Fajny klimat i tzw twist. Fabuła to w zasadzie budowanie napięcia bez specjalnej akcji, przez co zakończenie zadziwia.

Fajny klimat i tzw twist. Fabuła to w zasadzie budowanie napięcia bez specjalnej akcji, przez co zakończenie zadziwia.

Kolejna autorka i książka o której nigdy wczesniej nie słyszałem. Kolejna znaleziona na strychu w rodzinnym domu. Kolejna przeczytana trochę przypadkowo z racji chwilowego braku dostępu do wlasnych zbiorów i kolejna której muszę wystawić nadspodziewanie dobrą ocenę.
Cieniutka książka z brzydką okładką pachnąca starością.
Kryminał pisany trochę w stylu Agaty Christie. Odludne miejsce przesycone strachem potegowanym ponurym miejscem i samotnością. Niesamowite jest to, że autorka buduje takie napięcie wykorzystując do tego niemal wyłącznie (poza drobnymi fragmentami) tylko dwie postacie.
Nie sposob oderwać się od książki. Fantastyczny klimat. Doskonała narracja opisującą przeżycia emocjonalne małżonków. Bardzo ładnie konsttuowane zdania. Może nie jest to książka dla każdego. Na pewno nie dla osob które lubią pędząca akcję i fajerwerki. Pozostałym szczerze polecam.
Zastanawiam się ile jeszcze bardzo dobrych książek, tak jak ta jest niemal zupelnie nie znana/zapomniana. Trochę szkoda, ale mam nadzieję, że moja opinia skłoni do sięgnięcia po ten tytuł chociaż kilkor z Was.

Kolejna autorka i książka o której nigdy wczesniej nie słyszałem. Kolejna znaleziona na strychu w rodzinnym domu. Kolejna przeczytana trochę przypadkowo z racji chwilowego braku dostępu do wlasnych zbiorów i kolejna której muszę wystawić nadspodziewanie dobrą ocenę.
Cieniutka książka z brzydką okładką pachnąca starością.
Kryminał pisany trochę w stylu Agaty Christie....

Wymęczyłam się przy tej powieści, jednak końcówka tak bardzo teatralna pozwoliła mi to sobie wyobrażać w kategorii sztuki i tylko to ratuje tę powieść przed najniższą oceną. Najbardziej zniesmaczyła historia małżeństwa Ady i Andrzeja (i to tłumaczenie imion na polski też),w zasadzie okoliczności ich zaślubin, wydawanie 16-latki na pastwę losu to nie jest Francja lat 70., jaką sobie wyobrażałam, a to czas powstania powieści. Był jeszcze jeden podobny moment pod koniec powieści, ale wyparłam go z pamięci, tak jak chcę zapomnieć, że to czytałam. Nie mam nawet komu tego oddać, już współczuję następnemu czytelnikowi, ale ta książka nie jest godna mojej półki.

Wymęczyłam się przy tej powieści, jednak końcówka tak bardzo teatralna pozwoliła mi to sobie wyobrażać w kategorii sztuki i tylko to ratuje tę powieść przed najniższą oceną. Najbardziej zniesmaczyła historia małżeństwa Ady i Andrzeja (i to tłumaczenie imion na polski też),w zasadzie okoliczności ich zaślubin, wydawanie 16-latki na pastwę losu to nie jest Francja lat 70.,...

Doskonały thriller! Połknęłam go w jakieś trzy godziny. Nie sposób się oderwać. Tytuł pozwalał raczej spodziewać się seryjnych morderstw, a tutaj w zasadzie tylko jedno, na samym końcu… Autorka tworzy fantastyczny klimat. Dreszcz i strach. Wszystko z „użyciem” jedynie trzech postaci. Doskonała narracja opisująca przeżycia kobiety. Oto małżeństwo z 10-letnim stażem, bezdzietne, raczej wypalone emocjonalnie. On, po czterdziestce, z wysoką pozycją zawodową i dobrym stanem konta, pan i władca, który lubi mieć ..żonę na własność. Ona, dziesięć lat od niego młodsza, z biednej rodziny, wychowana przez ciotkę, z niską samooceną , niezbyt atrakcyjna, ale co najważniejsze dla męża, uległa i posłuszna. Dlatego ją wybrał, bo była inna niż kobiety, które znał, gwarantowała posłuszeństwo i wierność. Ale rok wcześniej, niestety, stało się. Poznała młodego malarza i nie dochowała wierności. Załamanie nerwowe, które przeszła i długi pobyt w klinice mąż wynagrodził jej kupnem domu, na uboczu, nad tytułową Zatoką Umarłych i pozostawił samą na dwa dni. Tutaj rozgrywają się sceny niczym z horroru. Wiele sytuacji, których nie inicjowała, kobieta kładzie na karb swoich słabych nerwów, albo duchów…, a tymczasem wszystko zostało starannie wyreżyserowane przez małżonka, który nigdzie nie wyjechał. Nie chce zdradzać wszystkiego, bo naprawdę warto tę pozycję przeczytać. Kto lubi dreszczyk emocji nie zawiedzie się . Zakończenie jest brutalne dla kobiety, ale skąd mogła przewidzieć, że poślubiła chorego sadystę? Gorąco polecam.

Doskonały thriller! Połknęłam go w jakieś trzy godziny. Nie sposób się oderwać. Tytuł pozwalał raczej spodziewać się seryjnych morderstw, a tutaj w zasadzie tylko jedno, na samym końcu… Autorka tworzy fantastyczny klimat. Dreszcz i strach. Wszystko z „użyciem” jedynie trzech postaci. Doskonała narracja opisująca przeżycia kobiety. Oto małżeństwo z 10-letnim stażem,...

Dobra bo krótka, autorka nie rozwlekała na siłę historii, którą równie dobrze można by było potraktować jako opowiadanie.

Podobał mi się poetycki sposób konstruowania zdań oraz próba ukazania myśli i zwichrowanych uczuć głównej bohaterki.
Duży plus za stworzenie fajnego klimatu osamotnienia, wyolbrzymionego strachu i obaw.

Dobra bo krótka, autorka nie rozwlekała na siłę historii, którą równie dobrze można by było potraktować jako opowiadanie.

Podobał mi się poetycki sposób konstruowania zdań oraz próba ukazania myśli i zwichrowanych uczuć głównej bohaterki.
Duży plus za stworzenie fajnego klimatu osamotnienia, wyolbrzymionego strachu i obaw.

Catherine Arley to pseudonim znanej francuskiej powieściopisarki Pierrette Pernot, tworzącej głównie powieści detektywistyczne i kryminalne. Zatoka Umarłych opowiada historię o Andrzeju i Adzie - małżeństwie, które na przełomie lat swego pożycia zmagało się z różnymi problemami emocjonalnymi i zdrowotnymi. Akcja przenosi nas do malowniczej Bretanii, gdzie Andrzej kupuje mały dom na klifie nad tytułową Zatoką Umarłych, w którym zamierza spędzić z żoną wakacje, aby odpocząć i na nowo poznać smak małżeństwa. Okazuje się jednak, że planowany odpoczynek przeistoczy się w prawdziwie fatalną przygodę.
Zatoka Umarłych to niezły thriller z ciekawą fabułą oraz klasycznym "plot twist'em". W sumie na tym dobre strony tej książki się kończą. Największym jej mankamentem jest narracja, która czasem jest tak niejednolita i niespójna, że wręcz chaotyczna, co sprawia, że czasami jesteśmy wręcz zmęczeni czytaniem. Druga sprawa - bohaterowie. Pomimo niezłej fabuły wydają się oni paradoksalnie jednowymiarowi i nieciekawi, przez co nawet przez chwilę nie pomyślimy, aby utożsamić się z którymś z nich. Wydaje mi się, że gdyby te dwa elementy zostały bardziej dopracowane a fabuła była dłuższa i posiadała więcej elementów składowych, to mielibyśmy książkę z górnej póki, a tak musimy zadowolić się jedynie przeciętnym thrillerem.

http://sniacy-za-dnia.blogspot.com/2014/03/catherine-arley-zatoka-umarych.html

Catherine Arley to pseudonim znanej francuskiej powieściopisarki Pierrette Pernot, tworzącej głównie powieści detektywistyczne i kryminalne. Zatoka Umarłych opowiada historię o Andrzeju i Adzie - małżeństwie, które na przełomie lat swego pożycia zmagało się z różnymi problemami emocjonalnymi i zdrowotnymi. Akcja przenosi nas do malowniczej Bretanii, gdzie Andrzej kupuje...