Przed sięgnięciem po tę książkę, nie wierzyłam w większość nieprzychylnych komentarzy, jakie tu znalazłam, ale po z wielkim trudem i bólem przejściu przez tę pozycję, kompletnie się im nie dziwię. Rozumiem oczywiście, że jest to powieść eksperymentalna, która rządzi się swoimi prawami. Mało tego, sama sekwencja i pomysł z czytaniem na dwa razy wydaje mi się naprawdę ciekawy, oryginalny, nietuzinkowy i godny uwagi, ale przeintelektualizowanie i przekombinowanie przedstawionych treści rozłożyło mnie na łopatki mimo tego, że jestem zapaloną miłośniczką literatury pięknej. Tutaj więcej jednak było przefilozofywania i rozpływania się nad grą damsko-męską przeplataną rozmowami o muzyce, którą tylko wyselekcjonowana grupa fanów potrafi zrozumieć, niż tego piękna.

Przed sięgnięciem po tę książkę, nie wierzyłam w większość nieprzychylnych komentarzy, jakie tu znalazłam, ale po z wielkim trudem i bólem przejściu przez tę pozycję, kompletnie się im nie dziwię. Rozumiem oczywiście, że jest to powieść eksperymentalna, która rządzi się swoimi prawami. Mało tego, sama sekwencja i pomysł z czytaniem na dwa razy wydaje mi się naprawdę...

Przemogłam się, by przejść przez całość. Nie rozumiem niektórych zachwytów nad tą książką. Nie porównuje się do innych klasycznych pozycji literatury południowoamerykańskiej.

Przemogłam się, by przejść przez całość. Nie rozumiem niektórych zachwytów nad tą książką. Nie porównuje się do innych klasycznych pozycji literatury południowoamerykańskiej.

Trudna w odbiorze, chaotyczna. Nie czytałem książki według klucza, który podał autor. Dobrnąłem do 56 rozdziału i na tym skończyłem (nie robiąc sobie wyrzutów jak napisał autor). Julio Cortazar nie przekonał mnie do dalszej lektury. Pod koniec musiałem się naprawdę zmuszać do czytania. Książkę oceniam na 5 gwiazdek. Były piękne momenty, ale to nie zmienia faktu, że większość lektury była męcząca. Ten rodzaj sztuki zdecydowanie do mnie nie przemawia. Nie znajduję w niej głębi chociaż książka na taką pozuje.

Trudna w odbiorze, chaotyczna. Nie czytałem książki według klucza, który podał autor. Dobrnąłem do 56 rozdziału i na tym skończyłem (nie robiąc sobie wyrzutów jak napisał autor). Julio Cortazar nie przekonał mnie do dalszej lektury. Pod koniec musiałem się naprawdę zmuszać do czytania. Książkę oceniam na 5 gwiazdek. Były piękne momenty, ale to nie zmienia faktu, że...

nie byłam w stanie przebrnąć do końca, mimo dwóch podejść, drugie po 15 latach.

nie byłam w stanie przebrnąć do końca, mimo dwóch podejść, drugie po 15 latach.

Uff... tylko dla miłośników literatury pięknej, mnie strasznie zmęczyło i w sumie to zrozumiałem tylko jeden wątek.

Uff... tylko dla miłośników literatury pięknej, mnie strasznie zmęczyło i w sumie to zrozumiałem tylko jeden wątek.

Przeintelektualizowany strumień świadomości autora, pozycja, która zawiodła mnie na całej linii. Trójkę daję chyba tylko za ciekawą koncepcję z "mieszaniem" rozdziałów - szkoda tylko, że zupełnie nic z nich nie wynika.
Gdyby to był chociaż oniryczny obraz bohemy, lub intrygujący opis marazmu ludzi niepasujących do świata w którym przyszło im żyć...Niestety, męczy się przede wszystkim Czytelnik.

Przeintelektualizowany strumień świadomości autora, pozycja, która zawiodła mnie na całej linii. Trójkę daję chyba tylko za ciekawą koncepcję z "mieszaniem" rozdziałów - szkoda tylko, że zupełnie nic z nich nie wynika.
Gdyby to był chociaż oniryczny obraz bohemy, lub intrygujący opis marazmu ludzi niepasujących do świata w którym przyszło im żyć...Niestety, męczy się przede...

W sam raz dla egzaltowanych licealistów.

W sam raz dla egzaltowanych licealistów.

Ta książka jest oszukaństwem, bo zapowiada przygodę czytelniczą, a jest jałowa. Moim zdaniem szkoda na nią czasu, ale jeśli ktoś bardzo chce, może przeczytać początek i będzie wiedział, czy to to. Dalej będzie tak samo, w jakiejkolwiek by kolejności czytał.
Czytana dawno, więc nie pamiętam, co mnie najbardziej irytowało, czy to były mądrości, czy wątki antykobiece. Nie pamiętam, ale cała byłam na nie. Już nie sprawdzę, bo więcej po nią nie sięgnę.

Ta książka jest oszukaństwem, bo zapowiada przygodę czytelniczą, a jest jałowa. Moim zdaniem szkoda na nią czasu, ale jeśli ktoś bardzo chce, może przeczytać początek i będzie wiedział, czy to to. Dalej będzie tak samo, w jakiejkolwiek by kolejności czytał.
Czytana dawno, więc nie pamiętam, co mnie najbardziej irytowało, czy to były mądrości, czy wątki antykobiece. Nie...

Przeczytałem jak bozia przykazał, lecz w wersji bez ekstra rozdziałów i byłem zachwycony. Niestety zabrakło mi już energii na rozszerzone podejście, ale wciąż ciepło wspominam chwile z Grą w Klasy. Jeden z tych idoli z dzieciństwa, którzy nie zawodzą (książka, nie Cortazar, nie mam złudzeń XD)

Przeczytałem jak bozia przykazał, lecz w wersji bez ekstra rozdziałów i byłem zachwycony. Niestety zabrakło mi już energii na rozszerzone podejście, ale wciąż ciepło wspominam chwile z Grą w Klasy. Jeden z tych idoli z dzieciństwa, którzy nie zawodzą (książka, nie Cortazar, nie mam złudzeń XD)

Metafizyczna podróż przez umysły upojone alkoholem i sztuką. A także miłością. I filozofią. I tęsknotą. I wariactwem. I całym znojem egzystencji. Proza Cortazara pulsuje, płynie wraz ze snami bohaterów i ich skomplikowaną rzeczywistością wewnętrzną. Dla tych, którzy oczekują wartkiej akcji - zdecydowanie odradzam. Jeżeli jednak masz w sobie tęsknotę za ciekawą prozą, za życiem, za samym jego jądrem i esencją, trochę jego romantyzowaniem, a trochę też bohemą, to w tej książce znajdziesz to wszystko.

Metafizyczna podróż przez umysły upojone alkoholem i sztuką. A także miłością. I filozofią. I tęsknotą. I wariactwem. I całym znojem egzystencji. Proza Cortazara pulsuje, płynie wraz ze snami bohaterów i ich skomplikowaną rzeczywistością wewnętrzną. Dla tych, którzy oczekują wartkiej akcji - zdecydowanie odradzam. Jeżeli jednak masz w sobie tęsknotę za ciekawą prozą, za...