Heh... biorąc pod uwagę moje zastrzeżenia do części pierwszej (czyli: dobra, nieźle napisana ale to jednak tylko historia o królikach ;) która nic szczególnego do mojego życia nie wniosła) po co w ogóle wysłuchałem drugiej części? No przede wszystkim chyba z tego wewnętrznego przymusu, że jak już ściągnęły mi się obie, to trzeba :D trochę też dlatego, że akurat nie miałem nic lepszego na komórce (znaczy miałem ale się nie dało odsłuchać). Moja ocena jest podobna jak w przypadku pierwszej części - nie jest to jakaś zła książka (chociaż jednak gorsza od pierwszej) ale mnie brakowało tego czegoś... chyba mojego zainteresowania zwyczajnie ;) Wysłuchałem (ktoś w innej opinii słusznie zauważył, że lepiej by pasowała na część pierwszej książki a nie na osobną) ale gdyby nie to, że na słuchanie mam w pracy sporo czasu, to byłoby mi go szkoda. Taka mitologia królików, może mieć swój urok, ale niekoniecznie dla mnie ;)

(czytana/słuchana: 14.11.2022)
3/5 [6/10]

Heh... biorąc pod uwagę moje zastrzeżenia do części pierwszej (czyli: dobra, nieźle napisana ale to jednak tylko historia o królikach ;) która nic szczególnego do mojego życia nie wniosła) po co w ogóle wysłuchałem drugiej części? No przede wszystkim chyba z tego wewnętrznego przymusu, że jak już ściągnęły mi się obie, to trzeba :D trochę też dlatego, że akurat nie miałem...

O ile Wodnikowe Wzgórze bardzo cenie i niezwykle mi się podobało, tak już same opowiadania nie bardzo do mnie trafiły. W sumie mogłyby by być częścią historii Wodnikowego Wzgórza i wcale bym tego nie zauważyła. Chyba po prostu trochę się wynudziłam i w pewnym momencie zdałam sobie sprawę, że czytam już bardziej na siłę żeby dokończyć. Przeciętne.

O ile Wodnikowe Wzgórze bardzo cenie i niezwykle mi się podobało, tak już same opowiadania nie bardzo do mnie trafiły. W sumie mogłyby by być częścią historii Wodnikowego Wzgórza i wcale bym tego nie zauważyła. Chyba po prostu trochę się wynudziłam i w pewnym momencie zdałam sobie sprawę, że czytam już bardziej na siłę żeby dokończyć. Przeciętne.

Baśnie snute przez króliki. Byłam zauroczona historiami w 2002 roku.

Baśnie snute przez króliki. Byłam zauroczona historiami w 2002 roku.

Uzupełnienie opowieści ze świata mieszkańców Wzgórza. Równie dobra jak część pierwsza. Warto przeczytać!

Uzupełnienie opowieści ze świata mieszkańców Wzgórza. Równie dobra jak część pierwsza. Warto przeczytać!

Bajki Ezopa w wersji brytyjskiej. Nie czytałem (jeszcze) powieściowego pierwowzoru, więc nie mam porównania. Opowiastki lekkie, przyjemne, zgrabnie napisane, dużo tutaj optymizmu i ciepła, przyjemnie się robi na serduszku, chociaż nie jest to o dziwo lektura dla dzieci, są momenty drastyczne. I nic ponadto w sumie, antropomorfizacja level classic, infantylne to trosze, niemniej świat przedstawiony żywy i wciągający. Dobry pisarz z tego Adamsa.

Bajki Ezopa w wersji brytyjskiej. Nie czytałem (jeszcze) powieściowego pierwowzoru, więc nie mam porównania. Opowiastki lekkie, przyjemne, zgrabnie napisane, dużo tutaj optymizmu i ciepła, przyjemnie się robi na serduszku, chociaż nie jest to o dziwo lektura dla dzieci, są momenty drastyczne. I nic ponadto w sumie, antropomorfizacja level classic, infantylne to trosze,...

Nie tak dobra jak pierwsza część - opowiadania nie pozwalają na głębsze pociągnięcie historii królików - natomiast w dalszym ciągu przyjemna książka, która pokazuje jakie życie prowadziły zwierzaki po wygraniu wielkiej bitwy o swoją królikarnię. Szkoda, że tak niewiele osób, po nią sięga po ukończeniu Wodnikowego Wzgórza.

Nie tak dobra jak pierwsza część - opowiadania nie pozwalają na głębsze pociągnięcie historii królików - natomiast w dalszym ciągu przyjemna książka, która pokazuje jakie życie prowadziły zwierzaki po wygraniu wielkiej bitwy o swoją królikarnię. Szkoda, że tak niewiele osób, po nią sięga po ukończeniu Wodnikowego Wzgórza.

Po ogromnym, światowym sukcesie Wodnikowego Wzgórza, gdzie losy Leszczynka i jego całej gromadki śledzili miliony czytelnikow na całym świecie Richard Adams poświęcił jeszcze chwile czasu słynnej królikarni i poczynił serie opowieści, w ktorych możemy poznać dalsze losy Leszczynka oraz poznać kilka innych opowieści o El-Ahrerze.

Na polskim rynku jest jedyne wydanie, które na chwile dzisiejszą jest trudno dostępne.
W tlumaczeniu jest kilka błędów, raz imiona królików sa przetłumaczone, raz nie.
Czytajac tę książkę od razu po wysokiej jakości opisach przyrody czy spójności w samym Wodnikowym Wzgórzu, tutaj pozostaje mały niedosyt.
Opowieści same w sobie są bardzo ciekawe, i pozostawia w duszy ślad nostalgii.

Po ogromnym, światowym sukcesie Wodnikowego Wzgórza, gdzie losy Leszczynka i jego całej gromadki śledzili miliony czytelnikow na całym świecie Richard Adams poświęcił jeszcze chwile czasu słynnej królikarni i poczynił serie opowieści, w ktorych możemy poznać dalsze losy Leszczynka oraz poznać kilka innych opowieści o El-Ahrerze.

Na polskim rynku jest jedyne wydanie,...

Przeczytałam jedno opowiadanie, ale to nie moja bajka. Prawdopodobnie moja ocena jest zaniżona, bo to tylko 42 przeczytane strony.

Przeczytałam jedno opowiadanie, ale to nie moja bajka. Prawdopodobnie moja ocena jest zaniżona, bo to tylko 42 przeczytane strony.

To była słaba książka. Dzieli się na 3 rozdziały. Chociaż w praktyce to na 2. Bo 1 i 2 opowiada o El-ahrerze którego osobiście nie lubię, strasznie nudne są te opowiadania. Również w 1 tomie mnie nie zaciekawiły. Natomiast rozdział 3 to kontynuacja Wodnikowego, która była bardzo średnia. Także ogólna ocena wychodzi dość niska.

To była słaba książka. Dzieli się na 3 rozdziały. Chociaż w praktyce to na 2. Bo 1 i 2 opowiada o El-ahrerze którego osobiście nie lubię, strasznie nudne są te opowiadania. Również w 1 tomie mnie nie zaciekawiły. Natomiast rozdział 3 to kontynuacja Wodnikowego, która była bardzo średnia. Także ogólna ocena wychodzi dość niska.

Na pewno nie jest tak dobra jak "Wodnikowe Wzgórze". Tamto czytało się jako opowieść z podwójnym dnem, tutaj morał jest widoczny natychmiast, podany stanowczo zbyt łopatologicznie dla dorosłego czytelnika.
Książka bardzo nierówna. Za pierwsze dwie opowieści należałoby się conajmniej osiem gwiazdek: w baśniowej, mitycznej atmosferze malują El-ahrerę jako bohatera-założyciela, zdobywającego dla swego ludu zmysł węchu niczym herosi wykradający bogom ogień, albo zyskującego nieśmiertelność w podróży poza granicami czasu. Piękne i godne czytania po kilka razy.
Do zupełnie innego gatunku należy historia Dzwonka (charakterystyczne, że opowiada ją wesołek znany z ciągłych dowcipów, więc należy ją traktować z przymrużeniem oka) o wojnie El-ahrery z królem Okrutniastym. Budową fabuły przypomina baśnie Grimmów, więc zmieniamy otoczenie z mitycznego na folklorystyczne. Podobnie należałoby odczytywać opowieść Przetacznika, jako przykład miłej angielskiemu uchu poezji nonsensu.
Natomiast opowieści o życiu królikarni na Wodnikowym Wzgórzu rażą schematycznością. Pomagaj innym, szanuj starszych, nie daj się ponieść panice... to już zwykłe moralizowanie.

Na pewno nie jest tak dobra jak "Wodnikowe Wzgórze". Tamto czytało się jako opowieść z podwójnym dnem, tutaj morał jest widoczny natychmiast, podany stanowczo zbyt łopatologicznie dla dorosłego czytelnika.
Książka bardzo nierówna. Za pierwsze dwie opowieści należałoby się conajmniej osiem gwiazdek: w baśniowej, mitycznej atmosferze malują El-ahrerę jako...