Ależ bajdurzenie... Takie egzaltowane opowieści o niczym. Chyba piosenkarki nie powinny brać się za pisanie. Już ciekawiej pisała Dudziak...

Ależ bajdurzenie... Takie egzaltowane opowieści o niczym. Chyba piosenkarki nie powinny brać się za pisanie. Już ciekawiej pisała Dudziak...

Druga część opowieści byłej piosenkarki scen polskich. Wcale nie słabsza od pierwszej, co zdarza się rzadko. Autorka w "Hodowcach lalek" wyrzuciła z siebie całą żółć z wątroby, i w "Gdybym była aniołem" opowiada już spokojniejszym tonem. Nie wszystkie historie są zabawne czy mają happy end, ale są ciekawie opowiedziane.

Druga część opowieści byłej piosenkarki scen polskich. Wcale nie słabsza od pierwszej, co zdarza się rzadko. Autorka w "Hodowcach lalek" wyrzuciła z siebie całą żółć z wątroby, i w "Gdybym była aniołem" opowiada już spokojniejszym tonem. Nie wszystkie historie są zabawne czy mają happy end, ale są ciekawie opowiedziane.

Świetna pozycja szczególnie w kategorii znani - lubiani. Panią Urszulę znam chociażby z dzieciństwa kiedy to moi rodzice zachwycali się Jej twórczością. Maryla Rodowicz i Czesław Niemen nad którymi również chylę czoła ,również "wystąpili" w tych opowiadaniach.
Książka spójna i lekko się ją czyta dla relaksu. Polecam

Świetna pozycja szczególnie w kategorii znani - lubiani. Panią Urszulę znam chociażby z dzieciństwa kiedy to moi rodzice zachwycali się Jej twórczością. Maryla Rodowicz i Czesław Niemen nad którymi również chylę czoła ,również "wystąpili" w tych opowiadaniach.
Książka spójna i lekko się ją czyta dla relaksu. Polecam

wspaniała książka urzekła Urszula swoimi opowieściami... Najbardziej urzekła mnie opowieść "szal z białego jedwabiu" czytałam go jednym tchem z wypiekami na twarzy.. podobała mi się historia o świrusce i o Maryli Rodowicz, równie zaciekawiła mnie krótka historia o Czesławie Niemenie. Książka z klubu Dkk w końcu pierwsza którą przeczytałam szybko i bardzo przyjemnie polecam.

wspaniała książka urzekła Urszula swoimi opowieściami... Najbardziej urzekła mnie opowieść "szal z białego jedwabiu" czytałam go jednym tchem z wypiekami na twarzy.. podobała mi się historia o świrusce i o Maryli Rodowicz, równie zaciekawiła mnie krótka historia o Czesławie Niemenie. Książka z klubu Dkk w końcu pierwsza którą przeczytałam szybko i bardzo przyjemnie...

o.k

o.k

To jest naprawdę interesujący pamiętnik, do którego bardzo chętnie wracam raz na rok lub raz na parę lat. Bardzo mi się podobają prawie wszystkie opowieści oprócz dwóch: "Świruska" i "Tragedia Victorii".

To jest naprawdę interesujący pamiętnik, do którego bardzo chętnie wracam raz na rok lub raz na parę lat. Bardzo mi się podobają prawie wszystkie opowieści oprócz dwóch: "Świruska" i "Tragedia Victorii".

Książka jest łatwa i przyjemna. Treść wciąga i szybko się ją czyta. Opowiada o spotkanych przez autorkę książki, osobach, ich historii, dziwnych zrządzeniach losu i przygodach życiowych. Dla mnie prawdziwe studium charakterów ludzkich a w jednych przypadku i psiego.

Książka jest łatwa i przyjemna. Treść wciąga i szybko się ją czyta. Opowiada o spotkanych przez autorkę książki, osobach, ich historii, dziwnych zrządzeniach losu i przygodach życiowych. Dla mnie prawdziwe studium charakterów ludzkich a w jednych przypadku i psiego.

Sympatyczna pozycja w mojej bibliotece - przeczytałam, polecam szczególnie fanom Pani Urszuli Sipińskiej.

Sympatyczna pozycja w mojej bibliotece - przeczytałam, polecam szczególnie fanom Pani Urszuli Sipińskiej.

„Gdybym była aniołem”, zastanawia się Urszula Sipińska w swojej książce i przedstawia historie prawdziwe, dziwne, śmieszne. Przydarzyły się jej lub jej znajomym bliższym i dalszym. Bohaterami są, poza Marylą Rodowicz i Czesławem Niemenem, zwykli, nieznani ludzie. Autorka uwiecznia ich, bo uważa i nawet od lat to powtarza, że „każde życie człowiecze jest jak książka”. To raczej mało odkrywcza myśl, nie jedyna zresztą taka w książce.

„Świruska” ma nam uświadomić, że dziecko powinno być kochane przez rodziców; „3 narzeczone na jeden m3”, że dominująca matka może zniszczyć związek syna, a „Pierścionek spod okrąglaka” to hymn na cześć miłości, dość łzawy i mało wzruszający. O miłości jest zresztą w książce Sipińskiej więcej. Ma niszczycielską moc i może doprowadzić do obłędu (patrz „Obłędny wielbiciel”, „Historia pewnego domu”).

W opowiadaniu „Szal z białego jedwabiu”, na podstawie zapisków ojca, który usłyszał tę historię od kolegi z Anglii, główny bohater Simon, ulegając fascynacji szalem w słońca i półksiężyce pani Elizabeth Goldmann, też prawie odrywa się od rzeczywistości, ale miłość Mary sprawia, że wraca do niej. Całość przypomina opowieści z cyklu Harlequin.

Zanadto ckliwe i banalne są opowiadane przez Urszulę Sipińską historie. Jak na prawdziwe wydają się mało wiarygodne; dziwne - może tak, nawet powiedziałabym dziwaczne, czy śmieszne - ja w każdym razie nie ubawiłam się.

Autorka przypomina też o swej rywalizacji z Marylą Rodowicz, przemycając przy okazji parę uwag na jej temat. Ciepło pisze o Czesławie Niemenie, zamieszczając ich wspólne zdjęcie. W książce są jeszcze tzw. „Gryzmoły z kalendarza” czyli rysunki, a raczej rysuneczki pani architekt opatrzone stosownymi podpisami. Niektóre nawet zgrabne.
Całość kończy lista pobożnych życzeń, tj. marzeń zatytułowana „Gdybym była człowiekiem”, wcześniej autorka zakładała bycie aniołem, diabłem i Bogiem!

Myślę, że Urszula Sipińska najlepiej wypadła w roli piosenkarki - pamiętne „Poziomki”, „Zapomniałam” czy wciąż odtwarzane na weselach „Cudownych rodziców mam”. Z tego, co pisze i mówi w wywiadach, wygląda też, że sprawdza się doskonale w roli architekta wnętrz i właścicielki firmy.
Moim zdaniem jako pisarka nie wypada najlepiej. Może więc zamiast czytać jej książkę, lepiej włączyć płytę i posłuchać jej piosenek.

„Gdybym była aniołem”, zastanawia się Urszula Sipińska w swojej książce i przedstawia historie prawdziwe, dziwne, śmieszne. Przydarzyły się jej lub jej znajomym bliższym i dalszym. Bohaterami są, poza Marylą Rodowicz i Czesławem Niemenem, zwykli, nieznani ludzie. Autorka uwiecznia ich, bo uważa i nawet od lat to powtarza, że „każde życie człowiecze jest jak książka”. To...

Przeczytane przemyslane, polecone!

Przeczytane przemyslane, polecone!