Meduza: Tygrys w opałach

Cały cykl de facto skupiony jest wokół centralnej idei Amerykańskiego Snu- wierzenia, że dzięki pracy, inteligencji i determinacji można osiągnąć szczyty władzy i marzeń. Bohaterowie każdej z książek wspinają się po drabinie społecznej aby ostatecznie skonfrontować się z władcą planety.
Autor ewidentnie był przekonany o tej iluzji możliwości, jakie stoją przed każdym. Problem w tym, że tak jak w realnym świecie, tak i na planetach Rombu, istnieją ukryte siły, które pociągają za sznurki i decydują o faktycznym przebiegu spraw- są nimi w tym cyklu obie rasy obcych.
Same planety rombu, ich nowa ludzka ludność przypominają bliźniaczo osadników w Ameryce Północnej, za obcy jawią się jako autochtoniczni Indianie.
Wiara w kapitalizm i demokracje, która mimo podkreślanych wielokrotnie w książkach wadach, wydaje się być głównym motywem, który kieruje autorem. Niezwykłe moce jakie posiadają mieszkańcy Rombu i fakt, że tworzą oni nowe społeczeństwo na dziewiczych planetach jest de facto idealizacją wolnego rynku i kapitalizmu.
Opisywana szeroko dynamika zmian własnego organizmu zdaje się przepowiadać jedną z głównych idei kultury zachodniej dominującej obecnie, jaką jest płynność płciowa i ideologia gender.
Współczesna kultura zachodnia zbudowana jest na fundamencie przyjemności, w tym przyjemności seksualnej i nieograniczonej możliwości ekspresji własnej płciowości.
Główny bohater Meduzy koniec końców zostaje przemieniony w seksualną zabawkę, pociągającą kobietę, która jest niewolnicą. Jest to moim zdaniem wyraz ciemnej strony kapitalizmu, w którym podążanie za maksymalizacją zysku i dóbr w końcu sami stajemy się towarem.
Cały cykl dał mi sporo do myślenia, ale nie polecam innym, bo jest zbyt podszyty ideologią.

Cały cykl de facto skupiony jest wokół centralnej idei Amerykańskiego Snu- wierzenia, że dzięki pracy, inteligencji i determinacji można osiągnąć szczyty władzy i marzeń. Bohaterowie każdej z książek wspinają się po drabinie społecznej aby ostatecznie skonfrontować się z władcą planety.
Autor ewidentnie był przekonany o tej iluzji możliwości, jakie stoją przed każdym....

Ostatnia część troszkę podnosi poziom w stosunku to trzech poprzednich. Na początek ostrzeżenie dla tych, którzy nie czytali: o ile poprzednie trzy części można czytać w dość dowolnej kolejności (aczkolwiek zalecałbym czytać je po bożemu, czyli Lilith->Cerber->Charon),to "Meduza" powinna być przeczytana jako ostatnia.

Co do książki - nie ma rewelacji. Dość zgrabnie zamyka cały cykl zamykając większość wątków. Te same bolączki, co przy poprzednich częściach: nijaki styl, nudne postacie i dość prymitywnie poprowadzona akcja. Nie ma co się nastawiać, że będzie lepiej.

Zaletą książki jest ponad 70-stronicowy epilog, który łączy i zamyka fabułę wszystkich czterech części.

Ostatnia część troszkę podnosi poziom w stosunku to trzech poprzednich. Na początek ostrzeżenie dla tych, którzy nie czytali: o ile poprzednie trzy części można czytać w dość dowolnej kolejności (aczkolwiek zalecałbym czytać je po bożemu, czyli Lilith->Cerber->Charon),to "Meduza" powinna być przeczytana jako ostatnia.

Co do książki - nie ma rewelacji. Dość zgrabnie...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam