"Moje pierwsze długie spodnie to były pumpy, miałem wtedy pięć lat".

Podobno nie szata zdobi człowieka, tak jak okładka nie powinna wpływać na ocenę książki. To powiedzenie nie sprawdza się niestety w praktyce, bowiem to właśnie "opakowanie" często kusi nas do zakupu, bądź też od niego odstręcza. Okładka zbioru opowiadań Edwarda Wójciaka to sztandarowy przykład tego, jak nie powinna wyglądać książka. Grafik zrobił bowiem wielką krzywdę prozie autora, zniechęcając potencjalnego czytelnika do kupna tego dzieła.

Edward Wójciak to pisarz i dziennikarz polonijnej "Gazety", urodzony w Tomaszowie Mazowieckim, z wykształcenia nauczyciel języka polskiego. Od 1990 roku mieszka w Kanadzie, blisko Toronto. Autor jest zdobywcą statuetki Złotej Sowy - "Polonijnego Oscara", a także laureatem pierwszej nagrody na V Konkursie Literackim im. Marka Hłaski. Jest autorem takich książek jak: "Akademia Politury", "Zupa z Króla – Ballada o kochaniu", "Siwy dym" oraz "Piętno anioła".

"Krótka historia spodni w Tomaszowie Mazowieckim i inne opowiadania" to jak wskazuje sam tytuł, zbiór trzynastu opowiadań o dość zróżnicowanej tematyce. Akcja utworów toczy się w Polsce, oraz w Kanadzie, a ich treść dotyczy takich kwestii jak różnego rodzaju uzależnienia, miłość, seks i zawiedzione nadzieje.

Czytając pierwszą książkę Edwarda Wójciaka pt. "Zupa z króla. Ballada o kochaniu" przekonałam się już, że proza autora do łatwych i przyjemnych z pewnością nie należy. I podobnie rzecz ma się z opowiadaniami, jakie pisarz serwuje czytelnikom w swoim zbiorze. Opowiadaniami, w których z pełną premedytacją przedstawia barwy codziennego życia i to nie tylko w Polsce czasów PRL-u, ale także na emigracji. Edward Wójciak dotyka bowiem wiele tematów – czasów dzieciństwa w szarej Polsce, młodości, czasów studenckich wojaży i związanych z nimi pewnych elementów, budujących klimat tamtych właśnie lat. W zasadzie nie da się dokładnie powiedzieć co stanowi przewodni temat trzynastu zawartych w zbiorze utworów – na pewno życie, które jak wiadomo pełne jest różnorakich barw i odcieni.

Wystarczy dość pobieżnie przeczytać biografię Edwarda Wójciaka, by podczas zgłębiania jego opowiadań doszukać się wielu autobiograficznych elementów. I to właśnie na bazie wspomnień, własnoręcznie przeżytych chwil uniesień i porażek, autor zbudował fabułę swoich krótkich form, jak chociażby tytułowe opowiadanie "Krótka historia spodni w Tomaszowie Mazowieckim" czy "Ballada świąteczna". Kanwa własnych przeżyć pozwoliła stworzyć autorowi realistyczne podwaliny do ukazania w nieco humorystycznym tonie, trafnych spostrzeżeń i absurdów polskiej rzeczywistości.

Nie wszystkie opowiadania zawarte w zbiorze w jednakowy sposób mnie zainteresowały. Nie są to również utwory, które przypadną do gustu wielu czytelnikom. Edward Wójciak posiada bowiem swój specyficzny styl prozatorski, lekkość pióra i umiejętność celnego ukazywania świata wokół siebie – i podaje to wszystko w sosie, który może być ciężkostrawny. Mnie styl autora przekonuje. A jak będzie z Wami? Musicie sami to sprawdzić.

http://www.subiektywnieoksiazkach.pl/

"Moje pierwsze długie spodnie to były pumpy, miałem wtedy pięć lat".

Podobno nie szata zdobi człowieka, tak jak okładka nie powinna wpływać na ocenę książki. To powiedzenie nie sprawdza się niestety w praktyce, bowiem to właśnie "opakowanie" często kusi nas do zakupu, bądź też od niego odstręcza. Okładka zbioru opowiadań Edwarda Wójciaka to sztandarowy przykład tego, jak...

Edward Wójciak jest pisarzem przebywającym na emigracji w Kanadzie. W jego dorobku znajdują się cztery powieści (o których szczerze mówiąc, nic nie słyszałam) oraz kilka nagród i wyróżnień.
„Krótka historia…”, to zbiór trzynastu opowiadań o bardzo różnej tematyce. Trzeba zaznaczyć, że pisarz część książki pisał w realiach Polski, ale część również w Kanadzie, stąd czytamy i o Polsce i, właśnie o Kanadzie.
W opowiadaniach przewijają się czasy PRL-u ze współczesnymi, alkoholizm i marihuana z borykaniem się z problemami złamanego serca. Większość opowiadań jest smutna. Niby kończą się tzw. „happy Endem”, ale ja osobiście dla ich bohaterów nie widzę jakiejś świetlanej przyszłości. Może to, dlatego, że ich losy nie są do końca rozstrzygnięte.
Myślę, że niektóre z nich mają na celu uczyć, inne pokazać nam zwykłą szarą rzeczywistość, jeszcze inne, przedstawić nam kawałek historii, tego, jak było kiedyś.
Łączy je mniej więcej jednakowa długość (ok. 10 stron, czasem mniej),w miarę jednolity styl pisania. Tylko w jednym opowiadaniu styl się zmienia, było to chyba najgorsze posunięcie autora, bo czytało się bardziej niż opornie.
W każdym razie, czyta się stosunkowo szybko. Jedne opowiadania podobały mi się bardziej, inne mniej. Niektóre po prostu do mnie nie trafiały. To z pewnością przez fakt, że nie lubię opowiadań i czytam je rzadko. Zdecydowanie wolę powieści, które potrafią mnie wciągnąć. W przypadku tej krótszej formy – ledwie zacznę, a już kończę i czuję spory niedosyt. Tak było i w tym przypadku.
Książkę oceniam na plus, to, że mi nie za bardzo przypadła do gustu, nie oznacza, że innym się nie spodoba. Jak dla mnie, troszkę za duża rozpiętość podejmowanych tematów, co wiąże się z faktem, że za bardzo nie mogłam się odnaleźć.
Panu Wójciakowi daję zielone światło, mam nadzieję, że uda mi się kiedyś przeczytać jakąś jego powieść.

Edward Wójciak jest pisarzem przebywającym na emigracji w Kanadzie. W jego dorobku znajdują się cztery powieści (o których szczerze mówiąc, nic nie słyszałam) oraz kilka nagród i wyróżnień.
„Krótka historia…”, to zbiór trzynastu opowiadań o bardzo różnej tematyce. Trzeba zaznaczyć, że pisarz część książki pisał w realiach Polski, ale część również w Kanadzie, stąd czytamy i...

„Krótka historia spodni w Tomaszowie Mazowieckim” jest to zbiór 13 najlepszych opowiadań Edwarda Wójciaka. Autor to emigrant w Kanadzie, zdobywca dwóch wyróżnień w III Konkursie Literackim im. Marka Hłaski, organizowanym przez Klub Inteligencji Polskiej w Wiedniu i ich pismo „Jupiter”. Jest również zdobywcą Złotej Sowy – polonijnego Oskara w dziedzinie literatury za rok 2007. Oprócz opowiadania „Krótka historia spodni w Tomaszowie Mazowieckim” mamy okazję przeczytać również inne, jak np. „Nasza kochana SB”, „Politura”, „Cygańskie fanty” czy „Przedszkole złoczyńców”.

Przyznaję, że książka ta bardzo mnie zaskoczyła. Biorąc pod uwagę okładkę, spodziewałam się opowiadań typowych dla młodzieży, jednakże otrzymałam coś całkowicie innego. Są one przede wszystkim niezwykle prawdziwe, już po kilku pierwszych stronach można poczuć ich realność tak, że świat przedstawiony w tych opowiadaniach wydaje nam się naprawdę bliski – nie biorąc oczywiście pod uwagę faktu, iż akcja części tych opowiadań ma miejsce w Polsce. Opowiadania te są ciekawe, temu zaprzeczyć nie mogę, ale nie posiadają w sobie niczego, co by mnie zachwyciło. Nie spodziewałam się wiele po tej książce, nie miałam żadnych oczekiwań i nie poczułam się rozczarowana tym, iż opowiadania te niezbyt mnie oczarowały.

Ja jestem typem osoby, która raczej nie przepada za czytaniem opowiadań – nie ważne, czy są one w jakikolwiek sposób ze sobą powiązane, czy zupełnie od siebie różne. Zbiór opowiadań Edwarda Wójciaka zdecydowanie nie ułatwia mi polubienia czytania podobnych książek. Jedyna rzecz, która naprawdę nie podobała mi się w tej książce, to język, jakim posługiwał się autor. Częste przekleństwa i kolokwializmy to coś, czego naprawdę bardzo nie lubię, a dla mnie niezwykle istotne jest to, jakim językiem posługuje się autor pisząc daną powieść.

Nie odradzam nikomu czytania tych opowiadań, bo to, że mi się one nie spodobały, nie znaczy wcale, że z innymi czytelnikami będzie tak samo. A wręcz przeciwnie, mimo wszystko zachęcam do przeczytania, może ktoś znajdzie w tym zbiorze coś dla siebie. Główny bohater przedstawia w nich ważne momenty swojego życia. Znalazł się również moment na wspomnienia z czasów II wojny światowej, które były naprawdę wzruszające, jednakże nie poprawiły mojej opinii o całej książce. Niemniej przeczytanie tych opowiadań uważam za ciekawe doświadczenie.

„Krótka historia spodni w Tomaszowie Mazowieckim” jest to zbiór 13 najlepszych opowiadań Edwarda Wójciaka. Autor to emigrant w Kanadzie, zdobywca dwóch wyróżnień w III Konkursie Literackim im. Marka Hłaski, organizowanym przez Klub Inteligencji Polskiej w Wiedniu i ich pismo „Jupiter”. Jest również zdobywcą Złotej Sowy – polonijnego Oskara w dziedzinie literatury za rok...