Kolejna wyprawa na Wyspę Umpli-Tumpli jak zwykle cudowna. Zawsze kiedy czytam historie o Wyspie to nie mogę wyjść z podziwu... jaką niesamowita wyobraźnię mieli jej twórcy. Jest idealnie absurdalna. Cudownie kojarzy się z czasem dzieciństwa, kiedy nie wszystko musiało być logiczne, mieć sens. Wystarczyło kilka desek i starych opon by w myślach zrobić z nich pojazd. W rzeczywistym świecie się nie udawało ale wystarczyły chęci i marzenia. Wyspa jest takim miejsce gdzie marzenia, absurdalne i dziecięce są powszechną rzeczywistością. Każda książeczka wnosi też coś nowego do świata Wyspy. Dowiadujemy się, na przykład, że Mała Ala czarodziejka ma Tatusia. Nie, ze urodziła sie w kapuście - skoro ma Piękną mamę... ale po raz pierwszy wspomniano Tatusia, który wytapetował jej pokój (no jasne, kto niby miał to zrobić :D). Po raz pierwszy też dowiadujemy się jaki jest ukryty cel Wielkiego Bulwy.

Opowiadania są pyszne. Ale rysunki... do luftu. Beznadziejne i paskudne. Ohydne wręcz. Jest tylko JEDEN słuszny ilustrator wyspy: Sławomir Jezierski. Ileż by te opowiadania zyskały gdyby ilustracjami obdarzył je TEN grafik. Szkoda, wielka szkoda. Staram się przymykać oko, patrzeć przez palce... ale nic nie pomaga. Dlatego przeczytałem szybko, by na ilustracje nie patrzeć.

Mam marzenie. Marzy mi się by kiedyś wydano zbiór WSZYSTKICH opowiadań i wierszy o Wyspie Umpli-Tumpli. Wszystko w jednym tomie, z powtórzonymi ilustracjami z z wydań oryginalnych a wykonanych przez Jezierskiego... oraz z nowymi ilustracjami, w jego niepodrabialnym stylu do wszystkich opowiadań w których ich zabrakło. Kto się podejmie?

Kolejna wyprawa na Wyspę Umpli-Tumpli jak zwykle cudowna. Zawsze kiedy czytam historie o Wyspie to nie mogę wyjść z podziwu... jaką niesamowita wyobraźnię mieli jej twórcy. Jest idealnie absurdalna. Cudownie kojarzy się z czasem dzieciństwa, kiedy nie wszystko musiało być logiczne, mieć sens. Wystarczyło kilka desek i starych opon by w myślach zrobić z nich pojazd. W...

Ależ to była smaczna umplowsko-tumplowska część wyspy! Troszkę inna od pozostałych, ilustracje nie Sławomira Jezierskiego, więc okropne. Starałam się je omijać wzrokiem, czasami się nie udawało, ale i tak te miniaturowe absurdki porwały mnie bez reszty. Bo to były takie króciutkie pomysłki (w sensie małe pomysły ;),mgnienia wyobraźni, groteskowe błyski absurdu ;))) Wskakują mi tu wszelkie odmiany czegoś małego i krótkiego, ale nie podchodźmy do tego pobłażliwie, bo żeby stworzyć coś małego, a jednocześnie tak bardzo sensownego i uroczego, to trzeba mieć wielki talent. Uwielbiam wyobraźnię Korna i Stecewicza, tych dwóch panów mnie totalnie oczarowało.

Ależ to była smaczna umplowsko-tumplowska część wyspy! Troszkę inna od pozostałych, ilustracje nie Sławomira Jezierskiego, więc okropne. Starałam się je omijać wzrokiem, czasami się nie udawało, ale i tak te miniaturowe absurdki porwały mnie bez reszty. Bo to były takie króciutkie pomysłki (w sensie małe pomysły ;),mgnienia wyobraźni, groteskowe błyski absurdu ;)))...