To pozycja, do której warto sięgnąć już po przeczytaniu „Wstępu do psychoanalizy”, jeżeli ktoś ma ochotę kontynuować przygodę z Freudem i zapoznać się z dużą ilością przykładów na psychopatologię życia codziennego, a także przyjrzeć się rozkładaniu na elementy składowe marzeń sennych oraz szukaniu wiążących się z nimi skojarzeń.

To pozycja, do której warto sięgnąć już po przeczytaniu „Wstępu do psychoanalizy”, jeżeli ktoś ma ochotę kontynuować przygodę z Freudem i zapoznać się z dużą ilością przykładów na psychopatologię życia codziennego, a także przyjrzeć się rozkładaniu na elementy składowe marzeń sennych oraz szukaniu wiążących się z nimi skojarzeń.

Naprawdę lubię czytać książki zarówno popularnonaukowe jak i naukowe, interesuję się też psychologią i psychiatrią, ale... Jak dla mnie jedyny interesujący fragment to wstęp (i to w dodatku innego autora). Nakreślony jest tam rys historyczny Freuda i jego badań. Treść książki potwierdza słowa autora wstępu - Freud nigdy nie przeprowadził konkretnych badań, wszystko oparte jest na anegdocie i snuciu teorii. I tym w sumie jest cała książka. Snuciem teorii - niepodpartym niczym naukowym i powtarzalnym w badaniach.

Naprawdę lubię czytać książki zarówno popularnonaukowe jak i naukowe, interesuję się też psychologią i psychiatrią, ale... Jak dla mnie jedyny interesujący fragment to wstęp (i to w dodatku innego autora). Nakreślony jest tam rys historyczny Freuda i jego badań. Treść książki potwierdza słowa autora wstępu - Freud nigdy nie przeprowadził konkretnych badań, wszystko oparte...

Ciekawe anegdoty, mało konkretów, ale skłania do przemyśleń nad swoją podświadomością. Przedmowa Włodzimierza Szewczyka otwiera oczy na skłonność Freuda do uogólnień i myślenia życzeniowego.

Ciekawe anegdoty, mało konkretów, ale skłania do przemyśleń nad swoją podświadomością. Przedmowa Włodzimierza Szewczyka otwiera oczy na skłonność Freuda do uogólnień i myślenia życzeniowego.

Jak na tamte czasy przełomowa, aczkolwiek zbyt dużo libido... Eh ten Freud.

Jak na tamte czasy przełomowa, aczkolwiek zbyt dużo libido... Eh ten Freud.

Książka ciekawa, zawiera elementy, które zrozumieć mogą nawet laicy psychologii i tematy, które znane nam są w życiu.

Książka ciekawa, zawiera elementy, które zrozumieć mogą nawet laicy psychologii i tematy, które znane nam są w życiu.

Ciekawa pozycja, dla miłośników takiej tematyki. Biorąc pod uwagę czasy, kiedy działał Freud, początki psychiatri itp. całkiem trafne analizy.

Ciekawa pozycja, dla miłośników takiej tematyki. Biorąc pod uwagę czasy, kiedy działał Freud, początki psychiatri itp. całkiem trafne analizy.

Psychopatologia jest lekturą żmudną.
Czyta się ją dość ciężko, wyłuskując tezy między drobiazgową wiwisekcją przypadków i piętrowymi analizami autora. Freud jak pisał, tak pracował. W psychoanalizie rzadko pracuje się tak, jak Freud badał sny swoich pacjentów, wnikliwie je analizując i konfrontując ze skojarzeniami pacjenta.

Istnieje jednak kilka istotnych powodów, by rozważania Freuda poznać.

Przede wszystkim przez wzgląd na geniusz i nowatorstwo badacza. Freudowska wykładnia działania umysłu ludzkiego, negująca racjonalność naszych wyborów i zachowań na rzecz irracjonalnych i emocjonalnych pobudek, wywarła kolosalny wpływ na filozofów, lekarzy i uczonych i kształtuje je do dziś.

Sigmund Freud był pionierem, także w dziedzinie psychologii, w postaci jaką jest ta nauka obecnie. Snów - w sposób, w jaki analizował je austriacki psychiatra – nikt nie traktował poważnie. Freud twierdził, wbrew ówczesnym tezom, że sen nie jest przypadkowym zakłóceniem, wypadkową zmęczonego umysłu. Traktował sen jako komunikat nieświadomości dla świadomości, jako przekaz. Więcej - Freud przypisywał marzeniom sennym tak doniosłe znaczenie, że stały się one podwaliną tezy o istnieniu nieświadomości. Nieświadomość zaś powoduje, że ludzkie decyzje i działania nie ograniczają się do tego, co racjonalne.

Odkrywając ludzką nieświadomość, Freud twierdził, że nie jesteśmy zdolni, by panować do końca nad sobą.
Idąc dalej Freudem – co również wykazał w książce – twierdził on, że nie ma zbiegów okoliczności, przejęzyczeń, omyłek ani roztargnienia, ponieważ nic w życiu nie dzieje się przypadkiem.
Freud twierdził ponadto, że ludzie wolą mieć rację, niż być szczęśliwi. I to jest jedna ze smutniejszych, odważniejszych i także nowatorskich konstatacji z Psychopatologii Freuda.

Psychopatologia jest lekturą żmudną.
Czyta się ją dość ciężko, wyłuskując tezy między drobiazgową wiwisekcją przypadków i piętrowymi analizami autora. Freud jak pisał, tak pracował. W psychoanalizie rzadko pracuje się tak, jak Freud badał sny swoich pacjentów, wnikliwie je analizując i konfrontując ze skojarzeniami pacjenta.

Istnieje jednak kilka istotnych powodów, by...

Zabawne.

Zabawne.

Dla ogólnego polotu przeczytana.

Dla ogólnego polotu przeczytana.

Toporny język, lanie wody i mało konkretów.
Po prostu Freud.

Toporny język, lanie wody i mało konkretów.
Po prostu Freud.