“Jeśli coś można sobie wyobrazić, to znaczy, że istnieje prawdopodobieństwo, że to coś się urzeczywistni. Jesteśmy ulepieni z prawdopodobieństw.”

Ciało Maxine pokrywają tatuaże obdarzone niezwykłą siłą, umysłem, sercem, a także duszą. Za dnia chronią dziewczynę, tworząc na jej skórze nieprzenikalny pancerz, zaś po zmroku przybierają postać śmiercionośnych demonów, gotowych poświęcić własne życie za Maxine. Odkąd coraz więcej mrocznych istot przedostaje się przez barierę oddzielającą światy, dziewczyna jako ostatnia tropicielka demonów ma ręce pełne roboty. Gdy w jej samotnym dotąd życiu pojawia się mężczyzna z niesamowitymi umiejętnościami i mrocznymi tajemnicami, tropicielka zaczyna wpadać w coraz większe kłopoty. Aby odnaleźć prawdziwą siebie i ocalić życie ukochanego mężczyzny, musi uwolnić drzemiącą w niej moc, która wydaje się żądna krwi.

“Wołanie z mroku” to drugi tom cyklu “Pocałunek łowcy” autorstwa Marjorie M. Liu. W porównaniu z pierwszym tomem, czytało mi się ją odrobinę lepiej, choć nadal pojawiały się tam krótkie i irytujące zdania typu “Mój mężczyzna.”, “To jest droga”, w moim odczuciu dość mocno psujące odbiór lektury. Uściślając, nie miałabym problemu, gdyby takimi zdaniami posługiwały się demony żyjące na skórze bohaterki, które przybyły z innego świata. Sprawa ma się inaczej, gdy chodzi o samą Maxine, nie potrafiącą złożyć bardziej rozbudowanego zdania. Niestety, wszyscy bohaterowie mieli ten sam problem. Dostajemy tutaj dużo więcej ciekawej akcji, jednak i ona jest momentami dość mocno zagmatwana. Czytelnik został zasypany całą masą nowych informacji i musi je sobie przyswoić w krótkim czasie, a akcja nie zatrzymuje się nawet na chwilę. W skutek tego dowiadujemy się stosunkowo dużo, a i tak wiemy coraz mniej. Bohaterowie bardzo często zmieniają swoją lokalizację, podróżując nie tylko po świecie, ale także po innych wymiarach i odbywają podróże w głąb siebie, przez co łatwo było się pogubić w całej akcji i miejscach. Tajemnice i intrygi niekiedy wydawały się robione na siłę, z małych rzeczy pojawiał się ogromny problem, praktycznie nie do rozwiązania, który ostatecznie udawało się zażegnać w chwilę jak za sprawą magicznej różdżki. Ciężko czytało się również dialogi - niektóre z nich były wręcz nienaturalne, mające niewiele do czynienia z prawdziwymi kontaktami międzyludzkimi. Żeby nie było zbyt negatywnie, muszę pochwalić ciekawy pomysł na fabułę, mający naprawdę duży potencjał oraz ożywające tatuaże, będące czymś zdecydowanie niespotykanym w literaturze. W “Wołaniu z mroku” wraz z bohaterami staramy się odkryć ich prawdziwą tożsamość oraz stopniowo poznajemy ich sposób myślenia, zachowania i motywacje, napędzające ich do działania. Pojawia się również wątek romantyczny, ale nie jest on mocno wyeksponowany i nie przysłania głównej fabuły. Niestety, bardzo mało dowiadujemy się o samych emocjach bohaterów i ich odczuciach względem siebie. Czytelnik dowiaduje się jedynie, że Maxine i Grand planują wspólne spędzenie życia już po kilku miesiącach swojej znajomości.
“Wołanie z mroku” skradło moje serce, gdy jeszcze byłam nastolatką, jednak po latach całkiem inaczej patrzę na tę lekturę. Strasznie wymęczyłam się podczas jej czytania i cieszę się, że nie trzeba znać treści pierwszego tomu, by coś rozumieć, bo absolutnie nic nie pamiętam z “Pocałunku łowcy”. Książka ta zdecydowanie miała spory potencjał, ale coś nie do końca tu zagrało. Po przeczytaniu książki będziecie pamiętać jedynie o ożywających tatuażach, szalonej Mare hodującej pewne “magiczne” rośliny w piwnicy i o mężczyźnie, który gra na flecie. Raczej szybko nie sięgnę po zakończenie tej serii.

“Jeśli coś można sobie wyobrazić, to znaczy, że istnieje prawdopodobieństwo, że to coś się urzeczywistni. Jesteśmy ulepieni z prawdopodobieństw.”

Ciało Maxine pokrywają tatuaże obdarzone niezwykłą siłą, umysłem, sercem, a także duszą. Za dnia chronią dziewczynę, tworząc na jej skórze nieprzenikalny pancerz, zaś po zmroku przybierają postać śmiercionośnych demonów, gotowych...

Strażniczka ludzkości z "Pocałunku łowcy" dla śmiertelnika rzuca na szalę swoją demoniczną moc.

"Chronię śmiertelników przed demonami. Czy zdołam ochronić jedynego mężczyznę, który może mnie uszczęśliwić… lub zniszczyć?

Moją skórę okrywają tatuaże obdarzone umysłem, sercem i duszą. W dzień mnie chronią, lecz gdy usłyszą wołanie z mroku, porzucają moje ciało i przybierają swoją prawdziwą postać – postać demonów…"

Maxine Kiss to ostatnia tropicielka demonów i ostatnia nadzieja współczesnego świata, któremu zagrażają istoty przybywające z ciemności. Zawsze bez reszty oddawała się walce, lecz odkąd w jej samotność wkroczył niezwykły śmiertelnik, odkryła smak namiętności. Teraz przyjdzie jej zaznać strachu o życie mężczyzny, którego pokochała z całej swojej demonicznej duszy. Żeby go ocalić, Maxine musi zrobić to, co przeraża ją najbardziej: uwolnić swoją potężną mroczną moc…
(Opis wydawcy)

Strażniczka ludzkości z "Pocałunku łowcy" dla śmiertelnika rzuca na szalę swoją demoniczną moc.

"Chronię śmiertelników przed demonami. Czy zdołam ochronić jedynego mężczyznę, który może mnie uszczęśliwić… lub zniszczyć?

Moją skórę okrywają tatuaże obdarzone umysłem, sercem i duszą. W dzień mnie chronią, lecz gdy usłyszą wołanie z mroku, porzucają moje ciało i przybierają...

Lepsza niż część pierwsza ale dalej czyta się bardzo opornie.

Lepsza niż część pierwsza ale dalej czyta się bardzo opornie.

Zdania nie zmieniam super się czyta

Zdania nie zmieniam super się czyta

fajne demony xd

fajne demony xd

Marjorie Liu po mistrzowsku splata trzymającą w napięciu intrygę z romantycznym wątkiem, a fantastyczny świat z realiami współczesności.

Marjorie Liu po mistrzowsku splata trzymającą w napięciu intrygę z romantycznym wątkiem, a fantastyczny świat z realiami współczesności.

Druga część przygód Maxine wydaje się być jeszcze bardziej dynamiczna niż poprzednia. Jednak w pewnym momencie miałam już lekki przesyt tej ciągłej akcji. Kiedy jej nie było to nie było, a jak się pojawiła to prawie do ostatniej strony coś się dzieje. Z jednej strony strategia autorki by stworzyć książkę właśnie w ten sposób z rozdziału na rozdział zachęca czytelnika by ją skończył. Jednak w pewnej chwili uświadamiamy sobie że nawet nie wiemy ile akcja trwała dni, tygodnie czy miesiące. Trochę to dziwne, no cóż jak i cała książka. Akacja połączona z fantastyką.
W końcu jednak dowiadujemy się o przeszłości Granta i o jego wpływie na Tropicielkę. Sięgając po drugą część miałam nadzieję, że będzie ona lepsza od poprzedniej, jednak jak to zazwyczaj bywa kolejna część trochę obniżyła loty. Zobaczymy jak będzie się czytać ostatnią część :)

Druga część przygód Maxine wydaje się być jeszcze bardziej dynamiczna niż poprzednia. Jednak w pewnym momencie miałam już lekki przesyt tej ciągłej akcji. Kiedy jej nie było to nie było, a jak się pojawiła to prawie do ostatniej strony coś się dzieje. Z jednej strony strategia autorki by stworzyć książkę właśnie w ten sposób z rozdziału na rozdział zachęca czytelnika by ją...

Nadal mi się podoba to co wymyśliła autorka lecz pierwsza część była znacznie lepsza. Dużo akcji to jest plus, niestety tak samo jak w poprzedniej części głównym wrogiem okazuje się jeden z awatarów uwięzionych przez swoich współbraci w więzieniu znajdującym się na ziemi. Więzienia się rozpadają i coraz więcej potworów wydostaje się na wolność. Jedyną nadzieją pozostaje Maxine, która jest ostatnią żyjącą na ziemi strażniczką. Cała nadzieja w niej i w jej ukochanym, który jak się okazuje również posiada niezwykłe moce. Razem są w stanie pokonać każdego wroga, tylko czy aby każdego?

Nadal mi się podoba to co wymyśliła autorka lecz pierwsza część była znacznie lepsza. Dużo akcji to jest plus, niestety tak samo jak w poprzedniej części głównym wrogiem okazuje się jeden z awatarów uwięzionych przez swoich współbraci w więzieniu znajdującym się na ziemi. Więzienia się rozpadają i coraz więcej potworów wydostaje się na wolność. Jedyną nadzieją pozostaje...

Przygód Maxine Kiss ciąg dalszy. Dziewczyna z demonami stara się rozwikłać kolejne zagadki, których - jak na złość - więcej przybywa niż ubywa, a czytelnik wraz z nią przemierza mroczne Seattle plus kilka innych wymiarów, by dowiedzieć się prawdy...

Pierwsza rzecz, która od razu rzuciła mi się w oczy to próba dopracowania bohaterów. Czy wyszło to autorce? Tak i bardzo się z tego powodu ucieszyłam, bo okazało się, że Maxine wcale nie jest idealna, ma swoje wady i słabości, myśli i czuje jak zwykły człowiek, jest ciekawa świata, pragnie poznać prawa rządzące ludzkim i
demonicznym światem. Jeśli już wspominam o światach - również one zostały lepiej opisane, bo w końcu czytelnik dowiaduje się o co chodzi z tymi "innymi wymiarami" i tajemniczym Labiryntem. Dodatkowo autorka przedstawia tu ciekawą wizję stworzenia rasy ludzkiej, ale więcej na ten temat zdradzać nie będę.



Jest jednak jedna rzecz, która obniża moją ocenę książki - nudna akcja. Paradoksalnie bardzo dużo się dzieje, bohaterka nie ma ani chwili wytchnienia (jak ona to wytrzymuje!?),ale to wszystko nie przynosi jakiś większych skutków, nie jest to konkretne działanie - ot, kolejny zombie-demon do zabicia, walka, ucieczka, kogoś ratowanie, porywanie, a potem od nowa. Brakowało mi tu punktu
zwrotnego, czegoś szokującego, działania, które by posunęło akcję do przodu.

Drugi tom pozostawił po sobie niedosyt, ale ogrom wątpliwości, które miała rozwiązać trzecia część serii.


opublikowane na http://magica-mundi.blogspot.com/

Przygód Maxine Kiss ciąg dalszy. Dziewczyna z demonami stara się rozwikłać kolejne zagadki, których - jak na złość - więcej przybywa niż ubywa, a czytelnik wraz z nią przemierza mroczne Seattle plus kilka innych wymiarów, by dowiedzieć się prawdy...

Pierwsza rzecz, która od razu rzuciła mi się w oczy to próba dopracowania bohaterów. Czy wyszło to autorce? Tak i bardzo się...

Ciekawa, wciągająca nie raz zaskakujące zwroty akcji. Przyjemnie i szybko się czyta.

Ciekawa, wciągająca nie raz zaskakujące zwroty akcji. Przyjemnie i szybko się czyta.