Biorąc się za lekturę „Niezwykłej istoty”, miałam nadzieję na przyjemną popularnonaukową książkę, z której dowiem się różnych ciekawostek. Jednakże już niedługo po zagłębieniu się w pierwszym rozdziale poczułam pewne „zgrzyty”. Autor używał prostej, logicznej narracji i jego wywód był bardzo klarowny, łatwy do przyswojenia, ale sama treść… Zbyt wiele razy posługiwał się słowem „cud” i to wzbudziło mój dyskomfort.
Mimo tego jednak czytałam dalej, ale szybko zorientowałam się, że wywód autora prowadzi do przekonywania czytelnika, że teoria ewolucji może być błędna. Każdy, kto zna i rozumie biologię, wie o tym, że w przyrodzie nie ma cudów – jest dobór naturalny. Le Fanu zaś, rozczarowany najwyraźniej tym, że ludzki genom wcale w spektakularny ani wyjątkowy sposób nie różni się od genomów innych gatunków na Ziemi, postanowił uznać to za dowód zaprzeczający teorii Darwina. Szczytem zaś jego niekompetencji było stwierdzenie, że Wszechświat jest „próżnią nicości”, co dla każdego, kto interesuje się głębiej astrofizyką, jest kompletną, rażącą bzdurą.
Dalej było już tylko gorzej – Le Fanu zaczął coraz dalej posuwać się w swych irracjonalnych domysłach, sugerując, że człowiek jest „czymś więcej” niż tylko sumą impulsów elektrycznych w mózgu, czego dowodem miałaby być np. dość powszechnie przejawiana cecha altruizmu, którą negował jako jedno ze zjawisk ewolucyjnych, nie podając jednak żadnych przekonujących kontrargumentów, proponujących wyjaśnienie alternatywne.
Mimo że zazwyczaj lubię czytać do końca, moja frustracja zaczęła sięgać zenitu i przeczytawszy mniej więcej 2/3 książki, zrezygnowałam z dalszej lektury.
Obawiam się, że ci, którzy nie posiadają większej wiedzy w tym zakresie, mogą nabrać się na jego gładką narrację i przytaczanie ogólnie uznawanych faktów naukowych, jednakże interpretowanych sprzecznie z obecnym stanem wiedzy. To jedna z tych książek, które pod płaszczykiem rozważań naukowych przemycają coś, czemu bliżej do religii albo teorii spiskowych, a nie prawdziwej nauki.
Przestrzegam przed tą książką i stanowczo odradzam – najlepszym, czym może ona być, to stratą czasu. We mnie wywołała jedynie irytację. Równie dobrze można by poczytać elaboraty o płaskiej Ziemi, mają taką samą „wartość”.

Biorąc się za lekturę „Niezwykłej istoty”, miałam nadzieję na przyjemną popularnonaukową książkę, z której dowiem się różnych ciekawostek. Jednakże już niedługo po zagłębieniu się w pierwszym rozdziale poczułam pewne „zgrzyty”. Autor używał prostej, logicznej narracji i jego wywód był bardzo klarowny, łatwy do przyswojenia, ale sama treść… Zbyt wiele razy posługiwał się...

Bardzo dobra lektura uzupełniająca dla studentów biologii i kierunków pokrewnych, zawierająca wiele danych naukowych, nieznanych szerszej publiczności, które wraz z każdym rokiem wybrzmiewają coraz głośniej. Autor nie tylko pokazuje jak niekompletna jest współczesna teoria ewolucji, ale również podejmuje się polemiki z uczonymi, którzy starają się ją wykorzystać do promowania światopoglądu materialistycznego (jak Dawkins i inni). W ciekawy sposób uzasadnia dlaczego "król jest nagi".

Bardzo dobra lektura uzupełniająca dla studentów biologii i kierunków pokrewnych, zawierająca wiele danych naukowych, nieznanych szerszej publiczności, które wraz z każdym rokiem wybrzmiewają coraz głośniej. Autor nie tylko pokazuje jak niekompletna jest współczesna teoria ewolucji, ale również podejmuje się polemiki z uczonymi, którzy starają się ją wykorzystać do...

cóż nie będę ukrywał ze nie przeczytałem do końca ale stwierdziłem że nie warto.
Autor widać że jest dość sceptyczny wobec ewolucji ale niestety do połowy książki nie zaproponował nic poza wątpliwościami. Nie wiem czy dalej miał do powiedzenia coś ciekawszego ale jako wielki minus to iż do tej połowy książki nie wspomniał nic o epigenetyce która jak sie zdaje była by lekiem na jego bolączki.

cóż nie będę ukrywał ze nie przeczytałem do końca ale stwierdziłem że nie warto.
Autor widać że jest dość sceptyczny wobec ewolucji ale niestety do połowy książki nie zaproponował nic poza wątpliwościami. Nie wiem czy dalej miał do powiedzenia coś ciekawszego ale jako wielki minus to iż do tej połowy książki nie wspomniał nic o epigenetyce która jak sie zdaje była by...

Zaczęło się całkiem obiecująco, Le Fanu obiecał odkryć przed czytelnikiem i boleśnie wypunktować wszelkie słabości obecnego stanu nauki, w szczególności teorii ewolucji i przy okazji wskazać, dlaczego człowiek jest tytułową "Niezwykłą Istotą". Niestety, z każdym kolejnym słowem zęby zgrzytały coraz bardziej. Rozdział po rozdziale nachodziła mnie ochota, by poszukać w czeluściach internetu adresu mailowego do autora by wskazać mu jego błędny tok rozumowania, jednak ostatni spowodował, że zaniechałem - zresztą jaki to miałoby sens, nieprawdaż? ;)

Ponadto te ostatnie strony zgrzytały mi piaskiem w zębach z innego powodu - bez przerwy autor podkreślał, że wszelkie wymienione w książce dowody są jednoznacznym potwierdzeniem błędności teorii Darwina, a dodatkowo "najnowsze odkrycia i badania naukowe" dodatkowo wzmacniają tego tezę. Problem w tym, że jedynymi dającymi się w jakikolwiek sposób sklasyfikować dowodami na błędność teorii ewolucji według Le Fanu jest brak kopalnych 'etapów pośrednich' ewolucji oraz sugerowane niezrozumienie działania i oraz tajemnic kodu genetycznego. Zwłaszcza ów brak zrozumienia jest dowodem cokolwiek dziwnym - czytając wywody Le Fanu odniosłem wrażenie, że mam do czynienia z naukowcem, który stracił wiarę w to, co robi; który dotarł do pewnej ściany, której przebić nie może i w związku z tym krzyczy głośno "tam nic nie ma!". A jest to podejście nie tylko błędne, ale i szkodliwe (gdyby wszyscy ludzie tak twierdzili, nie wyszlibyśmy jeszcze z jaskiń).

Podsumowując, książkę odradzam. Autor interpretuje fakty po swojemu, przeinaczając je tak, by potwierdzały z góry narzuconą przez niego tezę. Jedynym plusikiem książki jest parę faktycznych ciekawostek naukowych i informacji - szkoda tylko, że obłożonych wątpliwej jakości interpretacjami. Na koniec dodam tylko, że zupełnie nie rozumiem sygnowania tytułu logiem "WiŻ" i "Orbitami nauki". Bliżej tu do religii niż nauki.

Zaczęło się całkiem obiecująco, Le Fanu obiecał odkryć przed czytelnikiem i boleśnie wypunktować wszelkie słabości obecnego stanu nauki, w szczególności teorii ewolucji i przy okazji wskazać, dlaczego człowiek jest tytułową "Niezwykłą Istotą". Niestety, z każdym kolejnym słowem zęby zgrzytały coraz bardziej. Rozdział po rozdziale nachodziła mnie ochota, by poszukać w...

Autor opisuje często niekonwencjonalne pomysły i idee związane z ewolucją człowieka. W niektórych miejscach ciekawa w innych porostu kiepska.

Autor opisuje często niekonwencjonalne pomysły i idee związane z ewolucją człowieka. W niektórych miejscach ciekawa w innych porostu kiepska.