"Szał" (gdyż takie jest tłumaczenie oryginalnego tytułu) jest generycznym dramatem sądowym. Nie ma to jednak wielkiego znaczenia, bo angielski tytuł jest tak samo oderwany od treści książki jak tytuł polskiego wydawcy.
Wszystko tutaj (bohaterowie, intryga sądowa, relacje pomiędzy bohaterami) przypomina czytany niedawno "Proces" Clifforda Irving, różnica zasadza się w tym, że dzieło Wooda sprawia wrażenie kiepskiej jakości odbitki. Wood sobie ładnie porozstawiał pionki na szachownicy w różnych rozdaniach, tylko zapomniał o ruchach. Rzeczy dzieją się, ale nie wynikają jedne z drugich, kuriozalnie wygląda zwłaszcza relacja pomiędzy protagonistą, a jego żoną - w jednej scenie oglądają wspólnie jakiś spektakl teatralny, żona się wzrusza, że mąż ją zaprosił i w ogóle, a kilka stron dalej i kilka dni później nagle ona wychodzi imprezować na miasto wielce sfochowana i w sumie nie wiadomo o co chodzi.
Do tego antagonista jest tak zły, że to przechodzi wszelkie prawdopodobieństwo, Wood w opisie czynów złola przekroczył granicę pomiędzy wiarygodnością, a groteską. Nie zdziwiło mnie zatem, że autorowi w ogóle nie udało się przedstawić motywów działania antagonisty, co było zresztą jedyną rzeczą, która trzymała mnie przy lekturze.

"Szał" (gdyż takie jest tłumaczenie oryginalnego tytułu) jest generycznym dramatem sądowym. Nie ma to jednak wielkiego znaczenia, bo angielski tytuł jest tak samo oderwany od treści książki jak tytuł polskiego wydawcy.
Wszystko tutaj (bohaterowie, intryga sądowa, relacje pomiędzy bohaterami) przypomina czytany niedawno "Proces" Clifforda Irving, różnica zasadza się w tym,...