Szanuję brawurę Barańczaka, zestawiającego swoje przekłady obok oryginału. Wiersze Keatsa mają jednak wyjątkową energię, a tłumacz niepotrzebnie kombinuje, wzmacnia i banalizuje wątki. Niekonsekwentny przekład, o dziwo.

Keats zachwyca, Barańczak tutaj tylko czasem.

Szanuję brawurę Barańczaka, zestawiającego swoje przekłady obok oryginału. Wiersze Keatsa mają jednak wyjątkową energię, a tłumacz niepotrzebnie kombinuje, wzmacnia i banalizuje wątki. Niekonsekwentny przekład, o dziwo.

Keats zachwyca, Barańczak tutaj tylko czasem.

Keats zaskakuje w swych wierszach niezwykłą dojrzałością i wrażliwością. W końcu niewielu poetów pisze tak wspaniałe dzieła przed ukończeniem dwudziestego piątego roku życia. Aż nasuwa się myśl: jakie dzieła powstałyby gdyby dane mu było żyć dłużej niż ćwierć wieku?

Keats zaskakuje w swych wierszach niezwykłą dojrzałością i wrażliwością. W końcu niewielu poetów pisze tak wspaniałe dzieła przed ukończeniem dwudziestego piątego roku życia. Aż nasuwa się myśl: jakie dzieła powstałyby gdyby dane mu było żyć dłużej niż ćwierć wieku?

Moje pierwsze spotkanie z poezją Keatsa zawdzięczam wspaniałym wykładom z historii literatur europejskich; zapoznałam się z nią nieco bliżej pisząc pracę o romantycznej wizji natury (analizowałam "Odę do jesieni" oraz "Odę do słowika"; ta pierwsza wywarła na mnie naprawdę ogromne wrażenie).
Nie było łatwo zdobyć ten zbiór, ale było warto. To kawałek przepięknej, sensualnej ale i niezwykle subtelnej poezji, bogatej w symbole i odniesienia do antyku, naznaczonej tragiczną chorobą autora i przeczuciem zbliżającej się śmierci. Przemijanie jest jednym z wielkich motywów bardzo obecnym u Keatsa: widać je w przemianach natury, w obawie przed zapomnieniem... A jednak, wszystko powraca, w świecie panuje uniwersalna cykliczność - mimo świadomości bliskiego końca, Keats zdaje się znajdować punkt oparcia w swojej wyjątkowości; w końcu, zgodnie z jego życzeniem, na jego nagrobku znalazło się słynne zdanie "Tutaj spoczywa ten, którego imię zapisano na wodzie" - John wiedział, że zniknie jak kręgi znikają z powierzchni wody; jednak tak, jak rozchodzą się one we wszystkich kierunkach, tak geniusz młodego poety miał rezonować w kolejnych epokach.
Jego wiersze robią ogromne wrażenie, są podstawą wielu przemyśleń i zapadają w pamięć na zawsze. A tłumaczeń Barańczaka reklamować nie trzeba.

Moje pierwsze spotkanie z poezją Keatsa zawdzięczam wspaniałym wykładom z historii literatur europejskich; zapoznałam się z nią nieco bliżej pisząc pracę o romantycznej wizji natury (analizowałam "Odę do jesieni" oraz "Odę do słowika"; ta pierwsza wywarła na mnie naprawdę ogromne wrażenie).
Nie było łatwo zdobyć ten zbiór, ale było warto. To kawałek przepięknej, sensualnej...

O, tchnij jedno słowo płomienne!
Oparz mnie, osmal i spopiel,
Niech tę nieznośną chłodu gehennę
Ognista zastąpi topiel -
Pokochajże mnie prawdziwie!

Do tej pory miałam styczność z poezją Keatsa jedynie pobieżnie, dlatego można powiedzieć, że było to moje pierwsze prawdziwe spotkanie z jego twórczością, i na pewno nie ostatnie! Pokochałam jego poezję i z pewnością chciałabym w przyszłości sięgnąć po więcej.

O, tchnij jedno słowo płomienne!
Oparz mnie, osmal i spopiel,
Niech tę nieznośną chłodu gehennę
Ognista zastąpi topiel -
Pokochajże mnie prawdziwie!

Do tej pory miałam styczność z poezją Keatsa jedynie pobieżnie, dlatego można powiedzieć, że było to moje pierwsze prawdziwe spotkanie z jego twórczością, i na pewno nie ostatnie! Pokochałam jego poezję i z pewnością...

Moje pierwsze, dobrowolne spotkanie z poezją. Myślę że jak na pierwsze, nadzwyczaj udane. Poezje Keatsa są pełne emocji, a i mają w sobie nieco żartu. Niezwykle malownicze, bardzo stymulują wyobraźnię. Ale nie ma opcji, żeby czytać je tak prędko jak książki. Więc smakowałam je ostrożnie, czytałam powoli, przepuszczając przez magiel myśli i rentgen oka, słabo wyćwiczonego tego typu lekturą. Jedynie Ody mnie nie zachwyciły. Być może jeszcze do nich nie dojrzałam.

Moje pierwsze, dobrowolne spotkanie z poezją. Myślę że jak na pierwsze, nadzwyczaj udane. Poezje Keatsa są pełne emocji, a i mają w sobie nieco żartu. Niezwykle malownicze, bardzo stymulują wyobraźnię. Ale nie ma opcji, żeby czytać je tak prędko jak książki. Więc smakowałam je ostrożnie, czytałam powoli, przepuszczając przez magiel myśli i rentgen oka, słabo wyćwiczonego...

"Here lies one whose name was writ in water"
Tragiczna śmierć i gradacja uczuć za życia żyją ze sobą w ścisłej symbiozie i są tak typowe dla życiorysów poetów romantyków. Wiersze Keatsa są przepełnione romantyzmem, miłością, którą czerpał z wiatru, muskającego naskórek, deszczu kojącego zmysły, zapachu kwiatów i miękkiej trawy. Załączenie tomiku wierszy do filmu, było pomysłem znakomitym. Gdyż w połączeniu ze zmysłowym i delikatnym "Bright Star" tworzy dzieło niepodważalnie piękne.

"Here lies one whose name was writ in water"
Tragiczna śmierć i gradacja uczuć za życia żyją ze sobą w ścisłej symbiozie i są tak typowe dla życiorysów poetów romantyków. Wiersze Keatsa są przepełnione romantyzmem, miłością, którą czerpał z wiatru, muskającego naskórek, deszczu kojącego zmysły, zapachu kwiatów i miękkiej trawy. Załączenie tomiku wierszy do filmu, było...

Coś pięknego. Po prostu.

Coś pięknego. Po prostu.