Bardzo ciekawie przedstawiona wyprawa po złote runo (szeroko rozumiana). Warto poznać interpretację autora mitów związanych z tą wyprawą. Końcówka może leciutko przydługa, ale większość powieści wciągała niesamowicie.

Bardzo ciekawie przedstawiona wyprawa po złote runo (szeroko rozumiana). Warto poznać interpretację autora mitów związanych z tą wyprawą. Końcówka może leciutko przydługa, ale większość powieści wciągała niesamowicie.

co tu pisać... lubicie opowieści z których zrodziły się mity greckie ? To przeczytajcie :)

co tu pisać... lubicie opowieści z których zrodziły się mity greckie ? To przeczytajcie :)

https://znajnizszejwiezy.wordpress.com/2015/12/21/herkules-z-mojej-zalogi/

(...)
Na pierwszy ogień idzie książka Roberta Graves’a „Herkules z mojej załogi”, którą, nie ukrywam, czytałem aż 3 miesiące. Więc strasznie długo, mimo że książka liczy trochę ponad 600 stron wraz z posłowiem. Jest to powieść historyczna, opisująca wyprawę Argonautów po Złote Runo.

Na odwrocie książki możemy przeczytać zachętę/opinię Tadeusza Górnego:

„(…) w pasjonujący sposób opisana historia wyprawy Argonautów po Złote Runo. Herkules, Jazon, Atalanta i inni mitologiczni bohaterowie ożywają na kartach dzieła mistrza gatunku powieści historycznej Roberta Graves’a (…). Książka ta, przez wielu uznawana za najlepszą w dorobku autora, ukazuje świat mityczny jako możliwą, a przy tym niezmiernie interesującą wersję historii prawdziwej i choć adresowana jest do dojrzałych czytelników znajduje również uznanie młodzieży.”

Tyle Górny. Gdybym chwycił za tę książkę w księgarni czy też w bibliotece, to najprawdopodobniej bym jej do domu nie zabrał. Ot, zero zaciekawienia tematem jak i samym autorem. Dodatkowo, gdybym otworzył książkę w losowym miejscu i sobie przeczytał jedną stronę lub akapit (mój sposób na znalezienie dobrej książki) to z miejsca bym ją odłożył. W każdym razie książkę dostałem i zdecydowałem się ją przeczytać.

Pierwsze co się rzuca w oczy to język. Jest dość ciężki i jeśli miałbym go określić kolorem to jest to biel wchodząca w szarość, taki niby patos. Dodatkowo mnogość nazw starożytnych, greckich sprawia, że ciężko się połapać na początku kto jest kim czy też czyje jest dane miasto, kraina. Jest to jedna z przyczyn wolnego czytania tej książki. Do języka trzeba się przyzwyczaić oraz go opanować, potem czytanie jest już dużo łatwiejsze.

Jako że jest to powieść historyczna opisująca wyprawę, to i mnogość postaci pojawiających się w dziele jest ogromna. Samych Argonautów było ponad 30. Połapanie się w genealogii jest ciężkie, mimo że w książce znajduje się nawet jedno drzewo genealogiczne (które swoją drogą tak zostało zamieszczone, że nie można wszystkiego odczytać). O władztwach już nie wspominając. Jednak pokazuje to jak ten mały skrawek świata starożytnego był skomplikowany, jak wiele powiązań istniało między poszczególnymi postaciami – czy to poprzez więzy krwi, czy też problemy natury politycznej/religijnej.

Na szczęście książka nie jest o politycznych zawiłościach Hellady około roku 1250 p.n.e. Wyprawa Argonautów po Złote Runo stanowi główną kanwę powieści. Wpierw jednak dowiadujemy się trochę na temat tła historycznego. W starożytnej Grecji religia miała duży wpływ na życie ludzkie i często je determinowała. Dlatego też autor swą opowieść rozpoczyna od przybliżenia konfliktu między Boginią Matką, Trójboginią noszącą wiele imion, a bogami olimpijskimi z Dzeusem na czele. Konflikt ten, o prym i boską władzę w świecie ludzi, jest przyczyną, dla której w ogóle dochodzi do wyprawy po Złote Runo. Otóż Trójbogini, rękoma Fryksosa, wykrada z groty lemnijskiej Złote Runo tryka Dzeusa i wywozi je do Kolchidy. Po latach, z Jolkos, na skutek intrygi Peliasa, wyrusza wyprawa Jazona w celu wykradnięcia Runa. Argonauci otrzymują wstawiennictwo 5 głównych bogów olimpijskich oraz samej Bogini Matki (która zleciła herosom wypełnienie jeszcze jednej misji).

Sama podróż obfituje w szereg przygód – bez mitycznych stworzeń, za to z dużą ilością walk, intryg, biesiad, igrzysk, składania ofiar z setek zwierząt czy też uciech cielesnych z płcią przeciwną (np. postój na Lemnos). Poznajemy szereg plemion, ludów zamieszkujących wybrzeże Morza Czarnego, Śródziemnomorskiego, ich zwyczaje, wierzenia. Poznajemy samych Argonautów. Praktycznie każdy cechował się czymś co go wyróżniało – jakąś umiejętnością czy też sposobem bycia. Są między nimi, oprócz Jazona, Argos, który zbudował statek; Herkules z Tyryntu, człowiek obdarzony ogromną siłą oraz gwałtownością, przez co nie jedna osoba przypadkiem ginie z jego ręki; dziewica Artemidy Atalanta, która jest świetną łowczynią; Echion, syn boga Hermesa, herold Argonautów; Orfeusz śpiewak/poeta; i wielu innych znanych bohaterów, których wymienienie i opisanie zajęłoby przynajmniej jedną stronę A4. Jesteśmy świadkami ich działań oraz śmierci niektórych z nich – czy to podczas walki, czy też na skutek niedopełnienia rytuałów, obrazy bogów czy też spełniającej się przepowiedni. W każdym razie, akcja, w mojej ocenie, jest dość statyczna.

Reasumując, książka przez pierwsze kilka rozdziałów nie jest łatwa. Wymaga wysiłku, nauczenia się realiów, bohaterów. Jednak po przebrnięciu przez początek, książkę przyjemnie się czyta. Jest ona dość spokojna, statyczna, z dość dużą ilością opisów zwyczajów religijnych starożytnych Greków oraz ludów zamieszkujących basen morza Śródziemnego oraz Czarnego. Posiada więc duże walory edukacyjne. Pokazuje też jak duży wpływ na życie ówczesnych ludzi miała wiara w bogów. Jak dużo rytuałów, ofiar było składanych na ich przebłaganie, a niedopełnienie ich niosło ze sobą duże konsekwencje. Poznajemy także mentalność ludzką z tego okresu. Pewne rzeczy mogą zadziwić co wrażliwszego czy też „klasycznego” czytelnika, który wychował się na ułagodzonych i pozbawionych krwi oraz seksu mitach greckich.

https://znajnizszejwiezy.wordpress.com/2015/12/21/herkules-z-mojej-zalogi/

(...)
Na pierwszy ogień idzie książka Roberta Graves’a „Herkules z mojej załogi”, którą, nie ukrywam, czytałem aż 3 miesiące. Więc strasznie długo, mimo że książka liczy trochę ponad 600 stron wraz z posłowiem. Jest to powieść historyczna, opisująca wyprawę Argonautów po Złote Runo.

Na odwrocie...

Graves, popularny dzięki książkom o starożytnym Rzymie, o Klaudiuszu, Messalinie etc, również świetnie fabularyzuje mity greckie. Za mojej zamierzchłej młodości wyrywaliśmy sobie z rąk właśnie "Herkulesa z mojej załogi". "MOJEJ" tzn Jazona, dowódcy Argo i nieszczęsnego miłośnika la femme fatale - Medei.
Zobaczmy co dr Zipper pisał w 1898 r. o najważniejszym etapie wyprawy po złote runo /nota bene wyprawy zbędnej, będącej jedynie elementem obłudnej gry Peliasa z Jasonem/, tj początku znajomości Jasona z Medeą:
"Tymczasem, jak niegdyś Teseusowi Aryadna, tak teraz Jasonowi za sprawą bogini Hery, sprzyjała królewna kolchidzka Medea i przyrzekła mu pomoc. Medea była kapłanką Hekaty i słynęła z nadzwyczajnej biegłości w czarach; obiecała też wybawić Jasona z grożnych niebezpieczeństw, on zaś przysiągł, że ją z sobą do Grecyi zabierze i z nią się ożeni..."

I narobił sobie chłopina bigosu, ale o tym sami sobie Państwo poczytajcie. Ale nim Argonauci do Kolchidy dopłynęli, to mieli wiele przygód, a ja po 60 latach najlepiej pamiętam pijacką balangę i rozpustę z wyposzczonymi Amazonkami, które niestety jeden feler mają - brak jednej piersi, wycinanej, by nie przeszkadzała przy napinaniu cięciwy.
Proszę Państwa, rozbudowane mity greckie naprawdę są o wiele ciekawsze i SENSOWNIEJSZE niż większość, obecnie modnej, /pożal się, Boże/ bzdurnej fantastyki czy nieudanej sci-fi. WRACAJCIE DO ŻRÓDEŁ!!!!

Graves, popularny dzięki książkom o starożytnym Rzymie, o Klaudiuszu, Messalinie etc, również świetnie fabularyzuje mity greckie. Za mojej zamierzchłej młodości wyrywaliśmy sobie z rąk właśnie "Herkulesa z mojej załogi". "MOJEJ" tzn Jazona, dowódcy Argo i nieszczęsnego miłośnika la femme fatale - Medei.
Zobaczmy co dr Zipper ...

niestety nie przeczytałam do końca, zbyt często łapałam się na tym, że nie wiem, o czym czytam i musiałam wracać. Znudziła mnie książka, szkoda mi czasu.

niestety nie przeczytałam do końca, zbyt często łapałam się na tym, że nie wiem, o czym czytam i musiałam wracać. Znudziła mnie książka, szkoda mi czasu.

Herkules z mojej załogi Roberta Gravesa opisuje historię wyprawy Argonautów po Złote Runo ,które zostało skradzione z świątyni Dzeusa.Powieśc Gravesa jest doskonałym materiałem do przypomnienia znajomości z zakresu Mitologi Greckiej.W powieści Gravesa spotkamy mitycznych herosów,wierzenia Greków oraz tradycję starożytnej Grecji.
Zaznajamiamy się z tym jak doszło do utracenia złotego runa,oraz przygotowania do wyprawy,zebranie członków załogi w której wiele osób
miały odmienny charakter,oraz samą budowę statku którą uczestnicy wyprawy popłynęli czyli Argo.Zaznajamiamy się tu głownie z herosem i wielkim siłaczem tytułowym Herkulesem,który na każdym kroku imponował nie tylko swoją siłą,ale także temperamentem,poznajemy tutaj wierzenia mitycznych Greków ówczesnych bogów Zeusa,Afrodytę,Posejdona.
Powieśc Gravesa dominuje w morskie krajobrazy,wysp greckich oraz to co
przeżywali uczestnicy tej wyprawy spotkania z Kolchidami którzy wdali ssię w pogoń za nimi po utraceniu przez nich Runa.Według mnie jest to dobra powieśc poszerzająca wiedzę z zakresu mitologi greckiej ,sama
powieśc jest dynamiczna,wciągająca,a mimo różnic u wielu uczestników załogi sama wyprawa zakończyła się sukcesesem,a Ajetes główny negatywny bohater powieści Gravesa ginie zabity podstępnie przez własne córki z rozkazu Medei,które zostają namówione przez nią,że
poćwiartowanie i ugotowanie da mu ponowne życie z którego stanie się
pięknym młodzieńcem.Mimo ,że wyprawa powodzi się bardzo szkoda ,że
powieśc kończy się bardzo smutnie dla Argonautów ,którzy w całej
powieści wykazali się niesamowitą dzielnością i zaangażowaniem w samą
wyprawę,a w ostatnim rozdziale ukazane są ich losy po zakończonej
wyprawie zazwyczaj umierją oni bądż to z powodu kłótni co doprowadziło
do wojny ,bądż z powodu jakiejś intrygi.Ja ze swojej strony książkę
Gravesa bardzo polecam ,według mnie jest to bardzo ciekawa książka poszerzająca wiedzę z zakresu Starożytnej Grecji.

Herkules z mojej załogi Roberta Gravesa opisuje historię wyprawy Argonautów po Złote Runo ,które zostało skradzione z świątyni Dzeusa.Powieśc Gravesa jest doskonałym materiałem do przypomnienia znajomości z zakresu Mitologi Greckiej.W powieści Gravesa spotkamy mitycznych herosów,wierzenia Greków oraz tradycję starożytnej Grecji.
Zaznajamiamy się z tym jak doszło do...

Oryginale spojrzenie na mit o wyprawie po złote runo; nie tylko ze względu na silną historyzację całej opowieści. Początek może wydawać się nieco dziwny, ale gdy już zrozumie się jakim torem idzie powieść Gravesa aż nie chce się jej odkładać. Warte uwagi jest też posłowie autora.

Oryginale spojrzenie na mit o wyprawie po złote runo; nie tylko ze względu na silną historyzację całej opowieści. Początek może wydawać się nieco dziwny, ale gdy już zrozumie się jakim torem idzie powieść Gravesa aż nie chce się jej odkładać. Warte uwagi jest też posłowie autora.

Starożytna Grecja, Jazon syn Ajzona przybywa do Jolkos, gdzie rządzi jego stryj. Stryj tron Jolkos zagarnął bezprawnie, zrzucając z niego swego brata. Teraz Jazon pragnie odzyskać rodzinne włości, lecz daje się wmanewrować stryjowi w niebezpieczną wyprawę, która ma na celu odzyskanie Złotego Runa Zeusa.
Epicka powieść, napisana z rozmachem przedstawia dzieje tej heroicznej wyprawy, która rozsławiona została w pieśniach. Mnogość występujących postaci może czasami czytelnika przytłoczyć, jednak wystarczy przeczytać ponownie starsze akapity, by ich usystematyzować.
Opis wydarzeń jest wzorowany na mitach i opowiadany jest przez osoby z tamtych czasów. Zwiększa to klimatyczność narracji i pozwala wczuć się nam w dawne czasy.

Lekturę polecam wszystkim fanom greckich mitologii i starożytnych bóstw.

Starożytna Grecja, Jazon syn Ajzona przybywa do Jolkos, gdzie rządzi jego stryj. Stryj tron Jolkos zagarnął bezprawnie, zrzucając z niego swego brata. Teraz Jazon pragnie odzyskać rodzinne włości, lecz daje się wmanewrować stryjowi w niebezpieczną wyprawę, która ma na celu odzyskanie Złotego Runa Zeusa.
Epicka powieść, napisana z rozmachem przedstawia dzieje tej heroicznej...

Doskonała, klasyczna powieść Gravesa, interpretująca mit o Argonautach. Wymaga pewnej znajomości mitologii, ale odwdzięcza się przepięknym językiem.

Doskonała, klasyczna powieść Gravesa, interpretująca mit o Argonautach. Wymaga pewnej znajomości mitologii, ale odwdzięcza się przepięknym językiem.

Jeżu jakie to nudne! Jedna z niewielu książek, które porzuciłam w trakcie czytania.

Jeżu jakie to nudne! Jedna z niewielu książek, które porzuciłam w trakcie czytania.