Znalezione przez milicję zwłoki profesora Henryka Wójcickiego, który był kolekcjonerem antyków i różności to główny motyw przewodni książki. W trakcie dochodzenia wychodzą na jaw lewe interesy denata. A mordercą okaże się dobry znajomy, wręcz przyjaciel.

Znalezione przez milicję zwłoki profesora Henryka Wójcickiego, który był kolekcjonerem antyków i różności to główny motyw przewodni książki. W trakcie dochodzenia wychodzą na jaw lewe interesy denata. A mordercą okaże się dobry znajomy, wręcz przyjaciel.

Nie jest źle :) Jak wiele kryminałów zw schyłku PRL-u, tak i ten ma swoje wady, jak zawsze dzielni milicjanci itd. Ale fakt, że czyta się do nawet nieźle i sama fabuła jest dosyć zwięzła, brak nachalnej propagandy, chociaż nie ma zaskoczenia. Ot kolejny przeciętny kryminał milicyjny.

Nie jest źle :) Jak wiele kryminałów zw schyłku PRL-u, tak i ten ma swoje wady, jak zawsze dzielni milicjanci itd. Ale fakt, że czyta się do nawet nieźle i sama fabuła jest dosyć zwięzła, brak nachalnej propagandy, chociaż nie ma zaskoczenia. Ot kolejny przeciętny kryminał milicyjny.

Ileż to już było książek - Kolekcjonerów... Pozycja Romana Jarosińskiego, choć utrzymana w PRL-owskim klimacie, nie jest dziełem wybitnym. Trudno mi ocenić ją na tle konkurentek - nie miałem okazji stykać się z kryminałami poprzedniej epoki, ta z polecenia gatunku i czasu, wpadła mi w ręce jako pierwsza.

Akcja poprowadzona jest nieco ospale, bohaterowie w zasadzie nie mają portretów psychologicznych, a jednak... do pewnego momentu, książkę czytałem z zapartym tchem.

Niestety, gdzieś od piątego rozdziału, rodzina i przyjaciele denata, stali się po prostu bardzo nudni.

Wszystkim, którzy mają już za sobą ciekawe lektury osadzonych w brudnym PRL-u kryminałów, odradzam zacierania rąk na tę pozycję. Tym jednak, którzy jeszcze nie zgłębili podobnych gatunków, polecam ją na przetarcie.

Ileż to już było książek - Kolekcjonerów... Pozycja Romana Jarosińskiego, choć utrzymana w PRL-owskim klimacie, nie jest dziełem wybitnym. Trudno mi ocenić ją na tle konkurentek - nie miałem okazji stykać się z kryminałami poprzedniej epoki, ta z polecenia gatunku i czasu, wpadła mi w ręce jako pierwsza.

Akcja poprowadzona jest nieco ospale, bohaterowie w zasadzie nie...

Lubię kryminały z czasów PRL-u za ich niepowtarzalną atmosferę. Bez nich chyba nikomu nie uda się wytłumaczyć, tego charakterystycznego moralnego smrodka, w którym żyliśmy i z którym zżyliśmy się na tyle, by go nie zauważać, a w każdym razie nie w pełnej okazałości. Niestety ten kryminał był bezatmosferowy. Przestępcy to jak zwykle cinkciarze i handlarze dziełami sztuki, jest staczająca się panienka, której w staczaniu pomogły wydatnie pieniądze ojca, jest bananowa młodzież, jest dentysta zbrodniarz, ale to nie to.

Lubię kryminały z czasów PRL-u za ich niepowtarzalną atmosferę. Bez nich chyba nikomu nie uda się wytłumaczyć, tego charakterystycznego moralnego smrodka, w którym żyliśmy i z którym zżyliśmy się na tyle, by go nie zauważać, a w każdym razie nie w pełnej okazałości. Niestety ten kryminał był bezatmosferowy. Przestępcy to jak zwykle cinkciarze i handlarze dziełami sztuki,...