Harry powrócił z trzecim tomem i tym razem śledczy z powodu pewnego wydarzenia zostaję awansowany i przeniesiony na inny teren i bardzo szybko trafia na ślad przemyconego do Norwegi karabinu i próbując wyjaśnić sprawę trafia na ciało starego hitlerowca któremu ktoś poderżnął gardło. I tropy prowadzą Harrego do grupy neonazistów. I oczywiście nowa sprawa go pochłania. I w końcu odkrywa prawdę. Powiem szczerze , że ta część jest troszkę gorsza od poprzedniej , ale i tak jest 8/10 i kolejny tom również przeczytam. Choć muszę przyznać , że autor strasznie mnie wkurzył , gdy uśmiercił pewną postać. Naprawdę ją lubiłem , a tu takie coś. Mimo , że w pewnym momencie zacząłem się tego spodziewać to i tak wkurzenie było. Mamy tu również wprowadzenie postaci Rakel , która z tego co pamiętam z Pierwszego Śniegu będzie ważna dla Harrego. A według mnie największym minusem tej części jest długość książki i przez to w pewnym momencie można poczuć znużenie i ma się wrażenie , że w ogóle nie zbliżamy się do końca. No i zobaczymy jak wyszedł 4 tom

Harry powrócił z trzecim tomem i tym razem śledczy z powodu pewnego wydarzenia zostaję awansowany i przeniesiony na inny teren i bardzo szybko trafia na ślad przemyconego do Norwegi karabinu i próbując wyjaśnić sprawę trafia na ciało starego hitlerowca któremu ktoś poderżnął gardło. I tropy prowadzą Harrego do grupy neonazistów. I oczywiście nowa sprawa go pochłania. I w...

Początek bardzo nudny i nawet miałam ochotę porzucić czytanie. Póżniej zaczęło się robić coraz ciekawej i spora ilość postaci nabrała sensu. Harry miał bardziej ludzką twarz, wreszcie miał ciekawy romantyczny wątek. Osobiście uważam, że dwie wcześniejsze części były lepsze, ciekawa jestem co mnie czeka w kolejnych.

Początek bardzo nudny i nawet miałam ochotę porzucić czytanie. Póżniej zaczęło się robić coraz ciekawej i spora ilość postaci nabrała sensu. Harry miał bardziej ludzką twarz, wreszcie miał ciekawy romantyczny wątek. Osobiście uważam, że dwie wcześniejsze części były lepsze, ciekawa jestem co mnie czeka w kolejnych.

Dużo lepiej w porównaniu do 2 pierwszych tomów.

Dużo lepiej w porównaniu do 2 pierwszych tomów.

Od samego początku książkę czyta się przyjemnie.
Ciekawe postacie i relacje.
Czasami przez lanie wody gubi się napiecie które Jo budował i to razem z wątkami II wś jest minusem dla mnie.

Od samego początku książkę czyta się przyjemnie.
Ciekawe postacie i relacje.
Czasami przez lanie wody gubi się napiecie które Jo budował i to razem z wątkami II wś jest minusem dla mnie.

Przy tej książce trzeba się mocno skupić, bo skoki czasowe z mieszaniną wspomnień przyprawiają o ból głowy. Dla mnie historia bardziej psychologiczna niż kryminalna, ale zaczynam podejrzewać autora o właśnie takie przesłania. Jak dla mnie świetna w kontekście tworzenia obrazu psychologicznego. Jeśli chodzi o stronę detektywistyczną, to już trochę mniej absorbująca.

Przy tej książce trzeba się mocno skupić, bo skoki czasowe z mieszaniną wspomnień przyprawiają o ból głowy. Dla mnie historia bardziej psychologiczna niż kryminalna, ale zaczynam podejrzewać autora o właśnie takie przesłania. Jak dla mnie świetna w kontekście tworzenia obrazu psychologicznego. Jeśli chodzi o stronę detektywistyczną, to już trochę mniej absorbująca.

To już moje drugie spotkanie z Jo Nesbo... i drugi raz jestem rozczarowana. Oczekiwałam, że kryminał mnie porwie od pierwszych stron książki, ale tak nie było. Na siłę dotrwałam do połowy, i dopiero wtedy akcja nabrała rozpędu.

Mimo tego, wiele rzeczy uwierało po drodze. Skakanie po linii czasowej do czasów Hitlera i II wojny światowej, liczne reminescencje, historie, które dopiero pod koniec poskładamy do kupy... to przeszkadzało. Ilość bohaterów i ich trudne nazwiska powodowały, że nie raz zastanawiałam się, kto jest kim. Co jeszcze? Akcja dziejąca się 25 lat temu, kiedy ludzie słuchali walkmenów, na akcje zakładali dyktafon kasetowy by nagrać wroga a wiadomości nagrywali na automatycznej sekretarce... Internet dopiero raczkował. Wydział Zabójstw na pewno działał nieco inaczej niż w dzisiejszych czasach.

Na plus, ciepłe relacje głównego bohatera z jego koleżanką z pracy, która jest super-inteligentna i łączy zawsze puzzle w całość oraz z Rakel, która podbija jego serce.

Jak na norweski kryminał wszechczasów, jestem rozczarowana :(

To już moje drugie spotkanie z Jo Nesbo... i drugi raz jestem rozczarowana. Oczekiwałam, że kryminał mnie porwie od pierwszych stron książki, ale tak nie było. Na siłę dotrwałam do połowy, i dopiero wtedy akcja nabrała rozpędu.

Mimo tego, wiele rzeczy uwierało po drodze. Skakanie po linii czasowej do czasów Hitlera i II wojny światowej, liczne reminescencje, historie,...

Książka bardzo wciągająca po przejściu przez kilka pierwszych rozdziałów, z czym muszę się zgodzić z innymi.
Opisane zbrodnie i fabuła nie raz przyprawiły mnie o przerażenie i dużo śmiechu. Jak zwykle Harry Hole w swoim najlepszym wydaniu.

Książka bardzo wciągająca po przejściu przez kilka pierwszych rozdziałów, z czym muszę się zgodzić z innymi.
Opisane zbrodnie i fabuła nie raz przyprawiły mnie o przerażenie i dużo śmiechu. Jak zwykle Harry Hole w swoim najlepszym wydaniu.

Kolejna powieść z Harrym Hole również przypadła mi do gustu aczkolwiek nie od razu. Można powiedzieć, że początek nie był jakoś pociągający i troszkę musiałam się zdyscyplinować, aby przejść dalej. A potem zaczęło robić się coraz ciekawiej i powieść nabrała swojego tempa (charakterystycznego dla Jo Nesbo).
Tym razem Harry rozwiązuje zagadkę z czasów II wojny światowej, a zatem mamy tutaj szereg retrospekcji (wracamy do czasów, gdy część Norwegów walczyła po stronie nazistów).
Książka jest ciekawie napisana, różne wątki zmyślnie połączone, akcja wartka. Mam tylko nadzieję, że w następnym tomie Harry dowie się kto tak naprawdę stał za zabójstwem bliskkiej mu policjantki, gdyż w tej części sprawa ta nie została dostatecznie wyjaśniona.

Kolejna powieść z Harrym Hole również przypadła mi do gustu aczkolwiek nie od razu. Można powiedzieć, że początek nie był jakoś pociągający i troszkę musiałam się zdyscyplinować, aby przejść dalej. A potem zaczęło robić się coraz ciekawiej i powieść nabrała swojego tempa (charakterystycznego dla Jo Nesbo).
Tym razem Harry rozwiązuje zagadkę z czasów II wojny światowej, a...

Trzecia z serii o Harrym Hole.

I... czytało mi się bardzo przyjemnie. Jo Nesbo ma coś w sobie co potrafi przelać na papier i świat ten jest niesamowicie immersyjny.

Zacznę od minusów, momentami książka jest rozwlekana, między innymi cały początek tak dokładnie opisujący procedury zabezpieczania przyjazdu prezydenta innego kraju do Norwegii. Aczkolwiek było tam sporo ciekawych wątków, których czytelnik niestety nie doceni, gdyż jeszcze nie zna wszystkich figur na szachownicy. Potem wszystko zgrabnie się łączy.

Bardzo przyjemny wątek Ellen i Harrego. Oraz jego nowej miłości - tak skomplikowanej. Ach, Harry, niepoprawny romantyku, co kobiety w tobie widzą.

Przyznaję, że męczyły mnie wątki z przeszłości. Nakomplikowane ponownie. Te imiona - Daniel, Kryte, czy jakoś tak, i wszystkie inne... ja nadal nie wiem kto był kim. Przez co nie potrafiłem tak bardzo docenić plot twistu.

Główny zły - bardzo przyjemnie rozpisany.

Mocna część, jednak wydaje mi się, że miała więcej potencjału. Cóż, biorę się za "trzeci klucz." :)

Trzecia z serii o Harrym Hole.

I... czytało mi się bardzo przyjemnie. Jo Nesbo ma coś w sobie co potrafi przelać na papier i świat ten jest niesamowicie immersyjny.

Zacznę od minusów, momentami książka jest rozwlekana, między innymi cały początek tak dokładnie opisujący procedury zabezpieczania przyjazdu prezydenta innego kraju do Norwegii. Aczkolwiek było tam sporo...

Jest dużo lepiej w porównaniu do poprzednich tomów i czuć wreszcie norweski klimat, ale nadal nie jest to coś co pochłonęłoby mnie bez reszty. Wątek z przeszłości, z czasów II Wojny Światowej okazał się znacznie ciekawszy niż cała intryga kryminalna. Gdyby nie on tytuł chyba wcale nie zapadłby mi w pamięć. Przede wszystkim drażni mnie dynamika zdarzeń serwowanych przez autora. Raz fabuła naszpikowana jest mnóstwem dygresji, zbędnych wątków, a za chwilę akcja przyspiesza i nie wiadomo jak i dlaczego jesteśmy kilka zdarzeń do przodu. Traci to na głębi, zaangażowaniu czytelnika oraz kreacja głównego bohatera dla mnie nadal pozostaje niejasna. Z jednej strony Harry Hole jest do bólu surowy, ponury, ale mimo to nadal mało autentyczny. Również inne postacie były dość bezbarwne, a natłok wątków i nazwisk może sprawić, że łatwo się w tym wszystkim pogubić. Były fragmenty, które mnie wciągnęły, ale patrząc całościowo nie czuję się w pełni zaangażowana ani w losy głównego bohatera ani w konkretnie tę historię. Może jeszcze czymś autor mnie zaskoczy, ale póki co mam mieszane uczucia odnośnie jego książek.

Jest dużo lepiej w porównaniu do poprzednich tomów i czuć wreszcie norweski klimat, ale nadal nie jest to coś co pochłonęłoby mnie bez reszty. Wątek z przeszłości, z czasów II Wojny Światowej okazał się znacznie ciekawszy niż cała intryga kryminalna. Gdyby nie on tytuł chyba wcale nie zapadłby mi w pamięć. Przede wszystkim drażni mnie dynamika zdarzeń serwowanych przez...