Książka kształtem i wielkością przypominająca broszurę, napisana w sposób zrozumiały dla kogoś kto od filozofii (jeśli tylko może) trzyma się z daleka. Po przeczytaniu niejasny w pewnych momentach Heidegger staje się bardziej jasny. Oczywiście w w miarę zrozumienia jego pism przez autora tejże książki.
Tematem przewodnim opracowania jest nicość. Jej funkcja zależy od tego jaki stosunek ma dany autor do bytu i do źródeł poznania. Niektórzy filozofowie nie brali nicości w ogóle pod uwagę, ale są też i tacy, którzy czynili z niej ważny element swoich doktryn.
W opracowaniu został podjęte dwa problemy: tego dlaczego Heidegger wprowadza to pojęcie do swojej filozofii oraz tego czym dla niego nicość jest, co kryje się za użytymi przez niego terminami. Odpowiedzi na te pytania autor szuka właściwie tylko w początkowym okresie filozofii Heideggera. Tzn. od Sein und Zeit (1927) do Was ist Metaphysk? Nachwort. (1943). Poza tymi dziełami zostały wzięte pod uwagę także Was ist Metaphysk? (1929) oraz Vom Wesen des Grundes (1929).
Książka podzielona jest na 3 części. W pierwszej omówione zostały pewne cechy metody Heideggera związane bezpośrednio z zagadnieniem nicości oraz sposób dotarcia do samej nicości. W drugiej części mowa jest o przyjrzeniu się samej nicości. Jest to ujęcie problemu od strony ontologicznej. Głównym zadaniem jakie zostało postawione to zrozumienie, co Heidegger ma na myśli pisząc nicość. Są tu omówione dwa etapy precyzowania myśli Heideggera na ten temat. Trzecia część traktuje o znaczeniu nicości w życiu człowieka. Jest to ujęcie antropologiczne. Jako że głównym problemem postawionym w tej pracy jest metafizyczna analiza terminu nicość, dlatego opracowania dotyczące pierwszego i trzeciego rozdziału są bardziej szkicowe aniżeli wyczerpujące. Natomiast rozdział drugi, ponieważ dotyczy samej nicości, został, na miarę skromnych wymiarów tej pracy, przedstawiony wyczerpująco.
Gdyby komuś wpadło w ręce polecam. Gdyby ktoś się zastanawiał czy warto przed egzaminem przeczytać - warto!

Książka kształtem i wielkością przypominająca broszurę, napisana w sposób zrozumiały dla kogoś kto od filozofii (jeśli tylko może) trzyma się z daleka. Po przeczytaniu niejasny w pewnych momentach Heidegger staje się bardziej jasny. Oczywiście w w miarę zrozumienia jego pism przez autora tejże książki.

Tematem przewodnim opracowania jest nicość. Jej funkcja zależy od tego...