Dla fanów i nie fanów postaci płk Kuklińskiego.

Dla fanów i nie fanów postaci płk Kuklińskiego.

Ciekawie napisana. Książka, która jest niejako reportażem i spowiedzią z życia Kuklińskiego. Rzuca nowe światło na tą dość kontrowersyjną postać. Jeżeli kogoś interesuje historia Ryszarda Kuklińskiego to na pewno nie będzie się przy tej pozycji nudził.

Ciekawie napisana. Książka, która jest niejako reportażem i spowiedzią z życia Kuklińskiego. Rzuca nowe światło na tą dość kontrowersyjną postać. Jeżeli kogoś interesuje historia Ryszarda Kuklińskiego to na pewno nie będzie się przy tej pozycji nudził.

Do postaci R. Kuklińskiego miałem zawsze stosunek obojętno- pozytywny. To pierwsza książka na jego temat jaką przeczytałem i teraz ten stosunek zmienił się na zdecydowanie pozytywny. Autorka oddaje głos samemu bohaterowi, który okazuje się postacią niezwykle charakterną i tragiczną, postacią która tak mocno trzymała się swoich zasad, że kosztowało go to śmierć obu synów. I w końcu postacią, która przekazywała na zachód dokumenty w języku rosyjskim, co jak dla mnie ucina każdą rozmowę o "zdradzie".

Do postaci R. Kuklińskiego miałem zawsze stosunek obojętno- pozytywny. To pierwsza książka na jego temat jaką przeczytałem i teraz ten stosunek zmienił się na zdecydowanie pozytywny. Autorka oddaje głos samemu bohaterowi, który okazuje się postacią niezwykle charakterną i tragiczną, postacią która tak mocno trzymała się swoich zasad, że kosztowało go to śmierć obu synów. I...

Mam już za sobą kilka książek o Kuklińskim. Jedna go gloryfikowała (Weiser),druga dyskredytowała (Puchała),a trzecią stanowilą w miarę obiektywną "biografię" (Cenckiewicz). W tej książce autorka pozwala się w pełni pułkownikowi wypowiedzieć na temat jego historii i tym czym kierował się decydując się nie współpracę z Amerykanami. Czasami można odnieść wrażenie że Kuliński stara się wybielić, czasami że przesadza, a czasami że naprawdę zrobił dobrą robotę szczególnie w konteksice tego co mowi o kwestiach wojskowych. Mnie czytało się tą książkę bardzo dobrze ale ponieważ postać Ryszarda Kulińskiego budziła, budzi i zapewne budzić będzie mieszane odczucia, niech czytelnik sam się przekona.

Mam już za sobą kilka książek o Kuklińskim. Jedna go gloryfikowała (Weiser),druga dyskredytowała (Puchała),a trzecią stanowilą w miarę obiektywną "biografię" (Cenckiewicz). W tej książce autorka pozwala się w pełni pułkownikowi wypowiedzieć na temat jego historii i tym czym kierował się decydując się nie współpracę z Amerykanami. Czasami można odnieść wrażenie że Kuliński...

Książka przeczytana po obejrzeniu filmu „Jack Strong” Pasikowskiego. No cóż, reżyser na pewno się na niej nie wzorował. Autorka właściwie oddaje głos swojemu bohaterowi, ale generalnie to nie wspomnienia ani autobiografia, tylko beletrystyczna kreacja postaci Kuklińskiego.
Abstrahując od spraw politycznych (aczkolwiek lekko się prześlizguje po PPR-owskim i PZPR-owskim okresie życia bohatera),jest to próba stworzenia polskiego Jamesa Bonda ze zwyczajnego wysoko postawionego żołnierza LWP, pochodzącego z awansu społecznego. Człowiek, który maturę zrobił w wieku 30 lat, będąc od 9 lat oficerem (nie matura lecz chęć szczera …) ma pozować na intelektualistę i sztabowca? Konus o wzroście 164 cm (aby być w zgodzie z faktami w „Jacku Strongu” jego rolę powinien zagrać raczej Braciak, niż Dorociński) miał być pierwszym amantem Układu Warszawskiego? I tak dalej i w tym stylu.
Autorka mogła przycisnąć swojego bohatera, zamiast przed nim klęczeć i łykać upiększające historyjki. Bo te fragmenty, które naprawdę wyglądają na prawdziwe, jak chociażby propeerelowskie nastawienie jednego z synów i problemy z tym związane w 1981 roku, wyglądają najbardziej wiarygodnie i ciekawie.
Tym niemniej trzeba przyznać Marii Nurowskiej, że prosty i poprawny język powoduje, że czyta się ją szybko i lekko. Z drugiej strony napisana jest zbyt naiwnie i bezrefleksyjnie, by ją traktować jako źródło jakiejkolwiek wiedzy. Dla fanów lub wrogów postaci.

Książka przeczytana po obejrzeniu filmu „Jack Strong” Pasikowskiego. No cóż, reżyser na pewno się na niej nie wzorował. Autorka właściwie oddaje głos swojemu bohaterowi, ale generalnie to nie wspomnienia ani autobiografia, tylko beletrystyczna kreacja postaci Kuklińskiego.
Abstrahując od spraw politycznych (aczkolwiek lekko się prześlizguje po PPR-owskim i PZPR-owskim...

Książka o wybitnym człowieku pokazująca jak zakłamana potrafiła być polska historia, jak wielu bohaterów musiało czekać na zostanie bohaterami i jak wielu być może jeszcze czeka. Ciekawa w swojej treści, ukazująca historię jakby zaczerpniętą z amerykańskiego filmu akcji, a jednak dziejącą się na ziemiach polskich niegdyś, naprawdę.

Książka o wybitnym człowieku pokazująca jak zakłamana potrafiła być polska historia, jak wielu bohaterów musiało czekać na zostanie bohaterami i jak wielu być może jeszcze czeka. Ciekawa w swojej treści, ukazująca historię jakby zaczerpniętą z amerykańskiego filmu akcji, a jednak dziejącą się na ziemiach polskich niegdyś, naprawdę.

Bardzo ciekawa pozycja, można się zgadzać ze sposobem przedstawienia bohatera lub nie, można się doszukiwać kłamstw i przeinaczeń, a można dać się po prostu ponieść tej historii i nie szukać "prawdy absolutnej" o życiu bohatera. Świetnie się czyta.

Bardzo ciekawa pozycja, można się zgadzać ze sposobem przedstawienia bohatera lub nie, można się doszukiwać kłamstw i przeinaczeń, a można dać się po prostu ponieść tej historii i nie szukać "prawdy absolutnej" o życiu bohatera. Świetnie się czyta.

Czytałam tą książkę z zapartym tchem i szeroko otwartymi oczami. Zarys postaci i przebieg akcji są niesamowite. Wątki są tak poukładane, że czyta się ją jednym tchem. Historia niebagatelna, a do tego znakomicie przedstawiona. Na mnie wywarła ogromne wrażenie. Wszystkim polecam.

Czytałam tą książkę z zapartym tchem i szeroko otwartymi oczami. Zarys postaci i przebieg akcji są niesamowite. Wątki są tak poukładane, że czyta się ją jednym tchem. Historia niebagatelna, a do tego znakomicie przedstawiona. Na mnie wywarła ogromne wrażenie. Wszystkim polecam.

Maria Nurowska, pisząc swoje powieści, dość często posiłkuje się życiorysami rzeczywistych postaci, tworząc w pewnym sensie ich fabularyzowane biografie. Przeważnie jednak przemyca między faktami liczne, ale możliwe elementy fikcji literackiej. Tym razem autorka wzięła na tapetę życie bardzo kontrowersyjnego Polaka – pułkownika Ryszarda Kuklińskiego. Jak sama zaznacza w posłowiu, tylko niektóre elementy z życia jej bohatera poddała niewielkiej modyfikacji i to tylko dlatego, by nie znużyć czytelnika nadmiarem faktów. Powieść „Mój przyjaciel zdrajca” to zatem bardzo dobra i wierna biografia Ryszarda Kuklińskiego pisana w formie wspomnień pułkownika opowiadanych autorce w czasie ich spotkania w Ameryce.

Wcześniej postać Ryszarda Kuklińskiego najbardziej przybliżył mi thriller polityczny w reżyserii Władysława Pasikowskiego pt. „Jack Strong”. Film – choć bardzo dobrze nakręcony, trzymający w napięciu do samego końca – jak się okazało nie obył się bez bardzo luźnej interpretacji faktów z życia tytułowego bohatera czy najzwyczajniejszych przekłamań oraz konfabulacji. Cieszę się, że sam Kukliński odniósł się w książce Nurowskiej do plotek jakie krążyły chociażby na temat jego ewakuacji z Polski i mógł co nieco sprostować.

Książka niezwykle ciekawa i udana. Warto dodać, iż Kukliński dał Nurowskiej całkowicie wolną rękę przy tworzeniu tej powieści. Zaufał jej. Postawił w zasadzie tylko jeden warunek – miała ukazać się dopiero po jego śmierci i nie godził się pod żadnym warunkiem na ustępstwa w tej kwestii. Dlaczego tak bardzo nie chciał mieć możliwości przeczytania „laurki” na swój temat? Nurowska przedstawiła pułkownika jako jak najbardziej pozytywnego bohatera – i mimo wszystko uważam, że taki właśnie był. Bez wątpienia Bohater, jednak bohater tragiczny, zmuszony okolicznościami do podejmowania bardzo dramatycznych decyzji, mających dotkliwe skutki w przyszłości, które najbardziej chyba odczuł on sam. Jestem pełna podziwu dla jego odwagi, determinacji i wiary w walkę o słuszną sprawę. Oby więcej takich postaci w historii Polski i więcej takich książek. Polecam każdemu!

Maria Nurowska, pisząc swoje powieści, dość często posiłkuje się życiorysami rzeczywistych postaci, tworząc w pewnym sensie ich fabularyzowane biografie. Przeważnie jednak przemyca między faktami liczne, ale możliwe elementy fikcji literackiej. Tym razem autorka wzięła na tapetę życie bardzo kontrowersyjnego Polaka – pułkownika Ryszarda Kuklińskiego. Jak sama zaznacza w...

Akcja miejscami jak filmie. Ale to nie był film.

Akcja miejscami jak filmie. Ale to nie był film.