Tytuł mnie zachęcił, ale ciężko się czyta, nie mam 'zrozumienia' dla bohaterek, a temat Kamasutry za bardzo nie istniał. Wg mnie bardziej do imprezujących Angielek... Książka mało wnikliwa, nie bardzo zachęca do odwiedzenia Indii, które są bogate kulturowo. Nudna

Tytuł mnie zachęcił, ale ciężko się czyta, nie mam 'zrozumienia' dla bohaterek, a temat Kamasutry za bardzo nie istniał. Wg mnie bardziej do imprezujących Angielek... Książka mało wnikliwa, nie bardzo zachęca do odwiedzenia Indii, które są bogate kulturowo. Nudna

Zazwyczaj po przeczytaniu tego typu książki gna mnie w kierunku kraju o którym czytałam, natychmiast mam ochotę to co w tekście opisane zobaczyć na własne oczy. Tym razem, nie dość, że czytanie przyszło mi z ogromnym oporem, przerwami na inne książki, chęcią rzucenia w kąt to jeszcze wiem jedno- absolutnie Indie, mimo , że niezaprzeczalnie piękne (pooglądałam sobie zdjęcia opisywanych pałaców) nie są dla mnie. Jeśli kiedykolwiek miałam watpliwości, to ta książka je rozwiała, żadna siła mnie do Indii nie wyśle (przynajmniej nie z własnej woli). Hmmm, a może to zaleta, a nie wada tej książki? Ale za dłużyzny, powtarzalność w opisach, jakiś taki brak polotu nie mogę dać więcej niż trzy gwiazdki.

Zazwyczaj po przeczytaniu tego typu książki gna mnie w kierunku kraju o którym czytałam, natychmiast mam ochotę to co w tekście opisane zobaczyć na własne oczy. Tym razem, nie dość, że czytanie przyszło mi z ogromnym oporem, przerwami na inne książki, chęcią rzucenia w kąt to jeszcze wiem jedno- absolutnie Indie, mimo , że niezaprzeczalnie piękne (pooglądałam sobie zdjęcia...

Tytuł tej książki jest totalnie nieadekwatny do treści i ... całe szczęście. Zabrałam się za jej czytanie w poszukiwaniu czegoś lekkiego, nawet frywolnego, ale okazało się, że trafiłam na perełkę. Mówiąc szczerze tematyka Indii interesuje mnie od dawna, jednak nie mam ochoty ani na cukierkowy obrazek rodem z Bollywood, gdzie bohaterowie tańczą i śpiewają o fałszywym, nieistniejącym świecie, ani na obraz nędzy i rozpaczy, który skutecznie potrafi zniechęcić nawet do jadania w indyjskich restauracjach, o podróży nie wspominając. Dostałam pełen faktów i ciekawostek obraz i dobrych i złych stron tego kraju, z wieloma wskazówkami bardzo użytecznymi na wypadek podróży do Indii. Dodatkowym atutem jest świetne poczucie humoru autorki, choć tych wstawek humorystycznych nie ma za wiele, co jest plusem. Wiem, że Trisha Bernard dużo podróżuje, więc szczerze liczę na to, że to nie jest jedyna książka jej autorstwa, z jaką się zetknę. Polecam.

Tytuł tej książki jest totalnie nieadekwatny do treści i ... całe szczęście. Zabrałam się za jej czytanie w poszukiwaniu czegoś lekkiego, nawet frywolnego, ale okazało się, że trafiłam na perełkę. Mówiąc szczerze tematyka Indii interesuje mnie od dawna, jednak nie mam ochoty ani na cukierkowy obrazek rodem z Bollywood, gdzie bohaterowie tańczą i śpiewają o fałszywym,...

Północne Indie przede mną. Lubię z kimś wędrować po subkontynencie. Z dwoma kobietkami – bohaterkami tej książki wędrowało się wesoło. Relację autorki czyta się lekko, z uśmiechem, w tekst zabawnie wpleciono wiedzę o Indiach, ale teraz , kiedy minęło trochę czasu, od kiedy czytałam książkę, czuję niedosyt, pewną powierzchowność relacji. Ta książka – w w moim odczuciu – nie wchodzi pod skórę Indii, choć cieszy w niej poczucie humoru:)

Północne Indie przede mną. Lubię z kimś wędrować po subkontynencie. Z dwoma kobietkami – bohaterkami tej książki wędrowało się wesoło. Relację autorki czyta się lekko, z uśmiechem, w tekst zabawnie wpleciono wiedzę o Indiach, ale teraz , kiedy minęło trochę czasu, od kiedy czytałam książkę, czuję niedosyt, pewną powierzchowność relacji. Ta książka – w w moim odczuciu – nie...

Ta książka przykuła moją uwagę już w momencie, gdy ją ujrzałam na bibliotecznej półce z nowościami. Zastanawiało mnie, jak autorka zrealizowała ciekawy skądinąd koncept opowieści o podróży do Indii i weryfikowania zastanej tam rzeczywistości z poematem-podręcznikiem napisanym przez Watsjajanę, czyli "Kamasutrą".

To naprawdę ciekawa lektura i choć gdzieniegdzie przebrzmiewa humor bardzo "zachodni", który dla nas jest albo nieśmieszny, albo po prostu nie dociera do mnie jego geniusz (jak np. wtedy, gdy autorka grozi jednemu z Hindusów, że ma z nią nie zadzierać, bo jest matką i karmiła piersią - o co chodzi?...),to jednak jest ona naszpikowana wręcz opisami, historią i opisem obyczajów i obrzędów indyjskich w formie "do strawienia" przez przeciętnego laika. Lekko i przyjemnie czytałam więc o kolejnych architektonicznych i obyczajowych ekscesach kolejnych maharadżów i o zderzeniu kultur zachodnich i wschodniej.

Powieść zabawna, lekka, przypomina troszkę w klimacie "Jedz, módl się, kochaj", jeżeli już przyrównać ją do czegokolwiek. Jej atutem jest to, że, w przeciwieństwie do innych pozycji na temat Indii, nie skupia się ani na opiewających opisach i niesamowitościach, jak większość literatury "katalogowej", ani też na opisach jak najgorszych aspektów realiów życia w tym kraju - jak wiele porządnych i mądrych książek podróżniczych (do których absolutnie nic nie mam).
Autorka potrafiła wszystko wyważyć, nie oceniać, a jedynie przekazać w formie obiektywnej. Ma za to duży plus.

To naprawdę dobra... pozycja. :)

Ta książka przykuła moją uwagę już w momencie, gdy ją ujrzałam na bibliotecznej półce z nowościami. Zastanawiało mnie, jak autorka zrealizowała ciekawy skądinąd koncept opowieści o podróży do Indii i weryfikowania zastanej tam rzeczywistości z poematem-podręcznikiem napisanym przez Watsjajanę, czyli "Kamasutrą".

To naprawdę ciekawa lektura i choć gdzieniegdzie przebrzmiewa...

nudna, nudna, nudna

nudna, nudna, nudna