„Wszystkiego, co naprawdę muszę wiedzieć, dowiedziałem się w przedszkolu”. To zbiór krótkich esejów amerykańskiego pisarza i ministra Unitarian Universalist Roberta Fulghuma. Pierwsze wydanie ukazało się w 1986 roku i jak sam autor podkreśla „niesłabnącą popularność zawdzięcza przede wszystkim zadowolonym czytelnikom”. New York times, umieścił je na liście amerykańskich bestsellerów. I chyba tylko ja, nie wznoszę aplauzu po ich przeczytaniu. Od dłuższego czasu zaczynam mieć alergię na wszelkiego rodzaju poradniki. Bo każdy oczywiście wie, co jest dla nas najlepsze, najzdrowsze, polecane, kupowane, oglądane i można tak wymieniać w nieskończoność. Proste, emocjonalne, szczere, zaczyna być marketingową pułapką szczęścia. Ale to tylko mój wewnętrzny cynik (tak myślę),a porady niekiedy bywają utopią.
.
Ale do rzeczy: zaprezentowane eseje, to swoiste credo (wg deklaracji autora) jak być szczęśliwym, cieszyć się z małych rzeczy, dostrzegać to, co jest ukryte, niewidzialne. To taki mini poradnik, bez filozofii i patosu. Prosty język, niebanalne (zabawne) historie, zaczerpnięte z życia czy zasłyszane z różnych opowieści. W kilku przypadkach, dopowiedziane lub wymyślone przez samego autora, dla lepszej imaginacji, lub zobrazowania ewentualnego zdarzenia. Coś w tym jest, że wbrew pozorom lubimy sięgać po tego typu literaturę. Daje nam odpoczynek, radość, wywołuje uśmiech na twarzy po zmęczonym i trudnym dniu. Nie wymaga większego intelektualnego zaangażowania, i zdecydowanie ma nam poprawić samopoczucie. W każdej z historii, odnajdziemy zapewne cząstkę siebie, i każdy z nas będzie mógł w pewien sposób dopasować się personalnie do danego bohatera, wydarzenia czy życiowej sytuacji.
.
Lekka, zabawna, z nutą nostalgii i ukrytej metafory. Lektura wakacyjna, lub na ciepłe letnie wieczory. Odpowiednia dla młodzieży i dorosłego czytelnika. Raczej każdy znajdzie coś dla siebie. Książka raczej tylko „na raz”, chociaż to zawsze postaje w ocenia samego czytelnika.

„Wszystkiego, co naprawdę muszę wiedzieć, dowiedziałem się w przedszkolu”. To zbiór krótkich esejów amerykańskiego pisarza i ministra Unitarian Universalist Roberta Fulghuma. Pierwsze wydanie ukazało się w 1986 roku i jak sam autor podkreśla „niesłabnącą popularność zawdzięcza przede wszystkim zadowolonym czytelnikom”. New York times, umieścił je na liście amerykańskich...

Lekka, przyjemna z nutą poczucia humoru. Historie zawarte w tej książce są godne przeczytania, skłaniające do refleksji. Sam autor wydaję się być sympatycznym i ciepłym człowiekiem. Często zapominamy o prostych, drobnych, rzeczach, które w naszym życiu są tak naprawdę najistotniejsze i to jest sekretem naszego szczęścia. Książka pozwoliła mi o nich przypomnieć, zatrzymać się na chwilę i poczuć się dzieckiem.

Lekka, przyjemna z nutą poczucia humoru. Historie zawarte w tej książce są godne przeczytania, skłaniające do refleksji. Sam autor wydaję się być sympatycznym i ciepłym człowiekiem. Często zapominamy o prostych, drobnych, rzeczach, które w naszym życiu są tak naprawdę najistotniejsze i to jest sekretem naszego szczęścia. Książka pozwoliła mi o nich przypomnieć, zatrzymać...

"No cóż, mam już dość słuchania ciągle, jaki ten świat jest podły, a ludzie źli. Po co tak mówić?"
Są książki, z których można się wiele dowiedzieć, są takie, które dają emocje dobre, są niestety i takie które dają emocje złe, są takie, które nic nie dają. Jest ich tysiące.

Ale są też nieliczne książki, które dają nadzieję, tak jak ta właśnie. Taki zbiór krótkich ni to opowiadanek z życia autor ni to przypowieści. Podarował mi ją przyjaciel, ale odleżała prawie rok zanim po nią sięgnąłem. On wiedział co robi! A ja przypadkowo przeczytałem ją w dobrym momencie. Moment jest dobry, bo zbliżają się święta Bożego Narodzenia.

I teraz będzie naprawdę z grubej rury: zbliżają się święta Bożego Narodzenia a po przeczytaniu tej książki mam przekonanie, że gdyby Jezus wrócił dziś to pozostawiłby nam dość podobne myśli. Tak, to było naprawdę z grubej rury, ale czytając tę książeczkę nie mogłem się pozbyć wrażenia, że ktoś mi już kiedyś o tym wszystkim opowiadał.

"Nadal będziecie czytać opowieści o szachrajstwach, zepsuciu i nieuczciwości, o policjantach, którzy kłamią i kradną, o nieetycznych lekarzach, którzy za nic biorą pieniądze, o przekupnych politykach. Nie dajcie się wprowadzić w błąd. Pisze się o tym bo to są wyjątki. Dowody świadczą, że możecie wierzyć znacznie większej liczbie ludzi, niż przypuszczacie."

Tak, ja w to wierzę. Na każdym kroku spotykamy ludzi, którzy chcą nam pomóc, którzy chcą, żebyśmy byli szczęśliwi. Chciejmy tylko to zauważyć.

A nawet gdyby coś poszło nie tak jak trzeba to "w wielkiej ciszy, jaka potem zapadnie, błogosławić będę wszystkich bogów, jacy są, za to, że istniał Ludwig van Beethoven i jego Dziewiąta, i jego światło."

"No cóż, mam już dość słuchania ciągle, jaki ten świat jest podły, a ludzie źli. Po co tak mówić?"
Są książki, z których można się wiele dowiedzieć, są takie, które dają emocje dobre, są niestety i takie które dają emocje złe, są takie, które nic nie dają. Jest ich tysiące.

Ale są też nieliczne książki, które dają nadzieję, tak jak ta właśnie. Taki zbiór krótkich ni to...

Bardzo mądra książka która bez filozoficznego zadęcia opowiada o prostych-trudnych sprawach które każdemu mogą przytrafić się w życiu i o sposobach radzenia sobie z nimi. Jednocześnie skarbnica cytatów:
- Kije i kamienie mogą połamać nam kości, ale słowa łamią nam serca
- To pomaga, kiedy się zawsze ma kogoś do pocałowania na dobranoc
- Ludzie którzy mają dobre intencje, dają dobre prezenty
- Do trzech razy sztuka, a potem fora ze dwora
- Wszystko wygląda lepiej z dystansu
No i ostatnio mój ulubiony:
- Chcę umrzeć na tańcach albo w knajpce - z nadmiaru przyjemności albo jedzenia

Polecam (do czytania "po kawałku", choć gdy już się zacznie, ciężko się oderwać :) ). Co jakiś czas sam będę do niej wracał, bo naprawdę warto.

Ps1. Jeśli komuś nie zrobił się w gardle "gul" i nie zeszkliły oczy podczas czytania "Syreny" to zapewne nie ma serca :)
Ps2. W dzieciństwie ominęła mnie zabawa w sardynki no ale ... nigdy nie jest za późno, żeby polecieć ;)

Bardzo mądra książka która bez filozoficznego zadęcia opowiada o prostych-trudnych sprawach które każdemu mogą przytrafić się w życiu i o sposobach radzenia sobie z nimi. Jednocześnie skarbnica cytatów:
- Kije i kamienie mogą połamać nam kości, ale słowa łamią nam serca
- To pomaga, kiedy się zawsze ma kogoś do pocałowania na dobranoc
- Ludzie którzy mają dobre intencje,...

Najcudowniejszy prezent na świecie.
jak się okazało, pastor, Robert Fulghum, napisał przecudowną powieść, która uczy czytelników, jak żyć szczęśliwie i doceniać to co się ma.
Autor opisuje z pozoru proste i codzienne historie, z których wyciąga niesamowite wnioski i nauki życiowe. Nauki nie tylko dla niego lecz dla nas również!
Dobry samarytanin i kable rozruchowe. Bo jak nie pomóc komuś, komu tylko siadł akumulator?
Kto zabronił uczniowi szkoły szkolącej na służbę w kościele pracować w pubie jako barman?
Schodząc juz na odległy margines, Flughum pokazuje nam, że wiara w Boga to wyłącznie dobroć, i jeszcze raz dobroć, a nie realia kościoła, na które wszyscy dziś patrzą. Bo cudownie jest w coś wierzyć i mieć nadzieję.
I to takie cudowne, że nie przymusza nas do niczego. Bo to książka o życiu, jego i naszym też i wszystkich ludzi tak cudownych, którzy pojawili się w jego życiu, i o zawiązaniu tych, którzy są w naszym. Kto by pomyślał, ile może nas nauczyć głuchy chłopiec, lub sąsiad koszac piękno natury, jakim są mlecze.
Nie można tez zapomnieć o miłym przepisie na pyszne wino z mleczy, które zresztą znamy od jednego z czytelników tej powieści, tylko wydanej 15 lat temu.
Pamiętajmy zawsze myć ręce po powrocie z domu i odkladaniu rzeczy na swoje miejsce.

Najcudowniejszy prezent na świecie.
jak się okazało, pastor, Robert Fulghum, napisał przecudowną powieść, która uczy czytelników, jak żyć szczęśliwie i doceniać to co się ma.
Autor opisuje z pozoru proste i codzienne historie, z których wyciąga niesamowite wnioski i nauki życiowe. Nauki nie tylko dla niego lecz dla nas również!
Dobry samarytanin i kable rozruchowe. Bo jak...

Zbiór krótkich opowiadań o życiu, które w prosty i zrozumiały sposób ukazują codzienne i niecodzienne dylematy. Książka "jak to się mówi" nie do czytania na raz, powiedziałabym wręcz, że każde z opowiadań trzeba czytać z pewną perspektywą czasową. To jeden z tytułów, który z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że jest warty przeczytania.

Zbiór krótkich opowiadań o życiu, które w prosty i zrozumiały sposób ukazują codzienne i niecodzienne dylematy. Książka "jak to się mówi" nie do czytania na raz, powiedziałabym wręcz, że każde z opowiadań trzeba czytać z pewną perspektywą czasową. To jeden z tytułów, który z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że jest warty przeczytania.

Pył kosmiczny, trawnik ... itp hmmm proste miłe, i wzruszające jednak ukryta głębia.

Pył kosmiczny, trawnik ... itp hmmm proste miłe, i wzruszające jednak ukryta głębia.

Wybór pogadanek z przeróżnych dziedzin zycia, przypadków, wspomnien ku pożytkowi potomnych. Krótkie opowiastki, można ale czy trzeba...?

Wybór pogadanek z przeróżnych dziedzin zycia, przypadków, wspomnien ku pożytkowi potomnych. Krótkie opowiastki, można ale czy trzeba...?

Bardzo mądra książka. Z pewnością kiedyś do niej powrócę.

Bardzo mądra książka. Z pewnością kiedyś do niej powrócę.

Przereklamowana. W Ameryce wydaje się wszystko. Cytat z tytułu to niekwestionowane hasło - bomba. Fajnie, że ktoś pisze i nie tylko do szuflady, ale szału nie było.

Przereklamowana. W Ameryce wydaje się wszystko. Cytat z tytułu to niekwestionowane hasło - bomba. Fajnie, że ktoś pisze i nie tylko do szuflady, ale szału nie było.