Niniejsza pozycja jest filozoficzną próbą uchwycenia tożsamości, ludzkiej egzystencji, trwania. Autorka myśląc wspólnie z wielkimi antenatami jak Levinas, Heidegger, Husserl etc. stara się wydobyć dla współczesności istotę, eidos ludzkiej tożsamości, to co tę tożsamość konstytuuje. Pani profesor, jak na filozofa przystało, bardzo skrupulatnie bada zadane sobie zagadnienie. Tożsamość w ujęciu Skargi nie jest zwykłym trwaniem, czy dasein (Heidegger),Il y a (Levinas),strumieniem świadomości (Husserl, Ingarden),jest to coś więcej, coś głębiej. To, co konstytuuje się na powierzchni naszego Ja, jest tylko cząstkowym odbiciem tego, co głębiej. Owszem, dla wszechświata jesteśmy zmarszczką na wodzie, efemerydą, jednak ta zmarszczka jest tylko powierzchnią, w istocie nasze bycie jest bardziej złożonym procesem. Człowiek w swym byciu, w swej egzystencji jest in statu nascendi, jest nigdy nieukończonym projektem, który nieustannie się rozbudowuje, rozwija, wszystko, co go otacza, z czym się sprzęga, ma nań wpływ, kształtuje go, a śmierć nie jest tu końcem, jest etapem. Jak zaznacza autorka, nie jest tak, jak w Sein und Zeit pisał Heidegger, że dasein jest sein zum tode, bo ta śmierć nie jest nieustannie w polu mojej świadomości, jest ona raczej zepchnięta na dalszy plan, w głąb horyzontu świadomości, przesłonięta przez powszedniość, przez to, co doczesne, co tu i teraz.
Tożsamość i różnica to pozycja szczególnie warta polecenia osobom zainteresowanym filozofią człowieka, ludzkiej głębi, zainteresowanym personalizmem oraz egzystencjalizmem. Tak jak autorka zaznaczyła we wstępie, książka stanowi integralną całość, jednak to druga jej część zrobiła na mnie piorunujące wrażenie. Polecam serdecznie każdemu, komu nie są obce sprawy ludzkiej głębi.

Niniejsza pozycja jest filozoficzną próbą uchwycenia tożsamości, ludzkiej egzystencji, trwania. Autorka myśląc wspólnie z wielkimi antenatami jak Levinas, Heidegger, Husserl etc. stara się wydobyć dla współczesności istotę, eidos ludzkiej tożsamości, to co tę tożsamość konstytuuje. Pani profesor, jak na filozofa przystało, bardzo skrupulatnie bada zadane sobie zagadnienie....

Książka wspaniała. Kultura immanencji i jej niebezpieczeństwa wyjaśnione w duchu Levinasa. "Filozofia różnicy", poszanowanie odmienności, jako temat metafizyczny. Barbara Skarga to być może najważniejszy głos polskiego humanizmu schyłku 20. wieku. I tylko w eseju "Filozofia i gwałt" brakuje mi polemiki z Heideggerem...

Książka wspaniała. Kultura immanencji i jej niebezpieczeństwa wyjaśnione w duchu Levinasa. "Filozofia różnicy", poszanowanie odmienności, jako temat metafizyczny. Barbara Skarga to być może najważniejszy głos polskiego humanizmu schyłku 20. wieku. I tylko w eseju "Filozofia i gwałt" brakuje mi polemiki z Heideggerem...