Spotykałam się już z przypadkiem zachorowania na AIDS po transfuzji krwi ale nie spotkałam takiej miłości między małżonkami przeżywanej w jedności z Bogiem w obliczu chorób. Niesamowita historia. Bardzo szczere i intymne zwierzenia. Dotyczą również odchodzenia w prostocie wiary i życia wiecznego. Coś cudownego!

Spotykałam się już z przypadkiem zachorowania na AIDS po transfuzji krwi ale nie spotkałam takiej miłości między małżonkami przeżywanej w jedności z Bogiem w obliczu chorób. Niesamowita historia. Bardzo szczere i intymne zwierzenia. Dotyczą również odchodzenia w prostocie wiary i życia wiecznego. Coś cudownego!

Przepiękna i autentyczna opowieść o miłości bez granic i o tym, że naprawdę dobrze patrzy się na drugiego człowieka tylko sercem.Autorka opowiada o swojej milosci do męża chorujacego na hemofile, który podczas zabiegu przetaczania krwi zostaje zakazony wirusem HIV. Pisarka opisuje ich codzienne zmaganie się z chorobą jako próbę sprawdzianu wierności Bogu Książka pokazuje, że jeśli naprawdę się kocha nie ma rzeczy niemożliwych.

Przepiękna i autentyczna opowieść o miłości bez granic i o tym, że naprawdę dobrze patrzy się na drugiego człowieka tylko sercem.Autorka opowiada o swojej milosci do męża chorujacego na hemofile, który podczas zabiegu przetaczania krwi zostaje zakazony wirusem HIV. Pisarka opisuje ich codzienne zmaganie się z chorobą jako próbę sprawdzianu wierności Bogu Książka pokazuje,...

"Ostatnia góra. Żyjąc z AIDS" to bardzo wzruszająca, ciekawa książka o Janie i jej chorym na AIDS mężu Philu. Phil w żaden sposób nie przyczynił się do złapania wirusa, po prostu od dziecka chorował na hemofilię, wiele razy robiono mu transfuzje krwi, przyjmował też lek o nazwie factor VIII i IX. Dawcami krwi, z której wytwarzano lek, często byli homoseksualiści i narkomani. Wirus HIV dostał się do organizmu Phila wraz z zarażonym lekiem.

Historia przedstawiona w "Ostatniej górze" wydarzyła się naprawdę. Jana Godfrey przy pomocy Merrilyn Williams opisała to, czego doświadczyła i co widziała. Poznajemy radość zakochanej kobiety, gdy Phil zgodził się zostać jej mężem, jej plany na przyszłość. W miarę przewracania kartek książki robi się coraz smutniej. Kobieta dowiaduje się, że u Phila wykryto wirusa HIV. Już nie ma mowy o tym, by mąż nosił ją i rozpieszczał. To ona dźwiga męża po schodach, biega między cierpiącym chorym a malutką córeczką. Swoje życie Jana Godfrey opisuje bez użalania się nad sobą i nad mężem, bez narzekania na zły los. Pisze o miłości, ale także o pobrudzonych prześcieradłach i o innych wstydliwych aspektach choroby.

Ciekawa jestem, jak inni czytelnicy ocenią zachowanie Jany. Mnie ta kobieta często irytowała. To prawda, że bardzo kochała męża i nawet w najgorszych momentach nie myślała o tym, by go opuścić, jednak czasami w jej zachowaniu dostrzegałam brak empatii, egoizm i zwyczajną głupotę. Kiedy dowiedziała się, że jej mąż stał się nosicielem wirusa HIV, nadal nie chciała używać prezerwatyw. Kiedy lekarze twierdzili, że Phil nie będzie już długo żył, ona namawiała go do szukania lepiej płatnej pracy i do wyjazdu za granicę. "Jestem pewna, że Bóg chce, abyśmy pojechali" (str.104) - mówiła. Upierała się też, by Phil został ojcem. Nie martwiła się o zdrowie dziecka, które mogłoby urodzić się z hemofilią i z wirusem HIV. O sztucznym zapłodnieniu nie chciała nawet słuchać. Często miałam wrażenie, że Phil wykazywał więcej rozsądku niż ona.

Książka, tak jak napisałam wcześniej, jest bardzo wzruszająca i warta polecenia.

---
Jana Godfrey, Merrilyn Williams "Ostatnia góra. Żyjąc z AIDS" (oryg. "THE LAST MOUNTAIN. Living With AIDS") , tł. Marek Ferenc, Wydawnictwo M, 2011.

"Ostatnia góra. Żyjąc z AIDS" to bardzo wzruszająca, ciekawa książka o Janie i jej chorym na AIDS mężu Philu. Phil w żaden sposób nie przyczynił się do złapania wirusa, po prostu od dziecka chorował na hemofilię, wiele razy robiono mu transfuzje krwi, przyjmował też lek o nazwie factor VIII i IX. Dawcami krwi, z której wytwarzano lek, często byli homoseksualiści i...

Zainteresowanie życiem, a nade wszystko mądrością, jak z niego płynie, karzą mi sięgać po literaturę, którą pisze los zwykłych ludzi, takich jak ja, ponieważ tylko od autentycznych postaci jestem w stanie czerpać realne, gdyż już wypróbowane, wzorce, analizować podjęte decyzje i powzięte rozwiązania problemów. Dlatego właśnie sięgnęłam po tę książkę, i jej treścią nie zawiodłam się.
Fabuła stanowi opis życia, a także powolnego umierania głównego bohatera, który, nie z własnej winy, lecz w wyniku nieszczęśliwego zbiegu okoliczności, zostaje zarażony wirusem HIV.
Z postępującą chorobą żyje również jego małżonka, która z każdą chwilą staje się bohaterem ich małżeńskiej, wspólnej, trudnej - gdyż naznaczonej piętnem nieuleczalnego schorzenia - egzystencji.
Czytelnik przechodzi razem z głównym bohaterem i jego "drugą połową" przez wiele emocji i jest świadkiem zwykłych, ludzkich dylematów, które nie obce są każdemu z nas, lecz to wszystko przeżywają przy akompaniamencie trudnego, nieodwracalnego losu, co jest i niezawinione, i bolesne, i okrutnie niesprawiedliwe.
Książka ta jest dojrzewaniem do życia z piętnem, a także oswajaniem tego piętna, rozkruszaniem muru, który wzniosły mity i stereotypy, cegła po cegle budowane latami.
Czyta się ją dobrze, napisana jest łagodnym, przystępnym językiem. Jest to bólu prawdziwa i wciągająca, nienachalna oraz prosta.
Polecam ją tym, których, tak jak mnie, interesuje literatura faktu, bo tu, jak nigdzie indziej poznamy, jakie potrafi ono być i co możemy zrobić, aby odejść od schematów, w które wkładają nas osoby bliskie, dalekie, znane i całkiem nieznane.

Zainteresowanie życiem, a nade wszystko mądrością, jak z niego płynie, karzą mi sięgać po literaturę, którą pisze los zwykłych ludzi, takich jak ja, ponieważ tylko od autentycznych postaci jestem w stanie czerpać realne, gdyż już wypróbowane, wzorce, analizować podjęte decyzje i powzięte rozwiązania problemów. Dlatego właśnie sięgnęłam po tę książkę, i jej treścią nie...

racja, nie da się jej zapomnieć! na koniec aż się popłakałam! ;))

racja, nie da się jej zapomnieć! na koniec aż się popłakałam! ;))

Tej książki nie da się zapomnieć. Po wielu latach pamiętam ją dokładnie, emocje, które towarzyszyły mi w czasie czytania i wrażenia po zakończeniu.

Tej książki nie da się zapomnieć. Po wielu latach pamiętam ją dokładnie, emocje, które towarzyszyły mi w czasie czytania i wrażenia po zakończeniu.

wzrusza, wstrząsa porusza ciężki temat życia z ADIS

wzrusza, wstrząsa porusza ciężki temat życia z ADIS

wzruszająca ....

wzruszająca ....