Kolor niebieski wprawia w nastrój refleksji i uspokaja. Jednocześnie ma w sobie pierwiastek boskości. Już sama nazwa wiąże się z "niebem", a jeśli dodać do tego postrzeganie niebieskiego w filozofii hinduizmu - otrzymamy symbolikę nieskończoności i duchowości. W kulturze zachodniej niebieski kojarzony jest w lojalnością, zaufaniem, ale też konotuje smutek i melancholię. Powszechnie kolor utożsamiany jest z przestrzenią, wodą, chłodem.

Dlaczego przygoda, którą stworzyła Renata Piątkowska, ma właśnie kolor niebieski?

Tibor planuje rozpoczynające się wakacje. Marzenia kończą się dramatycznie. Babcia, jego jedyna opiekunka, trafia do szpitala. Ośmioletni chłopiec z obawy, że zostanie zabrany do domu dziecka, ucieka z mieszkania. Tramwaj o numerze 10 zawozi go wprost do zoo. To właśnie tam Tibor rozpocznie swoje niesamowite przygody.

Miejskie zoo da mu nie tylko schronienie, ale też wyjątkowe relacje. Od teraz w życiu Tibora pojawi się magia i otwartość, a chłopiec dowie się, czym jest wzajemna pomoc i prawdziwa przyjaźń.

Wcześniej nie było to dla niego takie oczywiste. Tibor jest Cyganem, nieprzychylne spojrzenia i krzywdzące oceny, towarzyszą mu każdego dnia. Teraz ma szansę wyjść poza "mur gniewu, pretensji i zimnych spojrzeń". Czy to za sprawą skrzypiec o niezwykłych właściwościach, które przekaże mu babcia, życie Tibora nabierze innych kolorów?

Nietypowa przyjaźń z Kosmą i Ig(ł)ą, pies Skandal, zwierzęta w zoo, dadzą szereg niecodziennych, a czasem nawet niebezpiecznych sytuacji, których finał znajdzie zakończenie pełne nadziei.

Przygoda Tibora, mimo, że smutna i melancholijna, napisana jest z humorem i napawa optymizmem. Przypomina, by umieć zaglądać w głąb serca i docenić wartość, jaką niesie przyjaźń. Na pograniczu baśni i przygodówki, daje przestrzeń na wyobraźnię i przypomina, jak wielką moc ma wiara we własne siły.

Może to ona czyni cuda?

Kolor niebieski wprawia w nastrój refleksji i uspokaja. Jednocześnie ma w sobie pierwiastek boskości. Już sama nazwa wiąże się z "niebem", a jeśli dodać do tego postrzeganie niebieskiego w filozofii hinduizmu - otrzymamy symbolikę nieskończoności i duchowości. W kulturze zachodniej niebieski kojarzony jest w lojalnością, zaufaniem, ale też konotuje smutek i melancholię....

Renata Piątkowska jest uznaną pisarką tworzącą dla dzieci, choć dotąd kojarzyłam ją z opowieściami dla maksymalnie przedszkolaków. Szukając jednak wakacyjnych lektur, trafiłam na książkę „Przygoda ma kolor niebieski”, która jest przeznaczona dla trochę starszego czytelnika, wkraczającego w „naście” lat.

Książka opowiada o kilku dniach z życia Tibora, którego wakacje rozpoczynają się dość niefortunnie, bo jego babcia, jedyna bliska osoba, jaką ma, trafia do szpitala. Z obawy przed tym, że sam zostanie odesłany do Domu Dziecka, chłopiec opuszcza mieszkanie i nocuje w pobliskim zoo, gdzie poznaje Kosmę i Igłę – rodzeństwo, z którym przeżywa swoje przygody. Okazuje się, że jego życie od teraz bardzo się zmieni. Jego babcia zdradza mu wielką tajemnicę – przechowuje dla wnuka niezwykłe skrzypce, które w magiczny sposób wpływają na ludzkie emocje, a do tego są symbolem przynależności do królewskiego rodu w cygańskiej społeczności.

Książka jest w pewnej części baśniowa i magiczna. Tajemnicze działanie skrzypiec zadziwia wszystkich, łagodzi obyczaje. W życiu trójki przyjaciół pojawiają się ludzie, którzy dają im niejasne wskazówki sugerujące, że wokół nich dzieje się coś niezwykłego. Do tego natykają się na wyjątkowego psa o imieniu Skandal, najwierniejsze i najmądrzejsze stworzenie na świecie. Po części jest też książką przygodową, bo ukrywający się w zoo chłopiec musi starać się nie dać się złapać, a z drugiej strony obecność dzikich zwierząt powoduje szereg ciekawych, niebezpiecznych czy też niecodziennych sytuacji.

Jeśli chodzi o wartości książka porusza temat tolerancji. Tibor, jako Cygan, spotykał się już z murem niezrozumienia i odrzucenia z powodu swego pochodzenia. Nawet jako dziecko doświadczył niesprawiedliwości myślenia stereotypowego, kiedy, może nie sam bezpośrednio, ale jego grupa etniczna, została oskarżona o kradzież roweru. Nawet Kosma, nie wiedząc, że ma do czynienia z Romem, zranił go stereotypowym stwierdzeniem, że brudny, rozczochrany, niechlujny, wygląda jak Cygan.

Książka przemyca też kilka informacji o tradycji, kulturze i przeszłości narodowości cygańskiej. Ponadto, zwraca również uwagę na szacunek do przyrody i odpowiednie traktowanie natury. Rozczulająco opowiada o rodzącej się fascynacji Tibora Igłą, zalążku ogromnej sympatii do niepokornej, pyskatej, a jednak dobrej dziewczyny. Ich przekomarzania wprowadzają do tej historii odrobinę komizmu i uśmiechu.

Pełnoprawnym bohaterem jest też Skandal, którego nietypowe imię jest przyczyną wielu zabawnych nieporozumień.

„Przygoda ma kolor niebieski” ma moc przestawiania wszystkiego w głowie. Pomaga spojrzeć na inne narodowości bardziej życzliwie, bez filtra nieuzasadnionych przekonań. Jej zakończenie daje nadzieję na kolejne części, kolejne magiczne i intrygujące wypadki.

Renata Piątkowska jest uznaną pisarką tworzącą dla dzieci, choć dotąd kojarzyłam ją z opowieściami dla maksymalnie przedszkolaków. Szukając jednak wakacyjnych lektur, trafiłam na książkę „Przygoda ma kolor niebieski”, która jest przeznaczona dla trochę starszego czytelnika, wkraczającego w „naście” lat.

Książka opowiada o kilku dniach z życia Tibora, którego wakacje...

Dla dzieci od 6-7 lat

Bardzo przyjemna historia. Bajkowa, ale trochę magii jest potrzebne w życiu ;-)
Rewelacyjnie czytana przez Waldemara Barwińskiego!!!

Dla dzieci od 6-7 lat

Bardzo przyjemna historia. Bajkowa, ale trochę magii jest potrzebne w życiu ;-)
Rewelacyjnie czytana przez Waldemara Barwińskiego!!!

„A te granice, którymi ludzie odgradzają się od siebie, z czego są zbudowane? Z urazy, gniewu, pretensji, zimnych spojrzeń”. Przez lata może powstać wielki mur, którego nic nie będzie w stanie przebić. Wszystko zaczęło się od kradzieży roweru, którego straciła jedna z osób mieszkająca w kamienicy. A może wcześniej? Dla Tibora jednak to jest widoczną granicą separacji. Nieprzychylne spojrzenia, plotki pod adresem jego babci sprawiły, że żyła niewinna samotnie w kamienicy pełnej ludzi. Postawy sąsiadów nie zmieniły nawet jej problemy zdrowotne i mały chłopiec, który został sam bez opieki. Zawiść i radość ze złego sprawiają, że sąsiedzi cieszą się, że cygańskie dziecko trafi do domu dziecka. Tibor postanawia zapobiec takiemu swemu losowi. Ucieka z domu, by służby socjalne nie natrafiły na niego i nie zabrały z dala od domu.
On znajduje sobie inne miejsce – pośród zwierząt – do spędzenie wakacji i przeczekania leczenia babci w szpitalu. Jest jego jedyną krewną. Rodziców stracił jak był małym chłopcem. Jedynym rodzicem stała się staruszka, która przechowuje rodzinny skarb dla wnuka. Groźba kradzieży sprawia, że daje mu go wcześniej. W jego życie wkracza magia, uczy się przyjaźni, otwartości, pomagania. Wakacje w zoo sprawią, że Tibor dozna przemiany i przeżyje ważne dla niego przygody.
„Wiesz, podobno każdy z nas dostaje w życiu jedną rzecz, tę połówkę, której brakuje mu do całości. Ludzie myślą, że to jest druga osoba, ale niekoniecznie. To może być jakiś talent lub przedmiot”. Dla Tibora jest nim jego dziedzictwo, w którego pobliży dzieją się nieoczekiwane wydarzenia. Jego obecność odmienia ludzi i ich nastawienie do własnych błędów. Świat zmienia się na lepsze.
„Przygoda ma kolor niebieski” adresowana jest dla dzieci w szkole podstawowej. Początkowo może wydawać się smętną opowieścią o chłopcu, który stracił rodziców i może na zawsze pożegnać się z babcią. Jednak od chwili wizyty w szpitalu jego życie ulega zmianie.

„A te granice, którymi ludzie odgradzają się od siebie, z czego są zbudowane? Z urazy, gniewu, pretensji, zimnych spojrzeń”. Przez lata może powstać wielki mur, którego nic nie będzie w stanie przebić. Wszystko zaczęło się od kradzieży roweru, którego straciła jedna z osób mieszkająca w kamienicy. A może wcześniej? Dla Tibora jednak to jest widoczną granicą separacji....

Kolejna książka Renaty Piątkowskiej, kolejna po którą chwyciłam z ogromną ochotą. Młodzieżowa książka opowiadająca o przygodach niespełna dziesięcioletniego chłopca, którego życie wywróciło się do góry nogami w chwili kiedy jego babcia trafiła do szpitala. Jest tutaj i zabawnie i smutno i melancholijnie...

Tibor jest Cyganem. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego jak postrzegają go ludzie. Dlatego też jest raczej cichy, spokojny wręcz samotnik. Kiedy miał cztery latka stracił w wypadku oboje rodziców. Od tamtej pory zajmuje się nim babcia. Jednak pewnego późnego wieczoru dzieje się z nią coś złego. Chłopiec bez dłuższego zastanowienia wzywa pogotowie, stan babci jest ciężki, zabierają ją do szpitala. Jednak sanitariusze oraz sąsiedzi wyraźnie dają mu do zrozumienia, że nie może zostać sam. Chłopak postanawia więc uciec z domu i zaszyć się gdzieś, gdzie nie znajdzie go opieka społeczna i nie będą mogli zabrać go do domu dziecka. Przez zupełny przypadek trafia do zoo i tak naprawdę to był strzał w dziesiątkę ;)

Uwielbia zwierzęta, znajdzie tam schronienie, dach nad głową i miejsce gdzie będzie mógł się czymś zająć. Poznaje tam również Kosma oraz jego siostrę Igłę. Zaprzyjaźnia się z tą dwójką od razu, zdradza im swój sekret i od tamtej pory spotykają się regularnie. Razem przeżywają też różne dziwne przygody. Zaczarowane, błękitne, cygańskie skrzypce, które potrafią zdziałać cuda, ale tylko wtedy kiedy gra na nich wybranek czyli właśnie nasz mały główny bohater. Głaskanie lwa? Odnalezienie małego skunksa? Spanie w boksie razem z osiołkiem? Zmuszenie zbirów do oddania pieniędzy? Co to dla niego, ten chłopak poradzi sobie ze wszystkim :)

Jest to kolejna bardzo ciekawa i jakże pomysłowa opowieść. Autorka ma naprawdę wielki talent, potrafi napisać książkę tak, że zarówno młody jak i starszy czytelnik będzie nią zainteresowany. Ja kiedy przysiadłam do tej książki, nie mogłam się po prostu powstrzymać i przeczytałam ją całą za jednym zamachem. Chociaż nie ma tutaj jakieś porywającej akcji, a bohaterami są dzieciaki to nie zmienia to wcale faktu, że książka ta jest świetna :)

Ja sama uwielbiam zwierzaki, oj chciałabym mieć taką okazję by mój przy nich trochę pomóc. Całe dnie w zoo, między przeróżnymi zwierzętami. Raj dla osób kochających te wszystkie stworzenia :D A tutaj nasz główny bohater mimo, że jeszcze mały to już bardzo zaradny. Sam wpadł na pomysł by zostać w zoo, by znaleźć schronienie, jakieś posłanie. Niby dziecko a moim zdaniem naprawdę dobrze sobie z tą całą sytuacją poradził :)

Ale wracając do książki to jest ona nie tylko bardzo interesująca, ale także ładna, przyciągająca wzrok. Okładka zdradza nam, że w środku znajdziemy lwa i faktycznie nasi bohaterzy będą mieli również przygodę z tym zwierzakiem. W środku także zamieszczonych jest trochę ilustracji. Co prawda nie są one kolorowe, ale mimo tego pasują wręcz idealnie. Nie ma ich także zbyt dużo, ale dzięki temu jest więcej wciągającej treści ;) Całość nie tylko fajnie się prezentuje, ale także po prostu jest fajna! Ja odkładam tę książeczkę na Nikusiową półkę "książek na potem". Poczeka ona na czas kiedy moje dziecko do niej "dorośnie" :)

Kolejna książka Renaty Piątkowskiej, kolejna po którą chwyciłam z ogromną ochotą. Młodzieżowa książka opowiadająca o przygodach niespełna dziesięcioletniego chłopca, którego życie wywróciło się do góry nogami w chwili kiedy jego babcia trafiła do szpitala. Jest tutaj i zabawnie i smutno i melancholijnie...

Tibor jest Cyganem. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego jak...

Świetna opowieść o chłopcu mieszkającym z babcią. Pewnej nocy, w wakacje babcia chłopca zostaje zabrana do szpitala. Chłopiec w obawie przed tym, że pójdzie do domu dziecka ucieka i kieruje się do zoo. Tak zaczyna się interesująca przygoda... Polecam!!!

Świetna opowieść o chłopcu mieszkającym z babcią. Pewnej nocy, w wakacje babcia chłopca zostaje zabrana do szpitala. Chłopiec w obawie przed tym, że pójdzie do domu dziecka ucieka i kieruje się do zoo. Tak zaczyna się interesująca przygoda... Polecam!!!

Dla mnie to ckliwa bajeczka o przyjaźni i poświęceniu. Jest też wspomniana magia. Ale to nie to. To tylko bajeczka na dobranoc dla przedszkolaków. Nigdy więcej nie będę czytać takiego paskudztwa.

Dla mnie to ckliwa bajeczka o przyjaźni i poświęceniu. Jest też wspomniana magia. Ale to nie to. To tylko bajeczka na dobranoc dla przedszkolaków. Nigdy więcej nie będę czytać takiego paskudztwa.