Bardzo interesującą książka :) Najlepszy jest w niej dowcip
Pewien przechodzień pyta psychiatrę : Jak dojdę do dworca kolejowego ? Na to pada odpoowiedż : Niestety ja też nie wiem , ale dobrze że mogliśmy o tym porozmawiać :) . Jest on taki prawdziwy. A tak poważnie autor stawia tezę że z ludzie zdrowi również stwarzają problemy: podążają za modą jak ślepcy , popełniają zbrodne ( nie ma dowodów że Hitler i Stalin byli chorzy psychicznie a Brevik był poczytalny ) . Ksiażka zawiera także obrazowe ujęcie chorób psychicznych i terapi ich zwalczania.

Bardzo interesującą książka :) Najlepszy jest w niej dowcip
Pewien przechodzień pyta psychiatrę : Jak dojdę do dworca kolejowego ? Na to pada odpoowiedż : Niestety ja też nie wiem , ale dobrze że mogliśmy o tym porozmawiać :) . Jest on taki prawdziwy. A tak poważnie autor stawia tezę że z ludzie zdrowi również stwarzają problemy: podążają za modą jak ślepcy , ...

Duże nadzieje, bo teza "problemem nie są ci którzy uznajemy za nienormalnych tylko normalni" brzmi intrygująco i ma pewną tradycję wśród romatyków i surrealistów. Pobieżne kartkowanie wykazało obecność kluczy takich jak "Św. Franciszek z Asyżu", "Arystoteles", "Klaus Kinsky" i "Jurgen Habermass". Niestety okazało się, że klucze nie zostały pogłębione. Wywód jest bardzo popularno-naukowy i właściwie do momentu, kiedy autor nie zaczyna koncentrować się na swojej dziedzinie, tj. psychiatrii, jego tezy są nieznośne. Na przykład oburzenie na polityczną poprawność, albo przypisywanie oskarżycielskiego działania osobom "normalnym", które są nie bardzo sprecyzowanym opresyjnym aparatem, nie pozwalającym innym na "bycie kolorowym ptakiem". Taka refleksja to jest na poziomie odkrycia struktury świata gdzieś w okolicach liceum, co nie oznacza oczywiście że jest nieprawdziwa, ale wolałabym jednak, żeby ktoś kto chce tę tezę udowodnić poparł ją jakimś minimalnym materiałem dowodowym. Chciałam cisnąć w kąt, jednak wciąnął mnie rozdział o systematyce teorii terapeutycznych, który rzeczywiście uważam za wartościowy. Dużym minusem jest też zapał autora, żeby często żartować. Niektórym to się udaje, tutaj raczej idzie to w stronę Oktoberfestu.

Duże nadzieje, bo teza "problemem nie są ci którzy uznajemy za nienormalnych tylko normalni" brzmi intrygująco i ma pewną tradycję wśród romatyków i surrealistów. Pobieżne kartkowanie wykazało obecność kluczy takich jak "Św. Franciszek z Asyżu", "Arystoteles", "Klaus Kinsky" i "Jurgen Habermass". Niestety okazało się, że klucze nie zostały pogłębione. Wywód jest bardzo...