Nowa Fantastyka 340 (1/2011)

Jak zwykle fajnie się czyta

Jak zwykle fajnie się czyta

Proza polska

„Siedem miliardów wyroków” Wojciech Zembaty

Duch byłego atakuje. Pewien mężczyzna po śmierci decyduje się nie iść do nieba, a zamiast tego nawiedza swoją byłą żonę. Nowy partner kobiety postanawia sięgnąć po pomoc egzorcysty. Całkiem dobrym motywem było ukazanie całej akcji z punktu widzenia ducha, dzięki czemu można zrozumieć jego motywację i patrzy się na historię trochę inaczej. Podobał mi się też pomysł na zaświaty – bardzo przygnębiająca wizja, gdzie nawet zbawienie niczego nie gwarantuje. Szkoda, że niestety wiele postaci tekstu jest bardzo przerysowanych i nie można ich przez to brać na poważnie. Również umiejętności ducha są bardzo mało oryginalne, a starcie z egzorcystą rozczarowuje swoim szybkim przebiegiem. Trochę zmarnowany potencjał.

„Gambit Wielopolskiego” Adam Przechrzta

Rosyjski zabór wiecznie żywy. Akcja opowiadania dzieje się w alternatywnej wersji rzeczywistości, gdzie Polska nigdy nie odzyskała niepodległości. Głównym bohaterem jest kapitan rosyjskiej armii, który odwiedza placówkę na granicy z Chinami. Świat przedstawiony jest bardzo interesujący i z przyjemnością poznaje się jego kolejne elementy, a także punkty, gdzie doszło do zmian względem autentycznej historii. Szkoda, że niestety całość została wyjaśniona w dosyć łopatologicznych dialogach między bohaterami. Również fabuła jest pozbawiona pomysłu. Powieść „Lód” Jacka Dukaja o wiele lepiej zrealizowała podobny pomysł.

Proza zagraniczna

„Tylko muszka złota” Peter Schink

Kolejna alternatywna historia, tym razem osadzona w XVIII/XIX w. Wysłannik Ile-de-France odwiedza władcę cesarstwa Shan-Ling, by wręczyć przepiękny podarek. Jednakże ta wizyta ma na celu coś więcej niż wymianę grzeczności. Opowiadanie już od samego początku zaskakuje swoją pomysłowością. Opisywana tu fauna przywodzi na myśl horror cielesny, a wmieszanie we wszystko mechanicznych zabawek sprawia, że całość nabiera niesamowitego charakteru. Szczególnie w pamięć zapada finał, który bardzo dobrze splata ze sobą te dwa elementy. Również całkiem dobrze wypadają orientalne motywy, które przedstawiają dosyć groteskową alternatywną wizję Azji. Trochę może przeszkadzać, że główny bohater jest zbyt doskonały, ale dla mnie był to element konwencji. Bardzo dobre opowiadanie.

„City” Thomas Ziegler

Atak z kanałów. Główny bohater odkrywa, że z jego toalety wychodzi tajemnicza istota, która zaczyna pochłaniać jego mieszkanie. Zdesperowany rusza szukać pomocy. Nie jestem pewien co chciano tu przekazać. Protagonista biega po różnych lokacjach, gdzie nikt nie może mu pomóc. Być może miało to być zabawne, ale śmiesznie wypadł jedynie motyw z automatycznymi taksówkami, które desperacko szukają pasażerów. Domyślam się, że finał miał być przewrotny, ale był tylko niejasny. Jeden wielki bełkot.

„Zupełnie normalny obłęd” Reinhard Kleindl

Wyprawa szaleńców. Pacjent zakładu psychiatrycznego buduje statek kosmiczny i na pierwszy lot zabiera jedną z pacjentek oraz swojego lekarza. Domyślam się, że miało być zabawnie i pomysłowo, a moim zdaniem wyszło dosyć głupawo. Jedynym ciekawszym motywem jest wyjaśnienie czemu tak naprawdę służy planeta, którą odwiedzili bohaterowie. Niestety wątek ten nie jest specjalnie rozwinięty. Rozczarowanie.

Publicystyka

„Światło i dźwięk albo moje życie na różnych planetach” Lech Jęczmyk

Zbiór trzech anegdotek z przeszłości autora. Teksty nie mają nic wspólnego z fantastyką, ale czyta się przyjemnie i można się w paru miejscach uśmiechnąć. Mają bardzo celne puenty i można je opowiadać znajomym. Bardzo miła lektura.

„Funky Koval część 4 – Kwestia nieśmiertelności”

Powrót bohatera. Sytuacja na pokazie mody wymyka się spod kontroli, a poszczególni członkowie agencji otrzymują wiadomości najprawdopodobniej od Funky'ego. Sceny akcji są tu dosyć chaotyczne i ciężko się w nich połapać. Na dodatek wątek uwięzionego Funky'ego niewiele idzie do przodu. Także przepychanki w Agencji są dosyć męczące i niewiele z nich wynika. Mam nadzieję, że następny odcinek będzie lepszy.

Proza polska

„Siedem miliardów wyroków” Wojciech Zembaty

Duch byłego atakuje. Pewien mężczyzna po śmierci decyduje się nie iść do nieba, a zamiast tego nawiedza swoją byłą żonę. Nowy partner kobiety postanawia sięgnąć po pomoc egzorcysty. Całkiem dobrym motywem było ukazanie całej akcji z punktu widzenia ducha, dzięki czemu można zrozumieć jego motywację i patrzy się na...

Świetny Adam Przechrzta.

Świetny Adam Przechrzta.