Każda polemika z Dawkinsem, który zawładnął kłamliwie umysłami młodzieży, jest cenna!

Każda polemika z Dawkinsem, który zawładnął kłamliwie umysłami młodzieży, jest cenna!

Z radością i satysfakcją po latach już drugi raz przeczytałem wspaniałą książkę pt. "Bóg nie jest urojeniem. Złudzenie Dawkinsa". Autorzy, Alister McGrath i Joanna C. McGrath, są małżeństwem. On jest chemikiem i doktorem biofizyki molekularnej na University of Oxford, który w wyniku swych duchowych poszukiwań, porzucił ateizm i zainteresował się historią teologii. Ona, również związana z Oxfordem, zagłębiała się w psychologię i neurobiologię, by później zająć się teologią, zwłaszcza biblistyką. Świetnie się czyta. Mają dar przedstawiania trudnych i skomplikowanych tematów w sposób ciekawy i zrozumiały. Drugą zaletą książki jest to, że kiedy z kimś polemizują, starają się robić to maksymalnie rzeczowo i przyjaźnie, szukając dobra i słuszności u Richarda Dawkinsa. Nie usiłują go "zmiażdżyć krytyką" ale uczciwie szukać prawdy. Po trzecie, książka jest świetną szkołą spokojnego, logicznego i krytycznego myślenia, zadawania pytań, sprawdzania faktów itd. Czytało się szybko i przyjemnie, razem z przypisami i pełnym ciekawostek posłowiem śp. abpa Józefa Życińskiego. 127 stron odkrywczej, porządnej i pobudzającej do myślenia lektury!

Z radością i satysfakcją po latach już drugi raz przeczytałem wspaniałą książkę pt. "Bóg nie jest urojeniem. Złudzenie Dawkinsa". Autorzy, Alister McGrath i Joanna C. McGrath, są małżeństwem. On jest chemikiem i doktorem biofizyki molekularnej na University of Oxford, który w wyniku swych duchowych poszukiwań, porzucił ateizm i zainteresował się historią teologii. Ona,...

Mam wrażenie, że książka skierowana jest głównie dla teistów, którzy czują psychiczny dyskomfort po przeczytaniu "Boga urojonego" spowodowany trudnością obalenia argumentów Dawkinsa - bo nikt inny nie weźmie poważnie "kontrargumentów" zaproponowanych przez małżeństwo McGrath. Celowo użyłem cudzysłowu, ponieważ większość prób obalania argumentów Dawkinsa opiera się na stwierdzeniu, że ten czy tamten naukowiec się z nim nie zgadza, albo twierdzeniu, że argumenty te zostały już dawno obalone (jak? - nie napisano).
W książce państwa McGrath znalazłem niezwykle mało prawdziwie rzeczowych kontrargumentów - nad czym ubolewam, bo chociaż identyfikuję się po stronie reprezentowanej przez Dawkinsa, liczyłem na bardziej rzeczową polemikę z jego poglądami. A tak - byłem bardziej zażenowany.

Mam wrażenie, że książka skierowana jest głównie dla teistów, którzy czują psychiczny dyskomfort po przeczytaniu "Boga urojonego" spowodowany trudnością obalenia argumentów Dawkinsa - bo nikt inny nie weźmie poważnie "kontrargumentów" zaproponowanych przez małżeństwo McGrath. Celowo użyłem cudzysłowu, ponieważ większość prób obalania argumentów Dawkinsa opiera się na...

Przeczytane, ale jakim kosztem. Nie polecam.

Przeczytane, ale jakim kosztem. Nie polecam.

McGrath krytykuje Dawkinsa, że nie podaje dowodów swoich twierdzeń, ale on robi to samo. Podaje opinie przeciwstawne do Dawkinsa, ale bez dowodów. Wytyka Dawkinsowi słusznie pewnie błędy, ale nie tłumaczy stanowiska teistycznego w oparciu o dowody. Tym niemniej pokazuje niewątpliwe słabości "Boga urojonego".

McGrath krytykuje Dawkinsa, że nie podaje dowodów swoich twierdzeń, ale on robi to samo. Podaje opinie przeciwstawne do Dawkinsa, ale bez dowodów. Wytyka Dawkinsowi słusznie pewnie błędy, ale nie tłumaczy stanowiska teistycznego w oparciu o dowody. Tym niemniej pokazuje niewątpliwe słabości "Boga urojonego".

Fidel - F2 Sam jesteś ograniczony umysłowo to są fakty a duchy i reinkarnacja są naukowym faktem.

Fidel - F2 Sam jesteś ograniczony umysłowo to są fakty a duchy i reinkarnacja są naukowym faktem.

Przykry obraz ograniczenia umysłowego

Przykry obraz ograniczenia umysłowego

Po bardzo przekonującej lekturze "Boga urojonego" R. Dawkinsa pomyślałam, że warto byłoby zobaczyć, co mają do powiedzenia w kwestii istnienia/nieistnienia siły wyższej antagoniści autora. Liczyłam na merytoryczne argumenty i się przeliczyłam. Zamiast nich znalazłam demagogię oraz jadowite komentarze pod adresem Dawkinsa i jego sympatyków... Ciężko, obrażając kogoś, przekonać go do istnienia Boga ._.

Po bardzo przekonującej lekturze "Boga urojonego" R. Dawkinsa pomyślałam, że warto byłoby zobaczyć, co mają do powiedzenia w kwestii istnienia/nieistnienia siły wyższej antagoniści autora. Liczyłam na merytoryczne argumenty i się przeliczyłam. Zamiast nich znalazłam demagogię oraz jadowite komentarze pod adresem Dawkinsa i jego sympatyków... Ciężko, obrażając kogoś,...

Moim pierwszym zarzutem jest to, że książka jest za krótka.
Alister McGrath pisze bardzo przystępnym językiem, jednak język ten jest naszpikowany naukowymi zwrotami, które trzeba sprawdzać, żeby zrozumieć, co autor miał na myśli.
Jednak polecam przeczytać, ponieważ zarzuty McGratha wobec Dawkinsa są trafne i wypunktowane. Na dodatek autor celnie krytykuje metody Dawkinsa. Jeżeli ktoś czytał "Boga Urojonego" i był nim zachwycony, to powinien przeczytać i tą książkę i pomyśleć nad swoim zachwytem. Gwarantuję, że po przeczytaniu książki nikt już nie będzie zachwycony Dawkinsem.

Moim pierwszym zarzutem jest to, że książka jest za krótka.
Alister McGrath pisze bardzo przystępnym językiem, jednak język ten jest naszpikowany naukowymi zwrotami, które trzeba sprawdzać, żeby zrozumieć, co autor miał na myśli.
Jednak polecam przeczytać, ponieważ zarzuty McGratha wobec Dawkinsa są trafne i wypunktowane. Na dodatek autor celnie krytykuje metody Dawkinsa....

Pisana jakby na siłę. Krytyka dla krytyki. Bardzo słabe argumenty. Głównie natury filozoficznej. Brak odniesienia się do bardzo wielu zarzutów. W zestawieniu z książką z która polemizuje wypada znacznie gorzej. Pomimo całego pieniactwa i zupełnie fanatycznych ataków Dawkinsa na religie.

Pisana jakby na siłę. Krytyka dla krytyki. Bardzo słabe argumenty. Głównie natury filozoficznej. Brak odniesienia się do bardzo wielu zarzutów. W zestawieniu z książką z która polemizuje wypada znacznie gorzej. Pomimo całego pieniactwa i zupełnie fanatycznych ataków Dawkinsa na religie.