OCENA -7/10 BARDZO DOBRA

Reinhold Messner jest niewątpliwie kontrowersyjną postacią. Są osoby, które go szanują oraz podziwiają za osiągnięcia i dokonania, są i takie, które go nie akceptują głównie za sprawą niektórych wypowiedzi pełnych pychy i arogancji. Mój stosunek do niego jest ambiwalentny, ale z całą odpowiedzialnością mogę napisać, że to bezsprzecznie wybitny himalaista i odważny człowiek.

Książka „NA KONIEC ŚWIATA” to niezwykła i fascynująca relacja, jakże osobista o wyzwaniach, jakich podjął się autor w Himalajach i Karakorum. To z jednej strony przewodnik o pionierskich wyczynach w alpinizmie, z drugiej poradnik jak przetrwać w ekstremalnych warunkach i jak wyznaczać sobie cele, które z perspektywy przeciętnego człowieka są nieosiągalne na wysokościach ponad 8000m.n.p.m., i wreszcie po trzecie to osobiste wyznania autora, czym są dla niego góry oraz jaką rolę pełnią w jego życiu.

Jest to zbiór spektakularnych wypraw, w których uczestniczył Reinhold zdobywając najwyższe szczyty świata, niektóre zdobywał samotnie inne grupowo, a wszystko opowiedziane z wielką miłością i pasją. Autor opisuje swoje sukcesy, ale i porażki, dla niego śmierć i życie, odwaga i strach, wysokość i głębina są tożsame, to połówki niepodzielnej całości – i tylko w zawieszeniu pomiędzy obcością a bliskością osiągamy szczyty samopoznania. Wspaniała lektura, pełna przygód, emocji, napisana z pazurem, przystępnie idealna na zimowe wieczory, ponieważ mocno rozgrzewa podczas czytania:) Pozdrawiam. Jack_

OCENA -7/10 BARDZO DOBRA

Reinhold Messner jest niewątpliwie kontrowersyjną postacią. Są osoby, które go szanują oraz podziwiają za osiągnięcia i dokonania, są i takie, które go nie akceptują głównie za sprawą niektórych wypowiedzi pełnych pychy i arogancji. Mój stosunek do niego jest ambiwalentny, ale z całą odpowiedzialnością mogę napisać, że to bezsprzecznie wybitny...

Messner opisuje swoje największe dokonania w Himalajach. M.in. pierwsze solowe wejście na ośmiotysięcznik, pierwsze samotne wejście na Everest (z tlenem i bez). Pozwala czytelnikowi przybliżyć świat swoich wypraw, przemyśleń i osiągnięć. Niesamowity człowiek. Warto poznać choć jedną jego książkę.

Messner opisuje swoje największe dokonania w Himalajach. M.in. pierwsze solowe wejście na ośmiotysięcznik, pierwsze samotne wejście na Everest (z tlenem i bez). Pozwala czytelnikowi przybliżyć świat swoich wypraw, przemyśleń i osiągnięć. Niesamowity człowiek. Warto poznać choć jedną jego książkę.

W mojej opinii książka jest bardzo dobra. Wyżej zostało napisane, że niemożliwym jest pamiętanie ile kubków herbaty wypiło się podczas tego i tego dnia wyprawy. Ja myślę, że jak najbardziej jest to możliwe, w warunkach, w których gotowanie jest jedynym urozmaiceniem dnia wypełnionego harówą w ścianie. Poza tym Messner z pewnością, tak jak każdy inny wspinacz, prowadził dziennik, jeśli nie na górze, to po zejściu do bazy, kiedy wspomnienia były jeszcze żywe. Poza opisami czysto technicznymi w tej książce zauroczyły mnie przemyślenia autora - odnośnie do jego bytu, sensu istnienia. Niewątpliwie jest to także książka o psychice ludzkiej, pełna ciekawych, filozoficznych przemyśleń.

W mojej opinii książka jest bardzo dobra. Wyżej zostało napisane, że niemożliwym jest pamiętanie ile kubków herbaty wypiło się podczas tego i tego dnia wyprawy. Ja myślę, że jak najbardziej jest to możliwe, w warunkach, w których gotowanie jest jedynym urozmaiceniem dnia wypełnionego harówą w ścianie. Poza tym Messner z pewnością, tak jak każdy inny wspinacz, prowadził...

Książka o pionierskich wyczynach autora, o podejmowaniu ryzyka, o poznawaniu granic umiejętności, o poznawaniu ograniczeń. W tej książce nie wejście na szczyt jest ważne, ale sposób w jaki się tego dokonało. Wyszukiwanie problemów, podążanie okrężną drogą, a nie tą wydeptaną, wyposażoną w obozy.
Polecam.

Książka o pionierskich wyczynach autora, o podejmowaniu ryzyka, o poznawaniu granic umiejętności, o poznawaniu ograniczeń. W tej książce nie wejście na szczyt jest ważne, ale sposób w jaki się tego dokonało. Wyszukiwanie problemów, podążanie okrężną drogą, a nie tą wydeptaną, wyposażoną w obozy.
Polecam.