez cały czas :)

mało oryginalne, dialogi ciężkie, do tego pisarka niby z Polski, a wszystko dzieje się we Francji, o ile dobrze zrozumiałam, co powoduje wrażenie taniego "podrasowywania" książki i związany z nim niesmak :(

mało oryginalne, dialogi ciężkie, do tego pisarka niby z Polski, a wszystko dzieje się we Francji, o ile dobrze zrozumiałam, co powoduje wrażenie taniego "podrasowywania" książki i związany z nim niesmak :(