Nie dla mnie twórczość Kat von D, pomijając to, że nie kocham jej jako persony, zwyczajnie jej książki do mnie nie trafiają. Wydana niby ładnie, piękne zdjęcia, ale format dziwny, długi i wąski, niewygodnie się to przegląda, a co dopiero czyta. Autorka jak zawsze słodkopierdząca, uświęcona matka tolerancji i pocieszycielka uciemiężonych. Nie kupuję tego, to wielkie ego zdaje się robić to pod publikę - oczywiście mogę się mylić, to są wyłącznie moje subiektywne odczucia.
Jak ktoś lubi historie stojące za tatuażami to pewnie będzie zadowolony, ja osobiście uważam to za troszkę śmieszne, pewnie narażę się teraz wielu osobom, ale ponownie - to tylko moja opinia. Żaden z moich tatuaży nie ma żadnego znaczenia, spełniają funkcję estetyczną, zupełnie jak malarstwo, z bardziej tylko żywym płótnem. Więc to, że ktoś sobie coś tatuuje, żeby zawsze o tym pamiętać - ciężko mi nie parsknąć śmiechem. Ale się powstrzymuję, bo wiem, że sporo ludzi tak robi i staram się być grzeczna. Nie jestem targetem tejże książki. Mało zdjęć, czego mi bardzo szkoda.

Nie dla mnie twórczość Kat von D, pomijając to, że nie kocham jej jako persony, zwyczajnie jej książki do mnie nie trafiają. Wydana niby ładnie, piękne zdjęcia, ale format dziwny, długi i wąski, niewygodnie się to przegląda, a co dopiero czyta. Autorka jak zawsze słodkopierdząca, uświęcona matka tolerancji i pocieszycielka uciemiężonych. Nie kupuję tego, to wielkie ego...