Peak Dick. Masa zupełnie niepowiązanych wstawek i scen z czapy, a jednak tworząca spójną całość. Bardzo dobra.

Peak Dick. Masa zupełnie niepowiązanych wstawek i scen z czapy, a jednak tworząca spójną całość. Bardzo dobra.

Cudowna... tragifarsa. Dick wykreował świat rzeczywisty, ale pełen abstrakcyjnych zachowań. I nie zostawił suchej nitki na, nie tyle przemyśle zbrojeniowym samym w sobie, ile na idei obronności, wroga, który czyha za rogiem. Nie wiem czy zamierzenie, ale w powieści na chwilę pojawia się generał Nathan Schwarzkopf, dziwnie zbieżny z generałem Herbertem Normanem Schwarzkopfem, „gwiazdą” wojny w Iranie. Główny bohater to taka mieszanka Karla Lagerfelda z Anatolijem Kaszpirowskim, a przemysł zbrojeniowy to taka tabloidowa papka. Obcy, „CIA i KGB” są jak w filmach Terry'ego Gilliama. Do tego opis świata jakże niezwykły, na wszystko wymyślone nazewnictwo. Ludzie, których charaktery nigdy się nie zmieniają: idioci zwykli, zadufani w sobie narcyzi, ludzie strachliwi, ale w chwili zagrożenia potrafiący wykrzesać z siebie odwagę. Elity, które do rządzenia się nie nadają i społeczeństwo, które niewiele to obchodzi. Fabuła się świetnie składa, choć nie rwie do przodu, bez „dikowskich” odlotów Książka jest kolażem pomysłów: zakrzywienie czasu, kosmici, androidy, romans, tragiczna miłość. Sporo rzeczy wciśniętych na siłę, żeby było bardziej SF, albo... no właśnie, Dick niczego nie narzuca, można ją odbierać dowolnie.

Cudowna... tragifarsa. Dick wykreował świat rzeczywisty, ale pełen abstrakcyjnych zachowań. I nie zostawił suchej nitki na, nie tyle przemyśle zbrojeniowym samym w sobie, ile na idei obronności, wroga, który czyha za rogiem. Nie wiem czy zamierzenie, ale w powieści na chwilę pojawia się generał Nathan Schwarzkopf, dziwnie zbieżny z generałem Herbertem Normanem...

Klasyczna powieść SF. Trochę ciężka, chaotyczna i wymagająca.

Klasyczna powieść SF. Trochę ciężka, chaotyczna i wymagająca.

Dick uchodzi za jednego z najwybitniejszych amerykańskich pisarzy science fiction, podobnie jak nasz rodzimy twórca Stanisław Lem, kilkadziesiąt lat temu spekulował o tym, że będzie internet i coś takiego jak media społecznościowe, które zrewolucjonizują relacje międzyludzkie. Jak bardzo tego dopiero będziemy się dowiadywać w przyszłości. Ale niezależnie jak to oceniać, to wiemy, że są sytuacje, że to się rzeczywiście sprawdza i szczególnie ostatnie miesiące empirycznie tego dowiodły. Dicka interesowała sytuacja geopolityczna na świecie i książka zatytułowana „Cudowna broń” dotyczy wyścigu zbrojeń w czasie zimnej wojny. Czyli rywalizacja między USA a ZSRR. Upadku ZSRR mistrz science fiction z USA nie przewidywał co prawda, ale nominalnie jest tam w książce rok 2004, sytuacja niewiele się różni jeśli brać pod uwagę raczej napięte stosunki dyplomatyczne między USA a Rosją, i sprzeczne interesy tych krajów zwłaszcza na bliskim wschodzie. I pod tym kątem diagnozy Dicka są bardzo interesujące. Także to daje do myślenia, że nie da się lansować przez kolejne dekady polityki atomowej po obydwu stronach i rządzący muszą to wiedzieć, dokładnie tak jak to jest w tej książce. Czyli co pozostaje rozwój uzbrojenia tzw. konwencjonalnego. W książce tym artyzmem, tak nie ma tu przesady, w projektowaniu broni zajmowali się Lars Prowdery (Za –Blok) i Lilio Topczewa (Oko Wschód) I oczywiście wszystko byłoby ładnie pięknie, gdyby nie słupek, gdyby nie poprzeczka. Pojawiło się zagrożenie z kosmosu i obydwoje musieli się spotkać, bowiem obydwa mocarstwa muszą działać razem i sprostać zagrożeniu z kosmosu. Nie trudno się domyśleć, że zrobi się z tego przy okazji love story, że obydwoje się zakochają.

Książka nie należy do najlepszych jakie napisał Dick, czasem można odnieść wrażenie, że jest naciągana, wszystko co się da próbował autor tam wcisnąć i podróże w czasie, androidów, kosmitów, którzy z Ziemian chcą zrobić sobie niewolników, bo tylko do tego się ich zdaniem nadajemy, tak jakby coś im się pokiełbasiło i na Planetę małp trafili, w sumie wynika z tego, że to dla nich byłby jeden czort czy my mamy np. futerka czy nie. No i że oni są niewyobrażalnie dziwni. Na pewno interesujące są te spekulacje dotyczące polityki i kombinatoryka jak może wyglądać przyszłość dotycząca wojen.

Akcja rozkręca się właściwie dopiero pod koniec książki kiedy Lars Prowdery trafia do Moskwy i przedstawiona mu zostaje rosyjska odpowiedniczka. Są bardzo podobni do siebie nie tylko z racji zainteresowań spraw zawodowych, ale też mają dość szemraną przeszłość i mieli na pieńku z władzą, ale, że byli niezastąpieni, o ile to możliwe, sprawują swoje odpowiedzialne funkcje, a teraz planeta potrzebuje wręcz szalonego geniuszu, żeby sprostać kosmitom z Syriusza, o których wiadomo, że dobrych intencji zdecydowanie nie mają. Czy dadzą radę? Czy uratują naszą planetę?

Książka jest ciekawa, warto przeczytać.

Dick uchodzi za jednego z najwybitniejszych amerykańskich pisarzy science fiction, podobnie jak nasz rodzimy twórca Stanisław Lem, kilkadziesiąt lat temu spekulował o tym, że będzie internet i coś takiego jak media społecznościowe, które zrewolucjonizują relacje międzyludzkie. Jak bardzo tego dopiero będziemy się dowiadywać w przyszłości. Ale niezależnie jak to oceniać, to...

A ta książka to o czym???

A ta książka to o czym???

Dziwne i fabularnie niespójne. "Cudowna broń" to zlepek pomysłów i kilku niedopracowanych historii. Dwie ciekawe postacie to zbyt mało, żeby utrzymać moje zainteresowanie lekturą. Wielokrotnie cofałem się, aby ponownie przeczytać rozdział bądź dwa, aby zorientować się o co w tym wszystkim właściwie chodzi. Morału brak - przynajmniej ja go nie dostrzegam. Mimo wszystko warto "Cudowną broń" przeczytać, choćby po to aby przekonać się, że narkotykowa twórczość Dicka nie zawsze trzyma poziom.

Dziwne i fabularnie niespójne. "Cudowna broń" to zlepek pomysłów i kilku niedopracowanych historii. Dwie ciekawe postacie to zbyt mało, żeby utrzymać moje zainteresowanie lekturą. Wielokrotnie cofałem się, aby ponownie przeczytać rozdział bądź dwa, aby zorientować się o co w tym wszystkim właściwie chodzi. Morału brak - przynajmniej ja go nie dostrzegam. Mimo wszystko warto...

Wydawnictwo Rebis zabrało się ostatnio za wydawanie mniej znanych utworów PKD zapewne za falą rosnącego zainteresowania kanonem jego twórczości.....wg mnie w przypadku Philipa Dicka przepaść jakościowa między repertuarem ogólnie znanym czytelnikom, a utworami, które z jakiegoś powodu nie trafiały do wydawnictw zbyt często jest ogromna.
Widać to znowu w "Cudownej Broni".
Brakuje tu jakieś iskry szaleństwa i geniuszu zarazem i to w sumie powinno wystarczyć za cały opis, bo właśnie ta iskra stanowi o sile literatury PKD.

Wydawnictwo Rebis zabrało się ostatnio za wydawanie mniej znanych utworów PKD zapewne za falą rosnącego zainteresowania kanonem jego twórczości.....wg mnie w przypadku Philipa Dicka przepaść jakościowa między repertuarem ogólnie znanym czytelnikom, a utworami, które z jakiegoś powodu nie trafiały do wydawnictw zbyt często jest ogromna.
Widać to znowu w "Cudownej...

Absolutnie pozbawione sensu dla mnie... Z całym ogromnym szacunkiem dla autora z pomyłka

Absolutnie pozbawione sensu dla mnie... Z całym ogromnym szacunkiem dla autora z pomyłka

Trwa wyścig zbrojeń między wschodem, a zachodem . Problem w tym że każda niszczycielska broń to tak na prawdę efekciarki gadżet dzięki któremu wmawia się społeczeństwu że żaden wróg nie ma szans. Problem rozpoczyna się w momencie gdy ziemię atakują obcy ,a do ich pokonania potrzebna jest prawdziwa broń ,a nie gadżet. Czołowy projektant Zachodu Lars oraz projektantka Wschodu młoda Lilo próbują wspólnymi siłami stworzyć broń która ocali świat.
Bardzo ciekawa powieść której puentą może być stwierdzenie że najlepsza broń nie musi być destrukcyjna.

Trwa wyścig zbrojeń między wschodem, a zachodem . Problem w tym że każda niszczycielska broń to tak na prawdę efekciarki gadżet dzięki któremu wmawia się społeczeństwu że żaden wróg nie ma szans. Problem rozpoczyna się w momencie gdy ziemię atakują obcy ,a do ich pokonania potrzebna jest prawdziwa broń ,a nie gadżet. Czołowy projektant Zachodu Lars oraz projektantka Wschodu...

Mam mieszane uczucia w zwiazku z historia opisana przez Dicka, moze dlatego z mialem zbyt wysokie oczekiwania

Mam mieszane uczucia w zwiazku z historia opisana przez Dicka, moze dlatego z mialem zbyt wysokie oczekiwania