"Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny."

A jednak nie raz, nie dwa, i nie trzy razy trzymałam ten tomik w rękach, upajając się Poezją Szymborskiej - tu racji nie miała 🤪

Jest seria wierszy miłosnych (pełnych niepokoju, osaczenia i niewiary w tę miłość),
jest wspaniały utwór "Upamiętnieniu"...
Wiersze skupiają się wokół motywu przeszłości, teraźniejszości ("Nic dwa razy"),warte uwagi szczególnej: "Martwa natura" (wyprawa w Himalaje),ożywiona przez Turnaua "Atlantyda''.
Refleksyjne rozmyślania o miejscu człowieka we wszechświecie nienachalnie wkomponowane w utwory liryczne.


„Umarłych wieczność dotąd trwa,
Dokąd pamięcią się im płaci.
Chwiejna waluta. Nie ma dnia
By ktoś wieczności swej nie stracił.”

"Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny."

A jednak nie raz, nie dwa, i nie trzy razy trzymałam ten tomik w rękach, upajając się Poezją Szymborskiej - tu racji nie miała 🤪

Jest seria wierszy miłosnych (pełnych niepokoju, osaczenia i niewiary w tę miłość),
jest wspaniały utwór "Upamiętnieniu"...
Wiersze...

Chyba dopiero od tego okresu kojarzę twórczość noblistki. Niektóre utwory kojarzą mi sie z Asnykiem (np. "Nic dwa razy się nie zdarza),a ulubiony to chyba Atlantyda.

Chyba dopiero od tego okresu kojarzę twórczość noblistki. Niektóre utwory kojarzą mi sie z Asnykiem (np. "Nic dwa razy się nie zdarza),a ulubiony to chyba Atlantyda.

#Wyzwanie LC maj 2023

"Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny."
Jedna z moich ulubionych poetek, Wisława Szymborska pisze, że nic dwa razy się nie zdarza... A jednak czasem się zdarza coś dwa razy lub nawet więcej, bo ja czytam jej poezje już nawet nie wiem który raz... Zdaję sobie oczywiście sprawę, że autorka nie to miała na myśli, co ja, ale ten właśnie wiersz z tomiku "Wołanie do Yeti" tak mi się skojarzył.
Trudno jest mi pisać recenzję poetki, bo jak już ktoś napisał: "Kimże ja jestem, żebym recenzował W. Szymborską?"...
Napisze jednak o swoich odczuciach i o tym, co mnie skłania do ponownej lektury wierszy naszej noblistki.
W tym miesiącu sięgnęłam po kilka tomików poezji Wisławy Szymborskiej z powodu wyzwania portalu Lubimy czytać a tak w ogóle, to w tym roku wypada setna rocznica urodzin poetki i pewnie z tego powodu rok 2023 jest rokiem Wisławy Szymborskiej. A tak w ogóle, to lubię poezję, wprowadza mnie w inny, zdecydowanie lepszy nastrój, mimo tego, że przecież nie wszystkie wiersze są powodem do radości, lecz poezja skłania mnie do refleksji nie tylko spowodowanej treścią wierszy, ale tak w ogóle, nad życiem.
Chociaż zaczytuję się ostatnio zdecydowanie inną literaturą, do poezji wracam często. Mam swoich ulubionych poetów i poetki, mam swoje ukochane wiersze. Staram się jednak czytać nawet te, które początkowo do mnie nie trafiły, daję im (lub sobie) kolejną szansę.
W tym tomiku jest kilka wierszy, które znają chyba wszyscy, no, noże chociaż fragmenty. Pierwsze zdanie wiersza "Nic dwa razy" z pewnością znaj każdy, nawet jeśli nie wie, czyje to słowa.

"Tak w ścianach lawin
wołam do Yeti
przytupując dla rozgrzewki
na śniegu
na wiecznym."
Tomik ten jest przesiąknięty nie tylko tematem przemijania życia (a także uczuć erotycznych),ale poetka pokazuje nam także jak widzi otaczający nas świat, który zmienił się zdecydowanie po okresie stalinizmu, lecz także ludzką naturą.
To wydanie Wisławy Szymborskiej "Wołanie do Yeti" jest jednym z tomików kolekcji wydanej przez Wydawnictwo ZNAK, a ja otrzymałam w prezencie pakiet zakładek do książek, które nawiązują do tej pięknej kolekcji. I chociaż nie zawsze wiersze ze sobą współgrają, to przecież trudno jest nam powiedzieć dlaczego akurat te wiersze znalazły się w tym tomiku. To już pomysł autorki i nic nam do tego.
Dla mnie to mile spędzony czas, na lekturze, którą dobrze znam, a zawsze znajdę coś nowego, co umknęło mi przy poprzednim czytaniu...

"Cóż ja zrobiłam, nieszczęśliwa,
że bez kaloszy grzęznę w smole,
że ogień płaszczem mnie okrywa,
że hańbę nosić mam na czole
przez wieczność, której nie ubywa?"

#Wyzwanie LC maj 2023

"Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny."
Jedna z moich ulubionych poetek, Wisława Szymborska pisze, że nic dwa razy się nie zdarza... A jednak czasem się zdarza coś dwa razy lub nawet więcej, bo ja czytam jej poezje już nawet nie wiem który raz... Zdaję sobie oczywiście sprawę, że...

Bo rok 2023 rokiem Szymborskiej, bo wyzwanie lubimyczytać.pl.

Poezja to nie mój gatunek, ale doceniam zapasy na mózgi i intelektualne przepychanki z autorką, ba nawet odnajduję w tym przyjemność. Może będę sięgał częściej…

„Umarłych wieczność dotąd trwa,
Dokąd pamięcią się im płaci.
Chwiejna waluta. Nie ma dnia
By ktoś wieczności swej nie stracił.”

Bo rok 2023 rokiem Szymborskiej, bo wyzwanie lubimyczytać.pl.

Poezja to nie mój gatunek, ale doceniam zapasy na mózgi i intelektualne przepychanki z autorką, ba nawet odnajduję w tym przyjemność. Może będę sięgał częściej…

„Umarłych wieczność dotąd trwa,
Dokąd pamięcią się im płaci.
Chwiejna waluta. Nie ma dnia
By ktoś wieczności swej nie stracił.”

Jestem pozytywnie zaskoczona, że było kilka takich wierszy co mnie rozbawiły i jakoś trafiły w sedno. Polecam ,,Nic dwa razy". Po takiej literaturze myśli same się układają w rym... :)

Jestem pozytywnie zaskoczona, że było kilka takich wierszy co mnie rozbawiły i jakoś trafiły w sedno. Polecam ,,Nic dwa razy". Po takiej literaturze myśli same się układają w rym... :)

Choć mam polonistyczną duszę, z poezją było mi zawsze nie po drodze. I chyba to się już nigdy nie zmieni. Mój kolejny zryw, aby przyswoić sobie trochę liryki, nie byle jakiej przecież, bo wartej Nagrody Nobla, zakończył się tylko częściowym sukcesem. Zrozumiałam, a co za tym idzie, spodobały mi się może 2-3 wiersze, w kolejnych kilku pojedyncze wersy. Będę próbować dalej, choćby tylko dla tych kilku przebłysków celnej puenty dotyczącej życia.

Choć mam polonistyczną duszę, z poezją było mi zawsze nie po drodze. I chyba to się już nigdy nie zmieni. Mój kolejny zryw, aby przyswoić sobie trochę liryki, nie byle jakiej przecież, bo wartej Nagrody Nobla, zakończył się tylko częściowym sukcesem. Zrozumiałam, a co za tym idzie, spodobały mi się może 2-3 wiersze, w kolejnych kilku pojedyncze wersy. Będę próbować dalej,...

Coś cudownego i pięknego! Uwielbiam poezje poetki.

Coś cudownego i pięknego! Uwielbiam poezje poetki.

Pierwszy nie socjalrealistyczny zbiorek Szymborskiej skupia się głównie na tematyce antyklerykalnej. Podchodzi do tematu całkiem inteligentnie krytykując raczej same podejście do wiary niż ją samą, chociaż wierszy to robiących też jest tu parę. W tomiku jest również sporo prac na inne tematy i to jest trochę wada, bo przy tak ściśle wybranej tematyce jednak wszystkie te odchyły średnio pasują.

Wołanie do yeti wogóle jest bardzo nierówne gdy teksty są dobre to są wręcz zjawiskowe, ale przynajmniej połowa treści jest w najwyżym przypadku ok, a duża część tego nawet kiepska.

Udany debiut w wierszu nie propagandowym, chociaż nadal trochę nabrzmiałym głosem partii. Jednak zachwytu u mnie brak.

Pierwszy nie socjalrealistyczny zbiorek Szymborskiej skupia się głównie na tematyce antyklerykalnej. Podchodzi do tematu całkiem inteligentnie krytykując raczej same podejście do wiary niż ją samą, chociaż wierszy to robiących też jest tu parę. W tomiku jest również sporo prac na inne tematy i to jest trochę wada, bo przy tak ściśle wybranej tematyce jednak wszystkie te...

Trzeci tom poetki znacznie różni się od poprzednich, nadal niestety czuć w nim ducha partii, ale gdy uda nam się od tego oderwać, można w "Wołaniu do Yeti" odnaleźć wiele pięknych wierszy, wartości, przesłań. Najsłynniejszy albo jeden z najsłynniejszych wierszy Szymborskiej "Nic dwa razy się nie zdarza" pochodzi właśnie z tego tomu, sama nie jestem jego niesamowitą fanką, ale nie sposób odmówić mu sensu. Miłość w wykonaniu poetki do mnie nie trafia, ciągle drażni mnie ta dziecinna romantyczność, której po prostu we mnie nie ma, czasem czuję wręcz zażenowanie czytając frazy w stylu "serce jaskółki zmiłuj się nad nami", to po prostu nie moja estetyka aż tak bardzo, że czuję lekkie ciarki. To cecha indywidualna, więc nie kierowałabym się moją opinią w decyzji o wyborze tomiku na dany dzień, jestem wyjątkowo pragmatyczna i nieromantyczna, to się wśród kobiet ponoć rzadko zdarza. Zachwycam się poezją, która coś mi robi, w dużym skrócie i zdecydowanie robi mi coś wiersz "Drobne ogłoszenia", lubię pomysły Szymborskiej, jej wiersze często nie są po prostu wierszami, to tak jakby poetka miała algorytm, wymyślała sobie jakiś koncept, grę logiczną, słowną i ją realizowała. Humorystyczny "Pogrzeb" zaskakująco bardzo przypadł mi do gustu, w sprawie marności życia ludzkiego chyba się z Wisławą zgadzamy. Motyw Yeti bardzo przyjemny, występuje w roli stwora nadprzyrodzonego, któremu poetka tłumaczy jak to u nas jest, u nas w Polsce, u nas na świecie, bardzo ciekawy i udany zabieg. Wiersz o godzinie czwartej nad ranem jest taki prawdziwy! Bajkowa opowieść o Atlantydzie zaspokaja moje fantastyczne zapędy.
Bardzo przyjemny tom.

Trzeci tom poetki znacznie różni się od poprzednich, nadal niestety czuć w nim ducha partii, ale gdy uda nam się od tego oderwać, można w "Wołaniu do Yeti" odnaleźć wiele pięknych wierszy, wartości, przesłań. Najsłynniejszy albo jeden z najsłynniejszych wierszy Szymborskiej "Nic dwa razy się nie zdarza" pochodzi właśnie z tego tomu, sama nie jestem jego niesamowitą fanką,...

Poezja zebrana w sposób jakże wyborowy w jednym tomiku. Ciężko wyrazić podziw dla talentu W. Szymborskiej. Całe „Wołanie do Yeti” ma swój unikatowy charakter. Niektóre wiersze osiadają ciężko w pamięci, inne są bardziej ulotne, ale nie mniej ważne. To po prostu cudowny zbiór utworów autorki!

Poezja zebrana w sposób jakże wyborowy w jednym tomiku. Ciężko wyrazić podziw dla talentu W. Szymborskiej. Całe „Wołanie do Yeti” ma swój unikatowy charakter. Niektóre wiersze osiadają ciężko w pamięci, inne są bardziej ulotne, ale nie mniej ważne. To po prostu cudowny zbiór utworów autorki!