Prześmiewczy z punktu widzenia dzisiejszych czasów obraz socjety amerykańskiej z Nowego Jorku z lat 70 XIX wieku.
W ułożony świat Newlanda Archera i jego narzeczonej, a potem żony May Welland, wkracza Ellen Oleńska, kobieta która odważyła się odejść od męża i zacząć życie na nowo wbrew sztywnym zasadom środowiska, z którego pochodzi. Zauroczony kobietą Newland musi podjąć decyzję czy powinien żyć dalej według zasad według jakich go wychowano czy też rzucić się wir nowych doznań.
Napisana pięknym językiem powieść, która została nagrodzona Pulitzerem i ma ponad 100 lat była miłą lekturą. Polecam 😁

Prześmiewczy z punktu widzenia dzisiejszych czasów obraz socjety amerykańskiej z Nowego Jorku z lat 70 XIX wieku.
W ułożony świat Newlanda Archera i jego narzeczonej, a potem żony May Welland, wkracza Ellen Oleńska, kobieta która odważyła się odejść od męża i zacząć życie na nowo wbrew sztywnym zasadom środowiska, z którego pochodzi. Zauroczony kobietą Newland musi...

Nagrodzona Pulitzerem w roku 1921 powieść określana mianem arcydzieła literatury światowej to przede wszystkim bardzo złożony i wielobarwny portret psychologiczny nowojorskiej socjety. Lata 70. XIX wieku oplata sztywna siatka norm i społecznych konwenansów. Każde wymykające się schematom działanie wyrzuca na margines jednostki nieposłuszne, do których należy hrabina Ellen Olenska. Skandalistka i rozwódka budzi w arystokratach sprzeczne emocje - jedni ją kochają i pożądają, drudzy nienawidzą i chcą jak najszybciej pozbyć się problemu. Napędzani hipokryzją tworzą scenę, na której rozgrywa się miłosny dramat dwóch kobiet i jednego mężczyzny.

Finał, dość oczywisty dla klasyki literatury, był mimo wszystko satysfakcjonujący. Ciężko było godzić się ze sposobem myślenia i postępowania bohaterów, ale dzielący nas czas daje pewne wyobrażenie. „Wiek niewinności” był dla mnie lekturą chwilami nużącą, a nawet irytującą, choć doceniam tak dokładny rys psychologiczny i społeczny.

Po co czytać?
Klasykę - w ogóle - moim zdaniem znać warto, żeby mieć pewien ogląd zmieniającego się świata pod względem społecznych norm i zachowań. Fascynujące z jakiego punktu patrzą na nas bohaterowie powieści Edith Wharton i jak dziwne i ograniczające są ich czasy dla współczesnych ludzi.

Jeśli kochacie klasykę romansu nie zawiedzie Was Newland Archer, główny bohater rozdarty między płomiennym pożądaniem, a bezpiecznym i pewnym sercem wybranki. Sama nie żałuję czasu poświęconego lekturze, chociaż początek był dość trudny. „Wiek niewinności” wspominać będę jako zwyczajnie dobrą lekturę, do której nie planuję powrotu.

Nagrodzona Pulitzerem w roku 1921 powieść określana mianem arcydzieła literatury światowej to przede wszystkim bardzo złożony i wielobarwny portret psychologiczny nowojorskiej socjety. Lata 70. XIX wieku oplata sztywna siatka norm i społecznych konwenansów. Każde wymykające się schematom działanie wyrzuca na margines jednostki nieposłuszne, do których należy hrabina Ellen...

Książkę odsłuchałem jako audiobook. Forma gramatyczna i stosowane składnie, wydają się być już dziś anachroniczne, natomiast rozwlekłość pióra sprawiła że gdzieś po godzinie zacząłem przyśpieszać tempo odsłuchu. Finalnie skończyłem przy x3. Z dzisiejszego punktu widzenia, moim zdaniem bohaterzy są płytcy i p...<cenzura>. Nie potrafią mówić w oczy co myślą. Za plecami to już co innego, w myśl zasady "nie ma ch...<cenzura> nad majora". W oczy bije zakłamanie i zadufanie w sobie. Być może w 1921 książka była rewelacyjna na miarę Pulitzera, gdyż w jakimś stopniu mogła poruszać tematykę feministyczną w świecie niedostępnej dla większości socjety, zwłaszcza że jeśli dobrze kojarzę to był pierwszy Pulitzer dla kobiety. Dziś miałbym co do tego wątpliwości.

W audiobooku wkurzała mnie jeszcze niekonsekwencja w czytaniu obcojęzycznych imion i nazwisk. Czasem wg gramatyki polskiej innymi razy wg angielskiej (wersja audio z E. Mateuszuk ,storybox). Nie mniej to specyfika wydania.

Cenzura weszła w miejsce gdzie kogoś uraziła wolność słowa. ;)

Książkę odsłuchałem jako audiobook. Forma gramatyczna i stosowane składnie, wydają się być już dziś anachroniczne, natomiast rozwlekłość pióra sprawiła że gdzieś po godzinie zacząłem przyśpieszać tempo odsłuchu. Finalnie skończyłem przy x3. Z dzisiejszego punktu widzenia, moim zdaniem bohaterzy są płytcy i p...<cenzura>. Nie potrafią mówić w oczy co myślą. Za plecami to...

„Wiek niewinności”, to wydana w 1920 roku powieść pióra amerykańskiej pisarki Edith Wharton, za którą odznaczona została Pulitzerem, tym samym zostając pierwszą kobietą, którą uhonorowano tą nagrodą.

Fabuła powieści sprowadza się do rozterek miłosnych młodego mężczyzny, który wbrew zdrowemu rozsądkowi zakochuje się w kuzynce swojej narzeczonej. Z początku Newland stara się zignorować kiełkujące w nim emocje, jednak z czasem, nie jest już w stanie ignorować trawiących go uczuć.

Osobiście uważam, że powieść nie jest specjalnie zajmująca. Przesłanie jest płytkie, a język, jakim została ona napisana, nie wnosi żadnej dodatniej wartości. Zakładam, że za kilka lat w mojej pamięci całkowicie zatrą się wspomnienia tej lektury.
Jeśli ktoś się ze mną nie zgadza, byłabym wdzięczna, za podesłanie mi jakichkolwiek słów obrony wartości tej książki. Być może sama coś przeoczyłam lub zignorowałam, co sprawiło, że powieść ta zasłużyła na Pulitzera. 

„Wiek niewinności”, to wydana w 1920 roku powieść pióra amerykańskiej pisarki Edith Wharton, za którą odznaczona została Pulitzerem, tym samym zostając pierwszą kobietą, którą uhonorowano tą nagrodą.

Fabuła powieści sprowadza się do rozterek miłosnych młodego mężczyzny, który wbrew zdrowemu rozsądkowi zakochuje się w kuzynce swojej narzeczonej. Z początku Newland stara się...

Klasyczne studium walki serca i rozumu… szlachetność bohaterów i niesamowita atmosfera minionej epoki konwenansów Nowego Świata, sprawiają, że lektura jest subtelną lekcją szacunku dla uczuć (zwłaszcza innych ludzi)…

Klasyczne studium walki serca i rozumu… szlachetność bohaterów i niesamowita atmosfera minionej epoki konwenansów Nowego Świata, sprawiają, że lektura jest subtelną lekcją szacunku dla uczuć (zwłaszcza innych ludzi)…

świetny język. słuchałam audiobook i to był dobry czas

świetny język. słuchałam audiobook i to był dobry czas

Dawno nie czytałam klasyki literatury pięknej, a dzięki tej powieści przypomniałam sobie dlaczego kiedyś tak lubiłam takie książki. "Wiek niewinności" jest pięknie napisany. Nie ma tu prawie wcale akcji, ale czytałam powieść z zainteresowaniem i przyjemnością. Fabuła toczy się wokół życia codziennego, a zwłaszcza wokół relacji miłosnych elit XIX-wiecznego Nowego Jorku. Bohaterowie są dobrze nakreśleni. Są to postacie niejednoznaczne, zwłaszcza główny bohater Newland Archer i hrabina Olenska co w moich oczach jest zdecydowanym plusem fabuły. Jest to typowa powieść klasyczna, ale bardzo przystępna. Warto się z nią zapoznać.

Dawno nie czytałam klasyki literatury pięknej, a dzięki tej powieści przypomniałam sobie dlaczego kiedyś tak lubiłam takie książki. "Wiek niewinności" jest pięknie napisany. Nie ma tu prawie wcale akcji, ale czytałam powieść z zainteresowaniem i przyjemnością. Fabuła toczy się wokół życia codziennego, a zwłaszcza wokół relacji miłosnych elit XIX-wiecznego Nowego Jorku....

Czy to jest miłość, czy to jest kochanie?
Zainteresowała mnie książka Edith Wharton „Wiek niewinności” , za którą jako pierwsza kobieta otrzymała Nagrodę Pulitzera. Zainteresowałam się też, dlatego że mogłam ją wysłuchać, a nie musiałam czytać.
Edith Wharton napisała tę książkę w latach 20-dziestych XX wieku, niedługo po zakończeniu I wojny światowej, kiedy ludzie byli przerażeni okropnością tej wojny i upadkiem wszelkich norm etycznych. Autorka w tej powieści przenosi nas w lata siedemdziesiąte XIX wieku w wyższe sfery Nowego Jorku. Czy celem powieści jest krytyka tego społeczeństwa? Według mnie nie, świadczy o tym tytuł powieści – „Wiek niewinności”. W porównaniu z latami, gdy pisała tę powieść, to był wiek prosty, gdy tym społeczeństwem rządziły jasne i ogólnie przyjęte normy. Kiedy najważniejszym wyborem był wybór sukni lub sposób spędzania czasu. Jednak nie podchodzi do tego świata bezkrytycznie, opisuje też wszystkie jego wady.
Newland Archer jest młodym prawnikiem, pochodzący z dobrej i bogatej rodziny, należy do nowojorskiej elity towarzyskiej. Nowojorskie elity wywodziły się z osadników, swoje fortuny zawdzięczały smykałce w handlu. Te stare rody, roszczące sobie prawo do miana arystokracji tworzą bardzo zamkniętą społeczność o ustalonych regułach i nieznoszących złamania tych reguł. Nawet podróżując po świecie, są zamknięci we własnym kręgu. Newlland Archer rozpoczął pracę i zaręczył się z May Welland, pannie ze swojego środowiska. Jego pociąga w May młodość i niewinność. May zakochuje się w Newlandzie i nie wyobraża sobie życia bez niego. Newlad snuje wizje nudnego życia z kochającą żoną w domu, pracą i z góry ustalonymi rozrywkami. Jednak ten spokój i nuda zostają zburzone pojawieniem się hrabiny Elleny Olenskiej, która jest kuzynką May. Ellena Olenska mieszkająca od lat w Europie ucieka od męża do swojej rodziny w Nowym Jorku. Stosunek rodziny do Hrabiny jest ambiwalentny, z jednej strony przyjmują ją, gdyż jest to ich krewna, ale krytykują jej styl życia i sprzeciwiają się rozwodowi, jaki pragnie uzyskać Hrabina. Hrabina jawi się Newlandowi jak jakiś piękny, egzotyczny ptak, kobieta, która tak różni się sposobem życia od kobiet jego otaczających. Newland jest zauroczony tą kobietą i zaczyna się zastanawiać nad swoją przyszłością i związkiem z May. Jakiego wyboru dokona?
Mnie zainteresował świat kobiet w tej powieści. Można zauważyć, że istnieją dwa oddzielne światy mężczyzn i kobiet. Mężczyźni traktują świat kobiet z wyższością i nie jest wart uwagi. Sam Newland uważa swoją narzeczoną za naiwną i głupiutką, dopiero pod koniec życia dowiaduje się, że ona przez cały czas wiedziała, co on czuje i co się z nim dzieje. Zresztą to właśnie kobiety decydowały, kto jest przyjmowany w ich środowisku, a kogo się z niego wyklucza, kogo należy potępiać i za co.
Nasuwa mnie się też porównanie z „Anną Kareniną” Lwa Tołstoja. Mimo olbrzymiej odległości i różnych państw, środowiska tych elit są bardzo podobne. Anna Karenina i Newland Archer stoją przed podobnym dylematem, iść za głosem serca, czy głosem obowiązku i rozumu. Każde z nich wybiera swoją drogę i ponosi tego konsekwencje.
Edith Wharton dzięki swoim opisom i dbałości o szczegóły z łatwością wprowadza nasz w świat XIX wiecznego Nowego Jorku. Ciekawie przedstawia główną oś konfliktu i postacie w nim występujące. Świetnie odmalowuje uczucia bohaterów za pomocą krótkich, ale znaczących rozmów, drobnych gestów, znaczących spojrzeń. Czujemy ogrom emocji, które targają bohaterami. Dzięki temu ta powieść jest tak interesująca.
Według mnie książka ważna i zasługująca na Pulitzera, gdyż mimo umiejscowienia jej w XIX wiecznej Ameryce, niesie w sobie ogólne przesłanie. Każdy z nas żyje w jakiejś rodzinie, w jakimś środowisku, według norm przyjętych w tym środowisku. Dzięki tej powieści możemy się zastanowić, co jest ważniejsze, zasady według których żyjemy, czy to co w danej chwili czujemy. Czy możemy wybierać własne szczęście kosztem szczęścia naszych bliskich? Autorka zastanawia się nad odpowiedzialnością za własne czyny i słowa i ich wpływowi na innych. Ile są warte nasze słowa i obietnice?

Czy to jest miłość, czy to jest kochanie?
Zainteresowała mnie książka Edith Wharton „Wiek niewinności” , za którą jako pierwsza kobieta otrzymała Nagrodę Pulitzera. Zainteresowałam się też, dlatego że mogłam ją wysłuchać, a nie musiałam czytać.
Edith Wharton napisała tę książkę w latach 20-dziestych XX wieku, niedługo po zakończeniu I wojny światowej, kiedy ludzie byli...

Idealna książka dla osób które nie przepadają za klasykami literatury

Idealna książka dla osób które nie przepadają za klasykami literatury

Wybierałam się w swoją wymarzoną pierwsza podróż do Nowego Jorku i szukałam książki związanej z tym miastem.
Co prawda czas akcji - lata 70-te XIX wieku - to czas odległy, ale miejsce się zgadzało.
Ciekawa lektura. Taki klasyk, jakich kilka znamy. Przywodzi na myśl "Annę Kareninę" czy "Niebezpieczne związki".
Dwa tematy są tu godne rozważenia.
Pierwszy to postać Newlanda miotającego się między młodą, ale czystą i uczciwą żoną a tajemniczą i nieosiągalną kochanką. Jego postępowanie to równia pochyła od niewinnego zauroczenia poprzez fascynację do obsesji, która prowadzi go na drogę kłamstw i matactw. Dżentelmen, który zdeptał wszystkie wartości. Nie jest to postać godna naśladowania, ale nie to decyduje o wartości książki.
Denerwują mnie opinie, które podporządkowują ocenę książki negatywnej postaci głównego bohatera, tak jakbyśmy mieli tylko książki o pozytywnych postaciach. Wtedy byłoby przecież strasznie nudno.

Drugi temat to obraz konserwatywnego i sztywnego amerykańskiego społeczeństwa końca XIX wieku, a właściwie nowojorskiej socjety, która chce być bardziej papieska od papieża. Wzorując się na angielskich wyższych sferach, osoby wywodzące się głównie ze sfery handlu czy bankowości. Konwenanse urosły tu do miary religii. Wszystko jest obwarowane zasadami - stroje, miejsca przy stole, związki, uroczystości, odwiedziny, kultura.
Widać to dobrze na przykładzie Eleny Olenskiej, która wywodzi się z europejskiej arystokracji, a nowojorska skostniała etykieta ją tłamsi i dusi. W ich oczach ona jest już "zepsuta".
Inna sprawa, że poglądy to jedno, a postępowanie to drugie. Obłuda niektórych osób sięga Himalajów.
Na podstawie książki powstał film z bardzo dobrą obsadą.
Bardzo ciekawa opowieść o hipokryzji amerykańskiej elity na tyle trójkątnej historii miłosnej.

Wybierałam się w swoją wymarzoną pierwsza podróż do Nowego Jorku i szukałam książki związanej z tym miastem.
Co prawda czas akcji - lata 70-te XIX wieku - to czas odległy, ale miejsce się zgadzało.
Ciekawa lektura. Taki klasyk, jakich kilka znamy. Przywodzi na myśl "Annę Kareninę" czy "Niebezpieczne związki".
Dwa tematy są tu godne rozważenia.
Pierwszy to postać Newlanda...